فرهنگ مهاجمی که برنامه ریزی را به تمسخر می گیرد

محمد علی شاطری
گروه فرهنگی:ازهمان روزی که خدای رحمان انسان را خلق کرد تا به امروز وسعتی به اندازه ۲۴ ساعت را در اختیار ما گذاشته تا در طی آن بخوریم و بخوابیم و کار کنیم و زندگی خود را در قالب شبانه روز سپری کنیم. از قدیم اما هرچه که جلوتر می آییم این ۲۴ ساعت در اختیار ما انگار ذره ذره با گذشتن سال ها آب می رود و چیزی که به ما رسیده ۲۴ ساعت بی برکتی است که در چشم بر هم زدنی تمام می شود و ما می مانیم و کارهایی که انجام نداده ایم .
زندگانی به اصطلاح مدرن امروزی ما را به جایی رسانده که نه به درستی می خوابیم، نه به درستی کار می کنیم، نه استراحتی، نه مطالعه ای ، نه دور هم نشستن و گفتن و شنفتنی و در یک کلام از هیچ چیز زندگی نه بهره کافی می بریم و نه لذت کافی.
از بالا اگر به زندگی هایمان نگاه کنیم شبیه مورچه های کارگری که تند تند راه می روند و دانه می برند تند راه می رویم، تند رانندگی می_کنیم، تند غذا می خوریم و … و با این وجود باز هم به هیچ کارمان نمی رسیم.
در این نوشته سعی کرده ایم تا بررسی کنیم و ببینیم چرا در زندگی هایمان وقت کم می آوریم و راهکارهایی پیشنهاد کنیم تا زمان محدود ۲۴ ساعته مان را که از قضا مثل برق و باد هم می_گذرد بهتر مدیریت کنیم. با ما همراه باشید.
مهمترین آفتی که این روزها دامان زندگی ها را گرفته بی هدفی و همینطوری بودن های ماهاست. یک فرهنگ غلط عامیانه در بین ما نفوذ کرده، فرهنگی که آنقدر گستاخ و مهاجم است که حتی به خود اجازه می دهد داشتن هدف و برنامه ریزی برای زندگی را به تمسخر بگیرد و زندگی در لحظه، و بی خیالی و نداشتن برنامه و باری به هر جهت زندگی کردن را با ارزش جلوه دهد.
متاسفانه این فرهنگ را در لایه های مختلف جامعه هم می توان دید. تحصیلکرده و کم سواد، مرفه و غیر مرفه، کوچک و بزرگ. ساعت ها در برابر تلویزیون می نشینیم و از شبکه ای به شبکه دیگر می رویم. چرخاندن شبکه های تلویزیون با کنترلی که انگار به دستان ما چسبیده عادت همیشگیمان شده. برای ساعت ها جلوی لب تاب یا رایانه مان می نشینیم و پایگاه های مختلف زرد و خبری و … را در جستجوی هیچ چیز می_چرخیم.
تلفن همراهمان را در دست می گیریم، از وایبر به لاین، از لاین به واتس آپ، از واتس آپ به تلگرام، از تلگرام به بیسفون، از این اتاق گفتگو به اتاق گفتگوی دیگر، از چت با این مخاطب به چت با مخاطب دیگر، به سادگی لحظات را می_گذرانیم و وقتی به خودمان می آییم که انگشت شستمان خواب رفته و مهره های گردنمان تیر می_کشد.
تازه بیکار که می شویم به سراغ بازی های آنلاین و کلش و … می رویم و به رقابتی بیهوده مشغول می شویم. تفریحمان به جای رفتن به دامن طبیعت و نشستن با خانواده، دیدن فلان فیلم ۲۰۱۵ یا قسمت چندم از فصل چندم فلان سریال است که پشت سر هم می بینیم و به سراغ قسمت بعدی می رویم. و اگر در انتهای همه اینها از خودمان بپرسیم چرا؟
چرا الان دارم این کار را می کنم ؟ جوابی جز »همینطوری« یا » برای اینکه حوصله ام سر نرود« نخواهیم یافت. برای گذر از این روزمرگی و بی_هدفی که گریبانگیرمان شده اولین کاری که باید انجام دهیم برنامه ریزی برای زندگی است. برای اینکه بتوانید برنامه ریزی کنید ابتدا باید اهدافتان را از زندگی مشخص کنید.
