فقر همسفره همیشگی کارگران
گروه اقتصادی: مسئله معیشت و همخوان نبودن دخل با خرج سال‌هاست به بزرگترین مشکل زندگی خانوارهای کارگری کشور تبدیل شده و آنها همواره مجبورند برای مخارج خود اولویت بندی داشته باشند.
در عین حال، کارگران مجبورند علاوه بر اولویت بندی، برخی از نیازهای معمولی خانوار را نیز حذف کنند. نمایندگان کارگری کشور می‌گویند سال‌های متمادی است که بسیاری از کارگران تفریحات، سرگرمی‌ها، هزینه‌های مربوط به سفر و حتی بخشی از درمان و تحصیلات فرزندان را از اولویت‌های خود خارج کرده اند.
آنها تلاش می کنند دریافتی‌های پایین خود را ابتدا به بخش مسکن و خوراک اختصاص دهند. از این رو، این دو موضوع تقریبا بالاترین هزینه در زندگی کارگران محسوب می‌شود چون قابل حذف نیستند اما می‌توان کیفیت آنها را کاهش داد.
زندگی فراز و نشیب زیاد دارد و از مهمترین مشکلات هر فرد در دوران حیات، مشکلات اقتصادی است.مشکلاتی چون نداشتن مسکن، نداشتن شغل مناسب ، فقرهمواره در طول قرن ها مردم را آزار داده و می دهد و این داستان همچنان ادامه دارد.
در ایران نیز به خصوص در چند سال اخیر به دلیل تغییر سبک زندگی ها و نگرش ها که به مدد وسایل ارتباط جمعی رخ داده است و همچنین به دلیل گرانی و تورم که چند سالی است دامن اقتصاد ایران را گرفته، بسیاری از خانوارهای ضعیف و متوسط به خصوص در قشر کارگر با مشکلات معیشتی جدی مواجهند و هزینه کرد و درآمد آنها با هم همخوانی ندارد.
افزایش حقوق سالیانه نیز هرگز نتوانسته مشکلات این قشر را کم کند. در سال ۹۴، حداقل حقوق ماهانه یک کارگر ایرانی بر مبنای مصوب وزارت کار، ۷۸۰ هزار تومان تعیین شده که با در نظر گرفتن ۴۴ ساعت کار هفتگی و ۲۲۹۴ ساعت کار سالانه، متوسط ساعت کاری کارگران ۱۹۱ ساعت در ماه می‌شود. حال با در نظر گرفتن حقوق ماهانه ۷۸۰ هزار تومان و متوسط کار ماهانه ۱۹۱ ساعت، درآمد یک کارگر ایرانی ۴۰۰۰ تومان معادل ۱٫۳ دلار در ساعت خواهد بود که در سطح اندکی بالاتر از مکزیک قرار دارد. شاید به همین علت است که با وجود بالارفتن هزینه های زندگی، کارگران نمی توانند از پس هزینه های کمر شکن مسکن، خوراک و پوشاک که حداقل ها برای زندگی هستند بر بیایند به خصوص در کلان شهرها که وضعیت بد و بدتر می شود.
به گفته فتح الله بیات رییس اتحادیه کارگران قراردادی بیش از ۶۰ درصد درآمد کارگران صرف هزینه‌های بخش مسکن می‌شود و دریافتی آنها دیگر کفاف هزینه‌های زندگی خانوارهای کارگری را نمی‌دهد.
وی در این خصوص گفته: اگر چه تامین مسکن وظیفه دولت است و کارفرمایان خود را از زیر بار این مسوولیت کنار می‌کشند اما می‌توانند با پرداخت‌های نقدی نیروی کار خود را دلگرم و حمایت کنند. بیات اضافه کرده: متاسفانه در بحث دستمزد موضوع مهم مسکن دیده نشده و حق مسکن کارگران هم که ۲۰ هزار تومان بالا می‌رود از تصویب آن جلوگیری می‌شود.
