استعفاء در واژه‌نامه مدیریتی استان جایی ندارد
گروه اجتماعی: داغ شین آباد هنوز چند روزی تا یکسالگی اش فاصله دارد، بچه ها دیگر با تیغ جراحی اُخت شده اند.شاید تمام رفته ها باز گردد، شاید سیران و سارینا فراموش شوند، شاید و شاید و شاید…اما چند تا علامت سئوال اساسی هیچ گاه، حداقل از ذهن نگارنده حذف نخواهد نشد.
چندی پیش در اثر فروریختن سقف فروشگاهی در کشور لتونی ۵۴ نفر از حاضرین در حادثه جان خود را از دست دادند.اما نکته قابل تامل استعفای روز پیش “والدیس دومبروفسکیس” نخست‌وزیر لتونی بود.
وی در پی دیدار با آندریس برزینیس رئیس‌جمهور این کشور استعفای خود را اعلام کرده و گفته بود: کشور به دولتی نیاز دارد که در مواقع حساس بتواند مشکل را حل کند.
در حالی که به گفته مقامات امداد و پلیس، نقص در ایمنی سازه و سستی این ساختمان علت حادثه بوده است.
البته این تنها گوشه ای از صدها نمونه خارجی و شاید چند نمونه انگشت شمار داخلی از احساس مسئولیت، مسئولین پس از وقوع اشتباه است. از خودکشی مسئولین در ژاپن و چین گرفته تا استعفاهای مربوط و نامربوط در اروپا و آمریکا.
هشتم آذرماه سال ۹۱، در پی وقوع گاز گرفتگی در یکی از مدارس شهرستان خوی، نقدی تحت عنوان “آقای سمرقندی؛حتما باید کسی بمیرد؟/آیا مدیران را هم گاز می‌گیرد؟”یادداشتی نگاشته شد.
نگارنده در آن برهه صراحتا، هشدار وقوع حوادث تلخ تر و فاجعه بارتر را داده بود.در ادامه قسمت کوتاهی از این یادداشت آمده است:
“چرا مدیر این مدرسه به عنوان مسئول کلیه امور جاری در مدرسه و سایر مدیران مربوطه با وجود وقوع چنین حوادثی و به خطر افتادن جان تعداد زیادی از دانش آموزان استعفا نمیدهند؟ به هر حال ما این اتفاق را هشداری برای حادثه های بعدی که شاید بسیار فاجعه بار تر باشد میدانیم و امیدواریم که تمام این مشکلات به زودی حل شود.”
کسی استعفا نداد. برعکس! برخی از دوستان رسانه ای و غیر رسانه ای نیز در برابر قلم های صریحمان صف آرایی کردند.اما چند روز پس از این حادثه و این هشدارهای صریح چه اتفاقی افتاد؟
شین آباد در آتش سوخت و شد آنچه که نباید میشد.اینبار با توجه به عمق فاجعه حرف و حدیث ها در خصوص استعفای وزیر آموزش و پرورش بالا گرفت.
نشست خبری وزیر در ارومیـه نشان داد که خبری از استعفا نیست. گفتند:وزیر استعفا نداد، حتما سمرقندی کنار میکشد. اما انگار سمرقندی هم خیال رفتن نداشت. و نه هیچ کس دیگری! این فاجعه و تاثیر کم کاری مسئولین در وقوع حادثه را با استعفای نخست وزیر کشور لتونی مقایسه کنید! تقریبا یکسال از وقوع این حادثه گذشت، در این یکسال هم، کسی استعفا نداد.مقاومت این عزیزان در برابر استعفاء واقعا ستودنی است.اما چرا هیچ یک از مسئولین حداقل در آذربایجان غربی کنار نکشیدند؟
جلال زاده در خصوص این حادثه مدیریت بحران کرد، یا حفظ زیر مجموعه؟ چه کسانی در کنار مدیرکل آموزش و پروش ایستاند؟
در شب حادثه یکی از نمایندگان می گفت:اگر مدیر مدرسه استعفاء بدهد، مدیرکل تضعیف می شود و اگر مدیرکل کنار بکشد، وزیر آموزش و پروش مجبور است کنار برود، پس همگی کنار یکدیگر ایستاده اند.جلال زاده هم، همچنین! تحلیل ایشان کوتاه بود، اما …
متاسفانه با افزودن چاشنی امنیتی به حادثه شین آباد از تلاش ها برای استعفای مسئولین امر این حادثه کاسته شد.اما استعفاء یک فرصت تاریخی برای عذر خواهی این عزیزان از مردم بود.فرصتی که خود باید صمیمانه آن را در آغوش می‌گرفتند.
به گزارش ندای ارومیه به هر حال زمان عذر خواهی و استعفاء سپری شده و این فرصت طلایی برای سربلندی در پیشگاه مردم به اتمام رسید.اکنون نیازی به کنارکشیدن و قبول کردن اشتباهات نیست.به قول آن شیخ تدبیر و امید:آن هایی که اتوبوسی آمده اند، اتوبوسی هم خواهند رفت.
نوشته شده توسط admin در شنبه, ۰۹ آذر ۱۳۹۲ ساعت ۱۰:۲۱ ق.ظ