اینکه از کجا به کجا می خواهید برسید و مسیرتان برای رسیدن به هدف از کجا و به چه وسیله ای طی می شود. باید اهداف زندگی خود را به اهداف بلند مدت، میان مدت و کوتاه مدت تقسیم کنید و برای رسیدن به هر کدام برنامه ریزی کنید.
اهداف بلند مدت اهدافی است که چندین سال و گاهی یک عمر برای رسیدن به آن باید تلاش کنید. اهداف میان مدت اهداف چند ماهه تا چند ساله را شامل می شود و اهداف کوتاه مدت اهدافی است که از چند ساعت تا چند روز برای رسیدن به آنها زمان لازم است.
اهدافتان را بر روی کاغذ بنویسید و راه های رسیدن به آن را مشخص کنید. دقت داشته باشید که رسیدن به اهداف بلند مدت تنها از مسیر انتخاب درست اهداف کوتاه مدت ممکن است. یعنی شما باید اهداف کوتاه مدت و روزانه خود را به صورتی انتخاب کنید که در مسیر رسیدن به اهداف میان مدت و بلند مدت خود قرار بگیرید. برای این کار لازم است هر شب پیش از خواب برنامه های فردای خود را تنظیم کنید. سعی کنید همیشه از نوشتن استفاده کنید.
برنامه های فردای خود را بنویسید و آنها را اولویت بندی کنید. کارهای سخت تر را در ابتدای روز و هنگامی که انرژی بیشتری دارید قرار داده و کارهای آسان تر و لذت بخش تر را به ساعات پایانی روز موکول کنید.
حتما در برنامه تان زمان هایی را برای تفریح و استراحت هم در نظر بگیرید و برای انجام دقیق برنامه ها با تفریح یا یک عامل خوشایند برای خودتان، پاداش در نظر بگیرید.
مدیریت زمان و برنامه ریزی بیش از هر چیز نیاز به نظم فردی و کنترل و مراقبت از نفس دارد. تلاش کنید منظم و قاطع برنامه خود را پیش ببرید. قطعا خوشبختی و رسیدن به سعادت دنیا و آخرت اصلی ترین هدف شماست. برای رسیدن به این هدف سعی کنید در هر لحظه از زنگیتان این را در نظر داشته باشید که آیا بهترین استفاده ای که من از این لحظه می توانم بکنم، همین کاری است که انجام می دهم؟
درهرلحظه تنها بر روی یک کار تمرکز کنید و تا آن کار را به پایان نرسانده اید به سراغ کار دیگری نروید. برای تغییر رفتار هم سعی نکنید که بار سنگین بردارید. از تغییر در رفتارهای کوچک شروع کنید و قدم به قدم پیش بروید. فکر کردن از آینده به گذشته را تمرین کنید.
چند ساعت بعد، فردا، ماه بعد و سال بعد را در نظر بگیرید و از آن زاویه به پشت سر خود نگاه کنید و برنامه ریزی کنید.
یک برنامه خشک و غیر قابل انعطاف محکوم به شکست و انجام نشدن است. در برنامه ریزی و اجرای آن منعطف باشید و در هر لحظه تصمیم صحیح و مختص به همان زمان را بگیرید. نه گفتن به دیگران را تمرین کنید.
این که بتوانید به دیگرانی که با برنامه شما هماهنگ نیستند نه بگویید اهمیت زیادی در موفقیت شما برای برنامه ریزی دارد. زمان زیادی از عمر ما صرف خواندن مطالب معمولی و غیر علمی می شود. تندخوانی را یاد بگیرید تا بتوانید از این زمان ها بهترین استفاده را ببرید.