ژورنالیسم خبری حرفه و تخصص است نه تفنن و پز
علی رزم آرای
گروه فرهنگی:اشاره، نویسنده این نوشتار از بدو حضور خود در خانواده مطبوعات و رسانه ایضاً و کشور، دارای ذهنیت انتقادی نسبت به زیر و بم حیات انسانی در کلانشهر ارومیه و استان بوده و همچنان نیز هست!
نه از باب تعریف و تعارف بلکه گواه این ادعا مطالبی است که تاکنون از سوی این نویسنده به قلم رفته وسپرده شده است! ( و ایضاً نمونه حاضر) همیشه خدا زمانی که نویسنده این نوشتار، از بهر ورود به نوشتاری که ارتباط مستقیم و یا غیرمستقیم به عرصه رسانه و مطبوعات دارد، قلم بگرداند، از در انتقاد نسبت به این حوزه وارد شده است! که ابتدای انتقاد را از سمت و سوی خودمان آغاز کنیم تا به دیگران برنخورد وقتی از ایشان انتقاد می¬کنیم؟! انصاف و حق است که پذیرفته شود، عرصه مطبوعات و رسانه در استان و شهر ما اصلاً رویکردی حرفه¬ای و تخصصی ندارد! گریزی نیست که منش اهالی رسانه و مطبوعات در شهر و استان ما منشی بازاری (در معنای عام آن!) است بیشتر تا منشی حرفه¬ای.
ظریفی می¬گفت: پول حرفه¬ای خوردن مزه دارد نه پول بازاری (در معنای عام آن)! یعنی اینکه حرفه ما که حرفه تخصصی مربوط به مطبوعات و رسانه است، در اصل بسیار پول¬ساز است اما متأسفانه تا مرحله پل نزول کرده است! پلی برای پول!سخن شفاف اینکه شخص خبرنگار و فرایند خبرنگاری در مجموعه¬های مختلف رسانه¬ای و مطبوعاتی در شهر ارومیه و استان وسیله است تا حرفه! ابزار است تا تخصص! این مشکل به برداشت کاسب¬کارانه ای باز می¬گردد که دیرگاهی است از گذشته¬ی نه چندان دور( که ارومیه حداقل بعد از انقلاب از سال ۱۳۷۰ به بعد صاحب مطبوعه هفتگی شد و گردونه رسانه¬ای آن به گردش افتاد) تا به امروز از مفهوم سسیستم رسانه¬ای و مطبوعاتی در شهرارومیه و استان شده است!از همکاران فرهیخته و بسیار پرکارمان روایت شود (خارج از مجموعه آراز آذربایجان) که می¬فرمودند: مجموعه¬های مطبوعاتی و رسانه¬ای بنگاه¬های اقتصادی (بدون توجه به بعد مهم کارآفرینی) هستند نه مجموعه¬های فرهنگی کارآفرین! جای مناقشه نیست که در جهان امروز که جهانی بینارشته¬ای است از دیدگاه علمی و زمانی و نیز جهانی است با زیرساخت اقتصادی و به عبارت واضح¬تر جهانی که خاکش و زیرخاکش از جنس اقتصاد است و مابقی هرچه هست روی این خاک و به پشتوانه زیر این خاک بنا می¬شود و رو ساخت می¬شود.بگذارید از دیدگاه یک متخصص به ماجرا نظر کنیم:» صنعت رسانه و مطبوعات به مثابه یک بخش مولد فرهنگ و تولید کننده کالاهای فرهنگی و همچنین به عنوان یک عامل اساسی اثرگذار در نظارت بر روندهای قدرت و تسهیل کننده گردش مطلوب نخبگان در حاکمیت ملی با جلب مشارکت افکارعمومی در فرایندهای سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی و از این قاعده اساسی مستثنی نیست. با توجه به پیچیدگی و رقابت رو به رشد موجود در دنیای امروز که البته با تحولات سریع محیط بین‌الملل و گذر از جامعه صنعتی به جامعه اطلاعاتی و نیز تغییر اقتصاد ملی به اقتصاد جهانی همراه است، از کارآفرینی به عنوان موتور محرک توسعه اقتصادی یاد می‌شود. زیرا کارآفرینی می‌تواند باعث رشد و توسعه اقتصادی کشورها، افزایش بهره‌وری، ایجاد اشتغال و رفاه اجتماعی شود. در دوران »خلاقیت، نوآوری و کارآفرینی«، سرعت ابداع¬ها و اختراع¬ها در عرصه¬های مختلف علمی، فناوری، صنعتی، فرهنگی و اجتماعی زندگی بشر بسیار پرشتاب‌تر از هر زمان دیگری در طول تاریخ است. از این رو، عصر حاضر را با عنوان هایی همچون »عصر