حمله به خاطره ها//
دریاچه ارومیه از ذهن‌ها زدوده می شود
امید عظیمی
گروه اجتماعی:چند روزیست که تصویری در فضای مجازی دست به دست می شود که طی آن کشتی به گل (شما بخوانید نمک) نشسته دریاچه اورمیه اوراق شده و بار کامیون‌ها و کِشنده‌های سنگین می_شود تا یکی از یادگاری‌های نوستالژیک نگین آبی ایران زمین که روزگاری مسافران را به دو سوی شرق و غرب دریاچه جابجا می کرد، بدین گونه برای همیشه محو گردد!
این کشتی بعد از ساخته شدن میانگذر زشت بدترکیب، پرهزینه و مغایر با استانداردهای زیست محیطی در وسط دریاچه اورمیه که پیامدی جز تسریع خشکی این دریاچه نداشت، به خاطره‌ها پیوسته بود و هر‌بار تماشایش، حس نوستالژی بینندگان‌اش را برمی‌انگیخت!
این حس نوستالژی تداعی‌گر صف‌ها و انتظارها و رسیدن‌ها و دیر رسیدن‌هایی بود که نسل گذشته برای رفتن به دو سوی دریاچه با این کشتی تجربه کرده بودند و امروز باید قطعه قطعه شدن این یادگاری بجا مانده از روزهای پرآبی دریاچه ارومیه را به نظاره بنشینند تا بدین ترتیب آن یادگاری و خاطره‌های تلخ و شیرین‌اش یکجا به خاک (شما بخوانید نمک) سپرده شده و برای همیشه دفن شود!انگار دیگر برایمان تبدیل به عادت شده است از بین بردن خاطره‌ها! یا سر جنگ داریم با گذشته‌مان! شاید هم یکجورهایی سر خورده شده‌ایم و عقده‌ای از آنچه که بودیم و شدیم و آنچه که داشتیم و از کف دادیم!
هر چه که باشد، عده‌ای مسئول‌نما حق نداشتند و ندارند بخشی از خاطرات مردمان این سرزمین را از دیده‌ها محو نمایند! چه آن که اگر به زعم‌شان با این کار، ذهن‌ها را از دریاچه حال ندار و به کما رفته دور خواهند کرد، سخت در اشتباه‌اند! شاید همین حرکت توجهات را بیش از پیش به سمت این دریاچه معطوف کند!
اوراق این کشتی در حالی اتفاق افتاده است که مدیر کشتیرانی و دریانوردی دریاچه اورمیه، هفته گذشته وعده از ساخت موزه تجهیزات دریایی این دریاچه داده بود اما انگار فاصله میان وعده و عمل کارکردی جز پر کردن آرشیو رسانه‌ها و جلب توجهات برای مسئولان ندارد!
جالب‌تر آن که مدیر کشتیرانی و دریانوردی دریاچه ارومیه گفته بود تجهیزاتی از جنگ‌های جهانی گذشته در این دریاچه به جای مانده که در موزه دریایی مذکور به نمایش گذاشته خواهند شد اما معلوم نیست چرا در این اثنا از حفظ و نگهداری کشتی‌ای که جزو خاطرات مهم مردم این سرزمین با دریاچه نیلگون‌شان بود احتراز شد!
مگر غیر از آن است که “موزه” بازتاب کلیه فعالیت های انسان از محیط طبیعی، فرهنگی و اجتماعی اوست و یکی از کارکردهای آن باید یادآوری آنچه باشد که در گذشته اتفاق افتاده است؟
حال چگونه است که اداره کشتیرانی و دریانوردی دریاچه اورمیه اجازه می دهد اینچنین سهل و آسان، یکی از یادگاری‌های دریاچه‌‌ی سابقا پرفروغ و خروش مردم به خاطره‌ها بپیوندد و از این پس صرفا در لابلای اوراق قدیمی و عکس‌های خاک گرفته سراغ آن را گرفت؟
نوشته شده توسط admin در دوشنبه, ۱۳ شهریور ۱۳۹۶ ساعت ۴:۴۵ ق.ظ
