چالش های اقتصادی ومعیشتی درآذربایجان غربی
حسین عیوضلو
گروه اقتصادی: آنچه که موجب نگارش این مصحف گشته نگرش های نادرست موجود بر فضای اقتصاد پویای استان شمالغربی کشور میباشد.آذربایجان غربی از دیرباز و حتی از قرون گذشته شاهراه ارتباطی ایران با ملل غربی گیتی محسوب می گشته است.
این استان پس از شکل گیری نظام مقدس جمهوری اسلامی و پس از شروع جنگ نابرابر هشت ساله تحمیلی بعثی و به دلیل برخورداری از ژئوپولیتیک منحصربفرد در شمالغرب ایران مهمترین کریدور ارتباط کشور با خارج و بالاخص با اروپا بود و بیشتر مبادلات جاری کشور نیز از این طریق امکان وجود به خود می گرفت.این استان با داشتن مرز مشترک با ۴ کشور همسایه پتانسیل عظیمی در مبادلات تجاری دارا می باشد.
با این تفاسیر و این سبقه درخشان تجاری هم اکنون پس از گذشت نزدیک به ۴ دهه از انقلاب شکوهمند اسلامی شاهد این هستیم که از پس پرده تحریم ها اقتصاد شکوفا و خودکفای این استان با چالش های بی شماری مواجه است که در دولت های گذشته فقط با ایراد سخنرانی ها و وعده وعید مسئولین در همان حال رها شده و امروزه شاهد فرار سرمایه های عظیم این استان به سایر نقاط کشور و حتی به خارج کشور هستیم.
از لحاظ زیرساخت های اقتصادی این استان لازم است گوشزد نمود که زیرساخت اصلی این استان بر پایه کشاورزی بوده و اکثریت جمعیت مولد این استان مشغول به کار کشاورزی یا دامپروری هستند.آدربایجان غربی یکی از قطب های تولید محصولات کشاورزی انحصاری در ایران و گاها در منطقه غرب اسیا می باشد.
از رویکردهای موجود و نیز با مراجعه به سطح جامعه این چنین می توان استنباط نمود که زیرساخت های آباد استان تا به حال مانع خروج بخش زیادی از جمعیت مولد استان از مسکن خود می شود و لکن با ادامه روند فعلی که همانا بی توجهی به بخش تولید این استان می توان دورنمایی از متروکه گشتن صنایع تولیدی استان را در نظر داشت.
انگور و کشمش ارومیه،عسل و خشکبار شهرستان خوی و چندین محصول انحصاری این استان اکنون شاهد هستیم که با نام های گوناگونی مانند کشمش تامکستان و عسل سبلان و خشکبار چینی در بازار های مختلف به فروش می رسند که گویای بی توجهی به برندسازی و عدم وجود کشش در زیرساخت های استان در اسم بخشی به محصولاتی است که با عرق جبین تولید کنندگان این استان تولید شده و در اصل سود اصلی به جیب کسانی واریز می شود که درصدی نیز در این تولید سهیم نبوده اند.
آذربایجان غربی با داشتن جمعیتی جوان و خوش فکر توانایی این را دارد تا با فراوری و برندسازی در داخل استان،در درجه اول ظرفیت های درامدی را به سوی خود بازگردانده و در درجه دوم از فرار سرمایه های خود به بیرون از استان زمینه شکوفایی فوق العاده را برای جمعیت خود فراهم نماید.در زمینه محصولات دامی و لبنی نیز تا چن صباح اخیر ما ناظر بر تولید محصولات باکیفیت و رقابت پذیر در مناطق روستایی و دامپروری ها بودیم.
ولی در سال های اخیر ،از طرفی خشکسالی های پی در پی و از طرف دیگر عدم توجه به نیازهای تولیدکنندگان موجب مهاجرت های عمده از اطراف شهرها به داخل شهرها شده و وضعیت نامتوازنی در بافت جمعیتی شهرها ایجاد نموده است.
به عقیده صاحب نظران این حیطه،انچه که می تواند از مهاجرت اجباری این اهالی ممانعت به عمل اورد همانا ایجاد تسهیلات لازم برای تولید کنندگان در این حوزه می باشد و لاغیر.فاصله طبقاتی موجود در میان شهرها و روستاها باعث ایجاد بی رغبتی در جمعیت حاشیه نشین شده و تمایل به شهرنشینی را می افزاید.
به ضرس قاطع می توان گفت حمایت از تولید کنندگان حومه شهرها هم می تواند به ایجاد توازن جمعیتی کمک کند و هم زمینه اشتغال پاک را برای نسل های اینده ایجاد کند.
در پایان انچه می توان گفت با این روند کوچ از مناطق روستایی که شاهد هستیم می توان تصور شد که آذربایجان غربی در آینده ای نه چندان دور از یک تولید کننده مواد غذایی و لبنی به یک مصرف کننده محض تبدیل خواهد شد و نقش آبا و اجدادی جمعیت استان دچار تغییرات اسفباری خواهد شد.
نوشته شده توسط admin در دوشنبه, ۰۴ خرداد ۱۳۹۴ ساعت ۴:۵۹ ق.ظ