اما هزینه‌های مسکن با وجود آنکه بخش اعظمی از دریافتی کارگران را می‌بلعد تنها یک سوم هزینه‌های سبد زندگی خانوارهای کارگری است و هزینه‌های دارو، درمان و خورد و خوراک در ردیف‌های بعدی قرار دارند لذا برای آنکه جبران مافات شود و کارگران با شرایط فعلی قادر به ادامه زندگی باشند باید یک برنامه‌ریزی جامع در خصوص حقوق و دستمزد صورت گیرد و دریافتی کارگران افزایش یابد که البته این اتفاق تا امروز هرگز رخ نداده است و کارگران همچنان منتظر نور امدی هستند که بتابد و زندگی تاریک آنها از فقر را روشن کند.
در هر حال، کارشناسان بر این باورند که مزد کارگران در هیچ سالی به طور منطقی و منطبق با واقعیات تعیین نشده و همواره چند درصد با تورم حقیقی فاصله داشته است. آنها وقوع این امر را یکی از ایرادات وارده به نظام دستمزد در کشور می‌دانند و معتقدند: علیرغم آنکه ملاک تعیین دستمزد، ماده ۴۱ قانون کار است اما در سنوات گذشته از این ماده قانونی تمکین نشده و مزد کارگران بر مبنای این ماده به طور دقیق تعیین نشده است.
حالا هم با پایین آمدن نرخ تورم بر روی کاغذ برای اولین بار حقوق و دستمزد مطابق نرخ تورمی بوده است که درسبد خانوار احساس نمی شود. کارگران می‌گویند ۷۱۲ هزار تومان مزد فقط ۱۰ روز در ماه دوام دارد و آنها مجبورند تفریحات، سرگرمی و سفر را از سبد معیشت خود حذف کنند و سطح هزینه‌ها در مسکن، خوراک و درمان را هم پایین بیاورند. سکونت در حاشیه شهرها و حذف برخی اقلام گران‌تر از خوراک؛ اقدامی است که معمولا از سوی کارگران و اقشار ضعیف برای جبران درآمد پایین صورت می‌گیرد.رحمت الله پورموسی با بیان اینکه پایین بودن دستمزدها باعث بروز مشکلات جدی معیشتی برای خانوارهای کارگری کشور شده است، گفت: کسری بودجه خانوار باعث شده است تا درصدی از کارگران برای تامین هزینه‌های خود مجبور به اشتغال در چند بخش باشند.
این کارشناس اظهارداشت: متاسفانه حداقل دستمزد ۷۱۲ هزار تومانی امسال قدرت خریدی ندارد و کارگران نمی‌توانند بیشتر از ۱۰ روز ماه روی آن حساب کنند.پورموسی ادامه داد: اینکه افراد بتوانند در بیش از یک شغل فعالیت داشته باشند، نمی‌تواند درآمدی بیشتر از ۱٫۵ تا ۲ میلیون تومان برای آنها در ماه داشته باشد که با این ارقام نیز نمی‌توان هزینه‌های زندگی را تامین کرد.
پورموسی افزود: کارگرانی که فاقد مسکن باشند، در تامین هزینه‌های زندگی با مسائل و دشواری‌های بیشتری نیز مواجه هستند به نحوی که حتی زندگی در حاشیه کلانشهرها نیز هزینه مسکن بالایی دارد.وی با تاکید بر اینکه زندگی در بیرون شهرها نیز ماهیانه دستکم ۵۰۰ هزارتومان هزینه اجاره دارد، گفت: علاوه بر این، کارگران هزینه‌های دیگری از قبیل تحصیل فرزندان، پوشاک، درمان، حمل و نقل، خوراک و … نیز دارند.
این کارشناس اظهارداشت: کارگران برای ثبت نام و ورودی دانش آموزان خود به مدارس باید ۵۰۰ هزار تومان هزینه کنند و علاوه بر این، دانش آموزان کارگران در طول سال هزینه‌های دیگری نیز خواهند داشت. به صورت کلی، این روزها کارگران شرایط سختی را به لحاظ معیشتی پشت سر می‌گذارند.
به این ترتیب است که بخش بزرگی از کارگران حتی با افزایش حقوق مطابق نرخ تورم امسال، هنوز هم محتاج لقمهنانی برای زن و فرزندانشان هستند و این قصه با وجود همه وعده ها ادامه دارد…
نوشته شده توسط admin در شنبه, ۱۷ مرداد ۱۳۹۴ ساعت ۹:۰۲ ق.ظ
