مالیات خانه‌های خالی در فریب چراغ‌های روشن
گروه اقتصادی: مالیات خانه‌های خالی که قرار است پس از راه‌اندازی سامانه لحاظ شود، به احتمال زیاد با اقدامات فریبکارانه‌ای همچون روشن کردن چراغ‌ها و کشیدن پرده‌ها گرفتار خواهد شد. قرار بود از ابتدای سال ۱۳۹۵ بر اساس “اصلاحیه طرح مالیات‌های مستقیم” خانه‌های خالی مشمول مالیات شوند که البته هنوز سامانه آن راه‌اندازی نشده است. با این وجود کارشناسان معتقدند برای مالکانی که قصد اجاره یا فروش واحد مسکونی خود را ندارند فرار از مالیات کار سختی نیست.
مالکان ممکن است با کشیدن پرده، چیدن اثاث و روشن نگه داشتن چراغ خانه برای چرخش کنتور، اداره مالیات را گول بزنند که این خانه خالی نیست و به نظر می‌رسد راه‌هکار جدی برای مقابله با این اقدامات احتمالی وجود ندارد. با جرایم مالیاتی و حرکات تعزیراتی نمی‌توان توازن بین عرضه و تقاضا را در مسکن برقرار کرد.
کسی که می‌خواهد خانه را خالی نگه دارد یک پرده می‌زند، چراغ خانه را روشن نگه می‌دارد و می‌گوید کنتور کار کرده است و افرادی در این خانه زندگی می‌کنند و خانه را به کسی اجاره نمی‌دهد. لذا ما باید فرهنگ تولید مسکن را آن‌قدر بالا ببریم که مردم از نگه داشتن خانه خالی احساس ضرر کنند. رییس اتحادیه مشاوران املاک می‌گوید: موافق مالیات بر خانه‌های خالی هستم اما اجرای آن باید به عنوان آخرین راهکار باشد. در امور حقوقی می‌گویند مجازات باید آخرین راهکار باشد. اولین راهکار پیشگیری است. در حوزه اقتصاد نیز تقریبا همین است و مجازات باید به عنوان آخرین راهکار مطرح شود.
اما یکی از دلایلی که دولت را به اخذ مالیات از خانه‌های خالی مجبور کرد، وجود ۱٫۷ میلیون واحد مسکونی خالی در کشور است که باید وارد بازار مصرف شود؛ چرا که با وجود حجم خانه‌های خالی، تعداد زیادی افراد بی‌خانه در کشور وجود دارد. البته اخذ مالیات از خانه‌های مسکونی نوساز چندان به مزاج انبوه‌سازان خوش نیامده است؛ چرا که معتقدند واحدهای آنها در شرایط رکود سه ساله بخش مسکن به فروش نرفته و سرمایه‌های آنها خوابیده است. لذا اخذ مالیات از این خانه‌ها اجحاف در حق تولیدکنندگان مسکن محسوب می‌شود. با وجود همه‌ی مخالفت‌ها دولت در سال گذشته “اصلاحیه قانون مالیات‌های مستقیم” را تصویب کرد که بر اساس آن باید مالیات خانه‌های خالی اخذ شود و هم‌اکنون منتظر راه‌اندازی سامانه مربوطه است. معاون مسکن و ساختمان وزارت راه و شهرسازی در این‌خصوص گفته است: اجرای مالیات بر خانه‌های خالی نیاز به یک سامانه ای دارد که ما در حال طراحی این سامانه هستیم که به زودی آماده می‌شود.
حامد مظاهریان با بیان اینکه در قانون آمده که در سال اول از خانه‌هایی که خالی هستند، مالیات دریافت نشود، افزود: پس از اجرای قانون مالیات بر خانه‌های خالی در سال اول وصولی از این منبع نداریم تا زمانیکه بیش از یکسال از خالی بودن واحد گذشته باشد.
وی با اشاره به اینکه تعیین مالیات بر عهده سازمان امور مالیاتی است، گفت: وزارت راه و شهرسازی فقط سامانه مربوط به اطلاعات املاک را طراحی می‌کند و تمامی اطلاعات مربوط به املاک در این سامانه به ثبت می‌رسد. به گفته‌ی مظاهریان، این سامانه با سامانه‌های دیگر دستگاه‌ها هم افزایی دارد و به سامانه ملی املاک و اسکان کشور تبدیل می‌شود تا تمامی اطلاعات املاک بر روی آن به ثبت برسد به همین دلیل طوری طراحی می‌شود که با دیگر سامانه ها ارتباط داشته باشد.
