سریال‌های خارجی؛ بازاری به گستردگی پیاده‌روهای کشور
گروه فرهنگی:حضور محصولات سینمایی غرب در ایران در طول یک دهه گذشته به شکلی تصاعدی گسترش پیدا کرده است. دسترسی آسان به اینترنت پر سرعت این امکان را برای برخی سودجویان فراهم نموده تا با دانلود و تکثیر غیر مجاز فیلم ها و سریال های خارجی به سودهای قابل توجهی دست یابند؛ سودی که به بهای تخریب فرهنگ و باورهای اجتماعی مردم حاصل می_شود.
سریال های متعدد فیلمسازان خارجی، امروزه به راحتی از طریق اینترنت قابل دریافت است. سریال هایی که در کنار جذابیت های ساخت و داستان، با برنامه‌ریزی‌های دقیق از جانب کارشناسان غربی ساخته شده اند و به بهترین نحو ممکن بر روی مبانی اصلی سبک زندگی انسان تمرکز دارند. در این سریال ها، تئوری های مختلف لیبرالیسم در عرصه های گوناگون زندگی و در قالب یک داستان با حرفه ای ترین ابزار و تکنیک های تماشاگرپسند در برابر مخاطب قرار می گیرد و اذهان جامعه مخاطب را به راحتی برای پذیرش بایدها و نبایدهای لیبرالیسم آماده می سازد.
در ایران نیز، همراه با توسعه کیفی و کمی سریال های خارجی، بازار مخاطب و علاقمندان این مجموعه ها گسترش یافته است. اقشار تحصیل کرده که درصد قابل توجهی از جمعیت کشور را به خود اختصاص می دهند، از جمله مخاطبان عمده و فعال این دسته از سریال ها هستند. علاوه بر این، با ورود این سریال ها به منازل، در کنار اقشار تحصیل کرده از دانشجویان تا شاغلان در سنین متفاوت، بخش قابل توجهی از زنان خانه دار نیز جذب محتوای این سریال ها می شوند؛ پدیده ای که به عنوان یک خطر و آسیب وحشتناک به مثابه یک سلاح مخرب، امنیت ملی کشور و آرامش اجتماعی را به مخاطره می اندازد.
برآوردهای مبتنی بر آمار دقیق در زمینه میزان مخاطبان سریال های خارجی که از شبکه های غیر مجاز یا غیر رسمی در کشور توزیع می شوند وجود ندارد؛ اما با توجه به میزان فروش چند سریال خارجی که در سال های اخیر از طریق شبکه نمایش خانگی با دوبله فارسی از مجرای قانونی به بازار عرضه شد، می توان به آمارهای تخمینی دست یافت.
میزان فروشی که برای سریال های۲۴ Lost، lost و Prison Break، به ویژه در هفته های نخست توزیع آنها در سه سال گذشته به دست آمد، بیش از ۵۰۰ هزار نسخه در هر شماره توزیع بوده است. این ۵۰۰ هزار مخاطب که به طور شخصی اقدام به خرید این سریال ها می کردند و طبعا با انتشار هر قسمت جدید به خریداری آن می پرداختند، به طور عمده بخش خاصی از جامعه بوده اند که به دلایل مختلف از جمله عدم دسترسی و یا دارا بودن ضوابط اخلاقی، تمایلی به مشاهده نسخه اصلی این سریال ها نداشته اند؛ این درحالیست که بخش دیگر جامعه که پیش از توزیع این سریال ها در شبکه نمایش خانگی، به صورت نسخه اصلی سریال های مزبور را دیده بودند. با افزودن میانگین تمام اعضای خانواده هایی که در معرض این سریال ها قرار گرفته اند؛ می توان آمار حداقلی از ضریب نفوذ سریال های جذاب خارجی را در حدود ۱۰ میلیون نفر در ایران تخمین زد.
البته این تخمین بدون احتساب ماهواره محسوب می شود. برخی از این سریال های خارجی از جمله سریال ۲۴، همزمان با دوبله فارسی از شبکه های فارسی زبان بیگانه نیز پخش شدند و با توجه به آمار وزارت ارشاد دولت یازدهم که مخاطبان ماهواره در ایران را بیش از ۷۰ درصد از جمعیت کشور اعلام نمود، می توان به آمار متفاوت تری نیز دست یافت.
شبکه های توزیع غیر مجاز در سطح کشور، به ویژه در شهرهای بزرگ، به شکلی افسار گسیخته سال هاست که وجود دارد. متاسفانه حوزه فعالیت این شبکه های غیر مجاز، تنها به فیلم های سینمایی و سریال های خارجی خلاصه نمی شود و توزیع فیلم های مستهجن و غیر اخلاقی نیز، به راحتی در سطح شهر صورت می گیرد؛ اقدامی که بر اساس نص صریح قانون اساسی جمهوری اسلامی به عنوان اشاعه فحشا جرم علنی محسوب می شود، اما برخوردهای تاثیرگذار از مجاری انتظامی و قضایی با این توزیع محصولات مستهجن صورت نمی_گیرد.
در واقع، پرداختن به این دغدغه که چرا مسئولان مربوطه به فکر سامان دهی وضعیت توزیع سریال های هدف دار خارجی در ایران نیستند درحالیکه همچنان در سطح شهرها فیلم های مستهجن به راحتی خرید و فروش می شوند، یک انتظار و خواسته گزاف و خیالی خواهد بود.
در حال حاضر، فرهنگ و اعتقاد جامعه ایرانی از چند جبهه مورد تهاجم قرار دارد. شبکه اینترنت ماهواره و شبکه های توزیع غیر مجاز، به صورت موازی توانسته اند تقریبا تمام سطح کشور را پوشش داده و محصولات خود را به سادگی در اختیار مخاطب ایرانی قرار دهند.
آنچه که در حالت عادی از تصمیم گیران این حوزه انتظار می رود این است که هم در عرصه سلبی و هم در عرصه ایجابی، به طور همزمان با نشر و گسترش این آثار مقابله نمایند. در عرصه سلبی، اگرچه در برخی موارد ممکن است برخورد با ماهواره و جمع آوری آن انعکاس های مخربی داشته باشد، اما عدم برخورد با خرده توزیع کننده های غیر مجاز سریال های پر آسیب و از آن مهم تر، عدم برخورد مناسب با توزیع کننده های فیلم های مستهجن، هیچ گونه توجیه قابل قبولی ندارد.
در حوزه فرهنگ سازی و اقدامات ایجابی نیز همواره این انتقاد به مسئولان فرهنگی وارد بوده است که به دلایل گوناگون دست به تولید محصولات سینمایی و تلویزیونی که هم از نظر کمی و هم کیفی پاسخگوی نیاز کشور باشند نمی زنند و با خالی بودن این عرصه، فرصت برای جولان دادن سریال ها و فیلم های مخرب خارجی فراهم می شود.
نوشته شده توسط admin در پنجشنبه, ۲۲ خرداد ۱۳۹۳ ساعت ۳:۵۹ ق.ظ
