امسال شاهد ضعیف ترین جشنواره از منظر محتوا و اجرا بودیم

گروه فرهنگی:یک کارشناس و منتقد سینما گفت: امسال ضعیفترین جشنواره فیلم فجر را از منظر آثار شرکت‌کننده و به ویژه در بخش اطلاع‌رسانی و همراهی با رسانه‌ها شاهد بودیم.
جشنواره چهل‌ویکم فیلم فجر یکی از متفاوت‌ترین دوره‌های این رویداد سینمایی به لحاظ تغییرات ساختاری، کیفیت برگزاری و حضور پررنگ فیلم‌های دولتی بود و منتقدان مواردی را چون حذف فرش قرمز و جایگزینی آن با فرش ایرانی و نمایش دو فیلم ناقص که در اکران کامل خواهند شد مطرح کردند.
با توجه به اینکه جای منتقدان و نقد در فیلم فجر امسال بسیار خالی بود و برای مسئولان جشنواره نیز اهمیتی نداشت، در این باره با صاحب‌نظران گفت‌وگو شده است که در ادامه نظر رضا منتظری، منتقد و کارشناس سینما، را می‌خوانید.
ارزیابی شما از چهل‌و‌یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر چیست؟ آیا این رویداد توانست انتظارات را برآورده کند؟
جشنواره امسال را باید یکی از از ضعیف‌ترین دوره‌های این رویداد توصیف کرد.
برگزارکنندگان آن مدعی هستند که جشنواره‌ای با کیفیت و تراز انقلاب اسلامی را برگزار کرده‌اند! مشکل دیگر جشنواره سیاست سکوتی بود که برگزارکنندگان انتخاب کرده بودند، زیرا اطلاع‌رسانی مناسبی را از فیلم فجر شاهد نبودیم.
فقدان اطلاع‌رسانی به حدی بود که متوجه نشدیم چند کشور در بخش بین‌الملل فیلم فجر حضور داشتند و عنوان بین‌المللی برای آن صحیح نیست.
نقد دیگر مربوط به دعوت از رسانه‌ها برای بخش‌های مختلف جشنواره است.
برای نمونه در بازار فیلم تنها رسانه‌های خاص دعوت شده بودند، همچنین در اختتامیه تجلی اراده ملی شاهد حضور خبرنگاران نبودیم! این رویکرد به‌هیچ‌وجه صحیح نیست و امتیازی منفی برای جشنواره محسوب می‌شود. بدین ترتیب جشنواره فیلم فجر رویدادی تقریباً ضعیف بود.
برخی از صاحب‌نظران سینما معتقدند که جدا کردن بخش بین‌الملل اتفاقی شایسته بود که منجر به بیشتر دیده شدن این بخش شد، اما در دوره جدید مجدداً جشنواره فیلم فجر یکپارچه شد. نظرتان در این باره چیست؟
من جز مخالفان صددرصد جداسازی بخش بین‌الملل از بخش ملی بودم، چون در هیچ کجای دنیا باب نیست که جشنواره‌های سینمایی بخش بین‌اللملی‌ خود را جدا از بخش ملی برگزار کنند. البته درک می‌کنم جدا‌سازی با هدف بیشتر دیده شدن بخش بین‌الملل انجام شده است، اما این راهکار درست نبود و باید روشی معقول‌تر در نظر گرفته می‌شد.
اگر می‌خو‌اهیم جشنواره جهانی مستقل داشته باشیم، باید آن را فارغ از نام فجر برگزار کنیم.
مدیران جشنواره جهانی فیلم فجر مدعی بودند این جدا‌سازی با هدف همسطح‌سازی بخش بین‌الملل فیلم فجر با جشنواره‌های مطرح دنیا انجام شده است، اما به عنوان فردی که جشنواره‌های خارجی بسیاری را دیده است هیچ همسطحی را مشاهده نکردم و ما در امر اجرا و کیفیت آثار بسیار از آنها عقب هستیم.
شعار جشنواره این دوره «امید، اخلاق و آگاهی‌بخشی» بود، اما چنین ویژگی را در اکثر آثار جشنواره فیلم فجر ندیدیم، برای نمونه فیلم‌های «آنها مرا دوست نداشتند» و «وابل» بیشتر مناسب جشنواره برلین هستند که ایران‌ستیزی را سرلوحه کارشان قرار داده‌اند.