اطلاعات« و »عصر دانش و دانایی« توصیف کرده¬اند. به عبارت دیگر، کاربست خلاقیت، نوآوری و کارآفرینی در صنعت پویا و اثرگذار رسانه و مطبوعات ضمن تقویت فرآیندهای فرهنگ سازی در عرصه¬های گوناگون جامعه، باعث ایجاد رونق و بازدهی افزون¬تر در حرفه¬ها و زمینه¬های شغلی مرتبط با این صنعت می¬شود. در این میان، با ایجاد ارتباط مفهومی و منطقی میان کارآفرینی و فعالیت¬های مطبوعاتی می¬توان به تبیین مفهوم “کارآفرینی مطبوعاتی” پرداخت. در میان تعاریف گوناگون ارائه شده از این مفهوم، صاحب نظران عرصه ارتباطات کارآفرینی رسانه-ای را “ایجاد، اداره و مالکیت یک سازمان یا بنگاه اقتصادی کوچک” تعریف می¬نمایند که فعالیت¬های آن ایده یا ابداع و ابتکار جدید را در بازار رسانه¬ای ارائه می¬دهد. بر اساس این نظریه، کارآفرینان با ورود به بازارهای رسانه¬ای، یک نوآوری رسانه¬ای و پذیرش و تضمین گوناگونی عقاید و دیدگاه¬ها – به مثابه یک عامل کلیدی در بازار عقاید – را موجب می¬شوند. آنچه که از مطالعه منابع و مآخذ گوناگون به دست می¬آید، این مساله آشکار می¬شود که پرداختن به زمینه “کارآفرینی مطبوعاتی و رسانه¬ای” همچون سایر عرصه¬های مهم در اقتصاد و مدیریت رسانه، در محافل علمی و پژوهشی جهان، عمری کمتر از سه دهه دارد. تجارب مناطق مختلف جهان نشان می‌دهد که توسعه برنامه¬ریزی شده کسب و کار مطبوعاتی می‌تواند بدون ایجاد مشکلات قابل ملاحظه، مزایای زیادی ایجاد کرده و نیاز مخاطبان را ارضاء کند. پیشرفت¬های متنوع فناوری در قرن حاضر، پیشرفت ارتباطات و افزایش سرعت را در پی داشت که در نتیجه انقلاب بزرگی در صنعت مطبوعات به وجود آمد و به دنبال آن کارآفرینی کسب و کار مطبوعاتی و فعالیت‌های مرتبط با آن توسعه یافت تا جایی که کسب و کار مطبوعاتی در سال های اخیر منبع ایجاد اشتغال بسیاری از کشورها بوده است. علی رغم رشد فزاینده کسب و کار مطبوعاتی و اهمیت آن در اقتصاد کشورها، متأسفانه ایران ( به طبع استان و شهر ما- نویسنده نوشتار) تاکنون نتوانسته از منابع اقتصادی این بخش بهره‌مند شود. صنعت مطبوعات در دنیا یک صنعت پردرآمد است اما چگونه است که این صنعت در کشور ما جزء صنایع زیان ده قلمداد می¬شود. به نظر می¬رسد، سرمایه¬بر بودن و یا به عبارتی طولانی بودن مدت زمان بازگشت سرمایه در این صنعت و به تناسب آن افزایش ضریب ریسک سرمایه گذاری، محدودیت سیاست¬های داخلی و خارجی از جمله موانعی است که در مسیر توسعه این صنعت قرار دارد. ذهنیت‌های موجود درعرصه کار رسانه¬ای، ناتوانی در درک درست و عملی موضوع، محافظه کاری و ملاحظه‌های تبعی آن کار در نشریات آن را عقب مانده ساخته است. عامل عمده این افت نسبی را باید در برداشت¬های سلیقه¬ای از ارزش¬های حاکم بر جامعه، مشکلات ناشی از ارتباطات حرفه درسطح بین¬الملل و تبلیغات سوء رسانه‌های غربی از یک سو و مدیریت ضعیف و نداشتن یک برنامه مدرن و سیاست‌های مشخص و شفاف از سوی دیگر جست وجو کرد.» ( دکتر فریدون وردی نژاد- وبلاگ شخصی)آشکار است که فرق بسیاری است بین تلقی مستقیم اقتصادی از مجموعه¬های مطبوعاتی تا کارآفرینی فرهنگی در قالب این مجموعه و رسیدن به سود مطلوب و اینکه واسطه¬گری رسانه¬ای همان ابداع روش¬های نوین در عرصه رسانه نیست و باز اینکه کارآفرینی و تلقی کار یا مفهوم گسترده حرفه از امور رسانه¬ای و فرایند خبررسانی که بعد تخصصی ماجرا نیز در آن مستور شده است با ابزار¬گرایی و وسلیه¬گرایی فرق فاحش دارد.
نوشته شده توسط admin در شنبه, ۱۷ مرداد ۱۳۹۴ ساعت ۹:۰۰ ق.ظ
