قالیبافان استان در حسرت مفروش شدن خانه هایشان
گروه گزارش: تق تق تق… این صدای شانه قالیبافانی است که روز و شب در تلاشند تا با کسب حلال چرخ زندگی خود و خانواده شان را بچرخانند. قالیبافانی که ثمره چندین ماهشان با دلال بازی های موجود در سیستم تجارت فرش به یغما رفته و یا قالی هایشان در کنج خانه ها خاک می خورد و صدایشان همانند خود که در محلات حاشیه ای شهر اورمیه به فعالیت می پردازند، در حاشیه جریان خبری و اطلاع رسانی و کاغذبازی های اداری گم می شود.قالی به عنوان یکی از مهمترین محصولاتی است که می تواند در صادرات استان در نظر گرفته شود. صادراتی که از سالیان دور به عنوان سمبل هنر کشور در اروپا ، آمریکا و شرق آسیا شناخته می شود و به عنوان گوشه ای از شاخصه های فرهنگ ایرانیان است.
*با توسعه این صنعت می توان بخش غیرنفتی اقتصاد را نیز متحول و به سوی اقتصادی پویا سوق داد
قالیبافی یکی از صنایع پرسود برای استان است اما نه برای بافندگان آن. سالهاست چرخه این صنعت و هنر با میل و رغبت دلالان اداره می شود. تاجرانی که فرشهای دست بافت را با نصف و حتی یک سوم قیمت خریده و با قیمتهای کلانی در بازارهای داخلی و خارجی به فروش می رسانند.وقتی پای صحبت قالیبافان می نشینیم، آنها مشکلات مربوط به بیمه، فروش و عدم اختصاص تسهیلات بانکی را مهمترین موارد موجود در این بخش اعلام می کنند. مشکلاتی که کمری فولادین برای خم نشدن در برابر آنها طلبیده و جای بسی تأسف برای مسئولان مربوطه دارد.قالیبافی یکی از هنرهای بومی آذربایجان غربی است. هنری که از شمال تا جنوب استان هزاران نفر با آن امرار معاش می کنند. هنرمندانی که نور چشمان خود را در پای دار قالی از دست داده و آسم، رماتیسم و دیسک کمر به یکی از مشکلات جسمی سالهای بعدی آنها تبدیل می شود.
*نخرید به موقع فرشهای بافته شده و قیمت گذاری پایین یکی از معضلات قالیبافان
قالیبافی که با هزار امید دار قالی برقرار می کند و ماهها و حتی سالها در پای آن نشسته و میلیونها گره پی در پی هم می زند اما هنگام فروش با مشکلات جدی مواجه می شود. عدم وجود نهاد و یا اتحادیه ای مسئول که در این امر یاری رسان قالیبافان باشد از جمله معضلات است.قالیبافان عدم قیمت گذاری مناسب از طرف دلالان و یا تاجران فرش و ایرادگیری های بی مورد و عدم وجود استاندارد یکسان در خرید این آثار هنری را از مهمترین مشکلات خود معرفی می کنند. فرشهایی که با نصف و حتی یک سوم قیمت از قالیبافان خریداری و سود سرشار آن به جیب دلالان می رود.دلالانی که فرشهای خریداری شده را به طور قاچاق به ترکیه فرستاده و سود چندین برابری حاصلشان می شود.همچنین تعدادی از قالیبافان که تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی(ره) هستند بیان می کنند که این اداره با تحویل فرشهای بافته شده می خواهند آنها را به فروش برسانند ولی امکان دریافت پول از این اداره نیز بسیار سخت و پروسه ای طولانی است و گاهی تا ۶-۷ ماه طول می کشد.
*پوشش ندادن بیمه برای قالیبافان و بیمه شدگان غیرقالیباف به نام این صنعت
یکی دیگر از معضلات این صنعت پوشش بیمه ای است که برای افراد کوشا در این صنعت. بسیاری از قالیبافان با بیان اینکه اتحادیه قالیبافان با دریافت پول اقدام به صدور کارت فرشبافی و بیمه کسانی نموده است که هیچ ارتباطی با این صنعت ندارند و در بازار مشغول کارهای دیگر هستند و این در حالیست که بازرسان بیمه هر از گاهی به خانه های آنها سر زده و در صورت نبودن اتفاقی بیمه شده که می تواند برای کاری ضروری بیرون از خانه باشد، دستور قطع بیمه را صادر می کنند. همچنین ممکن است بعد از اتمام یک دار قالی تا شروع و نصب داری دیگر یک هفته ویا ده روز فاصله بیافتد و در این بین بازرسان گزارش خود را رد کنند.هم اکنون افراد زیادی با استفاده از پول و یا داشتن آشنایی در اتحادیه قالیبافان اقدام به سوء استفاده از بیمه این قشر زحمت کش می کنند.
*اختصاص ندادن تسهیلات برای این بخش
متأسفانه تسهیلاتی برای قالیبافان در نظر گرفته نمی شود و وامهایی که به ندرت به آنها تعلق می گیرد با داشتن شرایطی فوق العاده پیچیده و سخت هر گیرنده ای را منصرف و از پیگیری آن پشیمان می کند. وامهایی که با سود کمتر می توانست به آنها تعلق گیرد و بازدهی سودآور برای استان و کشور داشته باشد.
*درآمد پایین کارگران قالیباف و عدم پوشش بیمه برای آنها
کارگران قالیباف بسته به سرعت کار و تخصصشان از ۲۰ هزارتومان تا ۵۰ هزار تومان می توانند در بازار قالیبافی جذب شوند. زحمت کشانی که هیچگونه پوشش بیمه ای برای آنها وجود نداشته و فقط روزگار خویش را می گذرانند و هنگامی که بازرس بیمه برای سرکشی از خانه های بیمه شدگان می آیند در پس توی اتاقها مخفی نگه داشته می شوند.وقتی از قالیبافان در خصوص چرایی این کار می پرسیم آنها عنوان می کنند که خودشان کارگر هستند و قالی می بافند پس چطور می توانند برای یک نفر دیگر حکم کارفرما داشته و اقدام به پرداخت بیمه آنها کنند، در حالی که درآمد آن چنانی ندارند. آنها ایجاد شرایط لازم برای بیمه کارگران قالی باف را از مهمترین خواسته های خود مطرح می نمایند و اعتقاد دارند باید کار این قشر در مشاغل سخت جای داده شود.
*مواد اولیه گرانتر از قالی ها
در سلسله مباحث گزارشمان سری به ریسمان فروشی های ارومیه می زنیم. ریسمان فروشی که چندین سال است با این شغل امرار معاش می کند، گرانی ریسمان را عاملی مهم در رکود این صنعت معرفی می نماید. صحبت از گرانی مواد اولیه شد، قالیبافان گرانی نقشه های جدید را نیز از جمله موارد قابل مطرح بیان می کنند. نقشه هایی که به گفته آنان تا یک و نیم میلیون تومان قیمت دارند!به هرحال می توان با سرمایه گذاری در این صنعت و رفع مشکلات این قشر گاهی مهم در اشتغال و شکوفایی اقتصادی استان و افزایش صادرات داشت. صادراتی که محصولی غیرنفتی محسوب شده و در کشورهای اروپایی مورد استقبال قرار می گیرد و زینت بخش خانه های آنان است. هرچند که قالیبافان در حسرت مفروش شدن خانه هایشان با دسترنجهای خود هستند، حسرتی که قصه ای طولانی با علامتهای سؤال و تعجب فراوان دارد؟!
نوشته شده توسط admin در چهارشنبه, ۲۶ آذر ۱۳۹۳ ساعت ۶:۴۵ ق.ظ