در «وابل» تصویری‌سازی سیاه از جامعه بیداد می‌کرد و بسیاری از موضوعات دور از واقعیت بود. در این فیلم نشان داده می‌شود که پزشک عمومی در روستاهای ایران وجود ندارد، در‌ حالی‌ که در عالم واقع چنین نیست.
منکر کاستی‌ها نیستم، اما نباید همه چیز را سیاه نشان دهیم. به لحاظ کیفی نیز برخی از فیلم‌ها را در حد تله‌فیلم توصیف می‌کنم. حال نمی‌توانم درک کنم که چگونه این آثار از میان آثار بسیاری انتخاب شده‌اند.
«هوک» و «هفت بهارنارنج» گواه بارز این ادعا هستند که از آنها به عنوان تله‌فیلم‌هایی نام می‌برم که در جذب تماشاگر موفق نیستند.
درباره برگزیدگان جشنواره فیلم فجر اظهار نظر کنید، زیرا اختلاف نظرهای بسیاری وجود دارد.
نمی‌توانم برخی از برگزیده‌ها را درک کنم. «سینما متروپل» عنوان بهترین فیلم را به خود اختصاص داد، اما درک نکردم این فیلم چه می‌خواهد بگوید؟ آیا این کار ادای دین به سینماست؟ مدیران جشنواره این فیلم را دفاع مقدسی و ارزشی توصیف کرده‌اند، اما من چنین خصیصه‌ای را ندیدم.
فیلم »پرونده باز است« به کارگردانی کیومرث پوراحمد بسیار ضعیف بود و جایش در جشنواره فیلم فجر نبود؛ کاری که نگاهی منفی به موضوع قصاص داشت.
البته این نقد را در کمال احترام به سازنده‌اش که کارهای خوبی چون »شب یلدا« و »اتوبوس شب« را در کارنامه دارد مطرح می‌کنم.
در میان آثار به نمایش درآمده در جشنواره فیلم فجر کارهایی نظیر »غریب« یا اتاقک گلی« و »سرهنگ ثریا« را پسندیدم.
این کارها با وجود داشتن نقص‌هایی، واجد شرایط فیلم سینمایی بودند.
یلم‌هایی دیگری نظیر »در آغوش درخت« هم وجود داشتند که ادعایی نداشتند و از آنها به عنوان فیلم شریف می‌توان یاد کرد. تعجب دیگر من در جشنواره به نحوه اهدای جایزه‌ها مربوط می‌شد که هیچ منطقی نداشت. چگونه می‌‌توان بازی خوب »بابک حمیدیان« و »ژاله صامتی« را ندید و سیمرغ را به دیگران داد؟! البته شنیده‌ام سیمرغ را به افرادی دادند که حاضر شدند به مراسم اختتامیه بیایند! اگر این گفته درست باشد، باید برای این رویداد تأسف خورد.
تحریم جشنواره فیلم فجر از سوی هنرمندان را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
جشنواره امسال در شرایط خاصی برگزار شد، چون جامعه دستخوش حوادث مختلف شده بود، ولی حضور نیافتن هنرمندان در این رویداد سینمایی تاثیری در برگزاری جشنواره نداشت. این قبیل اتفاقات را تنها »شوآف« می‌دانم وگرنه جشنواره همانند هر سال برگزار شد. مشکل دیگرم با رفتارهایی چون »فتوکال‌ها« است. این قبیل رفتارها با فرهنگ ایرانی همخوانی ندارد و برگرفته از رفتار غربی است.
همچنین، مدیران جشنواره مدعی بودند که فرش قرمز یا فیروزه‌ای ندارند، اما در عمل این‌گونه نبود و فقط نام آن فرق کرده بود.
آیا با وجود این تولیدات می‌توان به افزایش فروش امیدوار بود؟
کارهایی که دیدم نشانی از موفقیت در گیشه ندارد. البته قهر مردم با سینما مدت‌هاست ادامه دارد، چون میزان آدم‌هایی که به سینما می‌روند بسیار کم شده است.
به گزارش آرازآذربایجان به نقل از ایکنا،لازم نیست حتماً در جشنواره ۲۴ فیلم داشته باشیم، بلکه کافی است چهار فیلم را به نمایش درآوریم، اما آن تعداد به معنای واقعی سینمایی باشند.
.Arazazarbaiijan.farhangi@gmail.com