پناهندگی نقطه‌ی آغاز بحران هویت است
گروه فرهنگی: کارگردان »مردن در آب مطهر«معتقد است در سینما نمی‌توان دست روی دست گذاشت و منتظر شد تا کرونا تمام شود. در این شرایط بهترین تصمیم کار کردن و پیش رفتن است.
فیلم سینمایی »مردن در آب مطهر« جدیدترین ساخته برادران محمودی از هفته گذشته اکران آنلاینش را آغاز کرد. فیلمی که در ادامه مسیر فیلمسازی برادران محمودی تمرکز زیادی روی مسئله‌ی مهاجران افغانستانی و مشکلات آنها در ایران دارد. «مردن در آب مطهر» دغدغه‌های جدیدتری از مسائل مهاجران را مطرح می‌کند و به سراغ موضوع متفاوتی در این زمینه رفته است. با نوید محمودی (کارگردان این فیلم سینمایی) درباره این اثر گفتگو کردیم.
»مردن در آب مطهر« در ادامه روند فیلمسازی شما و موضوع مهاجران افغانستانی است. این دغدغه تا کجا می‌خواهد ادامه پیدا کند و فکر می‌کنید چقدر پتانسیل پرداختن به این موضوع در مدیوم سینما وجود دارد؟ تا جایی که واقعا قصه وجود داشته باشد و داستان باشد طبیعی است که برای ما هم مهم است که پیرامون آن فیلم بسازیم. اما این به این معنا نیست که صرفا توجه و تمرکز خودمان را پیرامون این موضوع قرار دهیم و راجع به مهاجرین حرف بزنیم.
مثلا ما دو سریال تلویزیون ساختیم که اتفاقا پربیننده هم بودند اما راجع به مهاجرین نبود. یا الان داریم فکر می‌کنیم برای فیلم جدیدمان به سراغ داستانی برویم که درباره مسئله مهاجران نباشد.
هر زمان قصه‌ای ذهن ما را درگیر کند و احساس کنیم امکان تبدیل شدن به فیلم را دارد، به سراغش می‌رویم که البته تا امروز سهم پرداختن به موضوع مهاجران بیشتر بود. اما مسئله مهاجران در ایران یک مسئله بسیار مهمی است. ما راجع به جمعیت ۲-۳ میلیون نفری صحبت می‌کنیم که از بسیاری از امکانات و حقوق اجتماعی در سراسر جهان برخوردار نیستند و طبیعی است که وقتی خودت را در میان آنها می‌بینی، دوست داری از مشکلات آنها و دغدغه‌هایشان حرف بزنی و یکی از دلایلی که تا امروز بیشتر روی این موضوع تمرکز کردیم، همین است.
شما در »مردن در آب مطهر«به سراغ هویت و بحران هویت در مهاجران رفتید. شاید از این زاویه به یک دنیای جدیدی پا گذاشتید. بعد از مهاجرت یک مرحله جدیدی برای مهاجران ایجاد می‌شود که این دوره در بسیاری از آدم‌ها در جهان پیرامون خودمان که از کشورهای خاورمیانه به سمت اروپا و استرالیا و امریکا مهاجرت می‌کنند، دیده می‌شود.
بخشی از مشکل این افراد برای رفتن به این مناطق موضوع هویتی است. افرادی که به اروپا مهاجرت می‌کنند و درخواست پناهندگی می‌دهند اولین پرسش اروپایی‌ها از آنها این است که برای چه می‌خواهید پناهنده شوید؟
اگر پاسخ بدهید که مثلا در افغانستان جنگ و بمباران و قتل است در پاسخ می‌گویند ۳۰ میلیون نفر دارند زندگی می‌کنند پس شما هم می‌توانید. اینجاست که مهاجران برای آنکه به بن‌بست نخورند دغدغه‌های دروغین مطرح می‌کنند. مثلا می‌گویند همجنسگرا هستند یا می‌خواهند دین‌شان را تغییر دهند.
خب این موضوعات در کشورهای مبدا مثل افغانستان پذیرفته شده نیست و به همین دلیل از سوی اداره مهاجرت و پناهندگی کشورهای اروپایی راحت‌تر می‌توانند خودشان را اثبات کنند. اینجاست که شخصیت‌های قصه ما به این فکر می‌کنند که آیا ارزش دارد به خاطر زندگی در یک شرایط دیگر به دروغ دین را تغییر دهند؟
در واقع این چالش هویتی و بحرانی که افراد با آن روبرو می‌شوند محوریت اصلی فیلم را تشکیل می‌دهد. در واقع کاراکتر قصه ما می‌گوید من به خاطر اینکه یک کشور اروپایی به من پناه بدهند حاضر نیستم دینم را تغییر دهم. آنها باید من را هر آنطور که هستم، بپذیرم.
این در واقع نوع جدیدی از دغدغه‌های مهاجرت است که کمتر راجع به آن صحبت شده است. شما در زمینه تولید فیلم همواره طوری رفتار کردید که فیلمهایتان با هزینه‌های کمتری نسبت به ارقام مرسوم تولید می‌شوند و طبیعی است که سودآوری بهتری هم برایتان داشته است. آیا شرایط تولید به شما امکان ریخت وپاش بیشتر نمی‌دهد یا به همین فرمول برای فیلمسازی علاقه دارید؟ این فرمول ساخت فیلم ارزان راجع به همه آثار ما صدق نمی‌کند ولی درباره برخی از آنها صادق است.
معمولا در دنیا هم خیلی مرسوم است که از تولیدات جاری سینمایی فاصله بگیریم و با رقم‌های کمتری و شیوه متفاوتی فیلم تولید کنیم. مثلا اگر تعداد جلسات ۵۰ جلسه است سعی می‌کنیم در ۳۰ جلسه کار را تمام کنیم یا قید برخی از اتفاقاتی که قرار است در صحنه رخ بدهد را می‌زنیم و هزینه‌ها را کاهش می‌دهیم.
یک بخشی از کار هم به خاطر لطف دوستان و توجه به این موضوع که سعی می‌کنیم با کمترین هزینه فیلمی را تولید کنیم باعث می‌شود کارها رفاقتی پیش برود و همه اینها حاصل سال‌ها تجربه کردن در ساخت فیلم به صورت مستقل است. موافق برگزاری جشنواره فجر در این شرایط هستید؟
همیشه به زندگی اینطور نگاه کردم که باید حرکت کرد و نایستاد. اینکه شرایط تولید فیلم نسبت به سال گذشته ۵۰ درصد کاهش پیدا کرده است نباید ما را نسبت به آینده ناامید کند.
به گزارش آراز آذربایجان به نقل از ایلنا، جشنواره فیلم فجر می‌تواند با برگزاری‌اش نسبت به آینده سینمای ایران و تولید فیلم نقش مثبتی ایفا کند. نمی‌توان دست روی دست گذاشت و منتظر شد تا کرونا تمام شود. در این شرایط بهترین تصمیم کار کردن و پیش رفتن است.
نوشته شده توسط admin در دوشنبه, ۱۵ دی ۱۳۹۹ ساعت ۲:۱۱ ب.ظ