چنانچه مالکان موفق به فروش واحدهای خالی با قیمت دلخواه خود نشوند، اجاره دادن واحدهای خالی به جای فروش آنها محتمل و این عمل منجر به عدم تأمین اهداف این نوع مالیات خواهد شد. یک کارشناس مسکن در خصوص برنامه دولت برای اخذ مالیات از خانه های خالی با اشاره به اینکه مسکن های خالی در واقع منابع کنار گذاشته شده از چرخه تولید ثروت در اقتصاد و نوعی احتکار به حساب می آید، گفت: طبق آمار قریب به ۱٫۶ میلیون خانه خالی در کشور وجود دارد. وی با بیان اینکه تجربیاتی در سطح جهانی برای ورود این نوع مسکن ها به بازار اندیشیده شده است خاطرنشان کرد: عموماً این سیاست ها بر پایه دخالت دولت از طریق مکانیزم بازار و استفاده از ابزارهای مالیاتی است.
طباطبایی با اشاره به اینکه مالیات بر مسکن خالی، از جمله سیاست‌هایی است که دولت‌ها برای افزایش هزینه و کاهش انگیزه احتکاری صاحبان املاک و کسب سود از افزایش قیمت مسکن و خانه‌دار شدن اقشار پایین جامعه اتخاذ کرده‌اند، گفت: به عنوان مثال در نظر گرفتن جرایم روزانه در اسپانیا برای خانه های خالی که این جرایم در سال های بعدی افزایش پیدا می_کند، در نظر گرفتن مالیات بر مسکن خالی برابر با درصدی (مثلا ۱۰ درصد، ۵۰ درصد و حتی ۱۰۰ درصد) از ارزش ملک در آمریکا انگلیس و فرانسه به صورت صعودی بنا بر تعداد سال‌های خالی ماندن مسکناجاره از نمونه‌های اخذ این مالیات در کشورهای توسعه‌یافته است.
وی با بیان اینکه سیاست اخذ مالیات بر خانه_های خالی بحت امروز و دیروز نیست خاطرنشان کرد: این سیاست در سال‌های نخست پس از پیروزی انقلاب مطرح شد. اگرچه جدی گرفته نشد و پس از آن به فراموشی سپرده شد؛ تا اینکه در دهه ۸۰ و پس از تحولات بخش مسکن در کشور، مجدد این بحث مطرح و در مجلس وزارت مسکن و شهرسازی، وزارت امور اقتصادی و دارایی و حتی شهرداری قوت گرفت. این کارشناس مسکن با بیان اینکه یکی از اقدامات جدی در این خصوص، الزام وزارت امور اقتصادی و دارایی به دریافت مالیات از خانه‌های خالی با کمک شهرداری‌ها بود و قرار شد درآمد حاصل از مالیات خانه‌های خالی به صورت سهمی میان شهرداری‌ها و وزارت امور اقتصادی و دارایی تقسیم شود تا گامی جدی در راستای افزایش سهم درآمدهای پایدار شهرداری‌ها از این طریق برداشته شود، یادآور شد: در آن مقطع آن طرح مصوب نشد و در نهایت پس از اقداماتی در این زمینه، با اصلاح قانون مالیات های مستقیم، ماده ای برای مالیات بر خانه های خالی در نظر گرفته شد که در آن واحدهای مسکونی در شهرهای بیش از ۱۰۰ هزار نفر جمعیت که به استناد سامانه ملی املاک و اسکان کشور به عنوان “واحد خالی” شناسایی می_شوند، در سال های دوم و سوم به بعد به ترتیب مشمول یک دوم مالیات متعلقه و ۱۰۰ درصد مالیات متعلقه و از سال چهارم به بعد مشمول معادل ۱٫۵ برابر مالیات متعلقه خواهند شد.
وی با تاکید بر اینکه با اتخاذ این نوع مالیات انتظار می رود حاشیه سود ناشی از خالی نگه داشتن واحدهای خالی به خصوص در شهرهای بزرگ به ویژه از بعد از ثبات نسبی در قیمت مسکن، کاهش یافته و درصدی از این واحدها به بازار مسکن عرضه شوند، گفت: برای بحث خانه‌دار کردن طرف تقاضا در بازار مسکن، باید به توان درآمدی و قدرت خرید متقاضایان نیز توجه کرد.
چنانچه این حجم از واحد خالی به بازار عرضه شده ولی با توجه به شرایط رکودی در کشور، توان خرید کافی برای آن وجود نداشته باشد، شکاف قیمتی زیادی همچنان میان عرضه کنندگان و تقاضاکنندگان واحدهای خالی باقی خواهد ماند که از انجام معاملات و به اصطلاح تشکیل بازار در این زمینه، جلوگیری خواهد کرد.
نوشته شده توسط admin در دوشنبه, ۲۷ اردیبهشت ۱۳۹۵ ساعت ۱۱:۳۶ ق.ظ
