نظام بانکي کشور عملا در خلاف جهت حمايت از توليد حرکت مي کند

به گزارش آرازآذربايجان، کمال حسين‌پور در جلسه علني مجلس در نطق ميان دستور خود گفت: اگر مرز براي کشور فرصت است، پس چرا ما فقط در جنگ، بمباران و ناامني بوده و شريک اقتصادي مرز نيستيم؟ سردشت، تنها شهر قرباني سلاح‌هاي شيميايي در تاريخ معاصر، هنوز صداي خردل در ريه‌هاي پيرمردانش مي‌پيچد. اين شهر هزاران شهيد و جانباز شيميايي داده و هنوز درد مي‌کشد، اما ديده نمي‌شود. پيرانشهر و ميرآباد گورستان بي‌نام مدافعاني هستند که با دستان خالي از خاک اين سرزمين دفاع کردند. سهم مردم ما از مرز، تجارت نيست و تحمل است.وي افزود: سوال اينجاست که چرا آتش جنگ و بوي خردل براي ما باشد اما نان مرز براي ديگران؟ چرا از اين مرز ميلياردها تومان درآمد نصيب کشور مي‌شود، اما ناني از آن سر سفره مردم سردشت، پيرانشهر و ميرآباد نمي‌رسد؟ نه درماني براي آنها وجود دارد، نه جاده‌اي در شهرشان و نه مدرسه‌اي براي فرزندانشان. مگر اين خاک سهم ما نيست؟ مگر اين مرز مرز ما نيست؟ پس چرا اين مشکلات براي ماست اما درآمدها از آن ديگران است؟
نماينده پيرانشهر در مجلس بيان کرد: در چند سال اخير، پديده مهاجرت جوانان از پيرانشهر، سردشت و ميرآباد به بحراني اجتماعي تبديل شده است. اين مهاجرت، تصميمي آگاهانه براي رشد نبود بلکه فريادي بي‌صدا از فقر، بيکاري و انسداد فرصت‌ها بود. روستاي بيتوش سردشت تنها يکي از ده‌ها روستايي است که قرباني بي‌توجهي و تصميمات غلط شده است. صدها جوان آن به دليل بيکاري و محروميت ناچار به ترک خانه و خاک خود شدند. امروز خانه‌هاي بيتوش چراغ ندارند نه به خاطر کمبود برق، بلکه به خاطر نبود جوانان.
وي افزود: مرز براي ما يک واژه نيست، ريشه، هويت و شغلي است که قرن‌ها نان ده‌ها هزار نفر را تأمين مي‌کرد. با تصميمات ناعادلانه و نابرابري، مرز بسته شد و معيشت قطع شد اما هيچ چيزي جايگزين ارائه نشد.اين نماينده مجلس در ادامه گفت: اگر تجارت مرزنشيني در برخي از مرزهاي کشور با سازوکار مشخص فعال است، چرا در سردشت و ميرآباد همان تجارت ممنوع تلقي مي‌شود؟ آيا قانون در اين سرزمين تابع موقعيت جغرافيايي است يا تابع نگاه تبعيض‌آميز و سياسي؟ چگونه ممکن است صدها نفر از اهالي رود در ساير مرزهاي کشور بتوانند به تجارت مشغول باشند اما در سردشت از همين حق محروم بمانند؛ اين جز تبعيض چه نام دارد؟ چنين تبعيضي با ذات مقدس نظام منافات دارد. ما درخواست بودجه نمي‌کنيم بلکه خواستار بازگرداندن مرزنشيني با ضوابط مشخص تحت نظارت دولت هستيم. اين راه نجات اين منطقه است؛ نه اعتبار مي‌خواهد، نه وام، نه رديف بودجه؛ فقط تصميم و اراده مي‌خواهد.حسين‌پور اضافه کرد: مرزي که مي‌تواند يکي از فرصت‌هاي بي‌بديل براي دور زدن تحريم‌هاي ظالمانه باشد، امروز نيازمند توجه ويژه است. اقتصاد کشور در شرايطي قرار دارد که نمي‌توان با واژه‌هاي کلي از آن عبور کرد. معيشت مردم تحت فشار شديد تورم و نوسانات قرار دارد. قيمت‌ها هر روز تغيير مي‌کند و قدرت خريد مردم روز به روز کاهش مي‌يابد. حقوق فرهنگيان، کارگران و کارمندان با واقعيت بازار همخواني ندارد و پاداش پايان خدمت فرهنگيان ماه‌ها به تأخير مي‌افتد.