آراز آذربايجان گزارش مي دهد//

دوم بهمن ۵۷ نماد حماسه مردم ارومیه

گروه گزارش: مردم آذربایجان نقشی اساسی را در انقلاب اسلامی داشته اند و ۲ بهمن روز حماسه این مردم غیور و انقلابی است.
به گزارش آراز آذربایجان،دو بهمن ۵۷ روز مقاومت مسلحانه برای دفاع از حریم مسجد اعظم ، خانه خدا ، خانه مردمان حق پرست ، یگانه سنگر، تنها امید پایگاه یاران انقلاب در روزهای سخت مبارزه، مظهر و نماد مقاومت مظلومانه یک ملّت در برابر فزون طلبی غاصبان حکومت و دیکتاتورهای تا بن دندان مسلح بود. این روز، روز نزول نصرت الهی و به ثمر نشستن وعدة الهی » اِنْ تَنْصُر الله ینصُرکُمْ « بود تا مردم ارومیه با هدایت های روحانیت مبارز و انقلابی که در رأس آن مرحوم حجت الاسلام والمسلمین حاج شیخ غلامرضا حسنی (ره) حضور داشت ، به پا خیزند و در ۲۲ بهمن درخت نوپای انقلاب را به ثمر نشانند.
واقعه مسجد اعظم ارومیه نقطه عطفی در تاریخ ایران است که نقش بزرگی در تسریع پیروزی انقلاب ایفا کرد . با اینکه قیام های خیابانی مردم قم در ۱۹ دی و مردم تبریز در ۲۹ بهمن سال ۵۶ پایه های سطلنت در ایران را لرزاند اما قیام دوم بهمن سال ۵۷ مردم ارومیه به عنوان اولین اقدام مسلحانه تیر خلاصی بر این حکومت ستم شاهی بود.
بر اساس مستندات تاریخی روز ۲ بهمن نظامیان رژیم پهلوی به همراه گروهی از اوباش اجیرشده، به تظاهرات در خیابان‌ها پرداختند و خود را به مسجد اعظم ارومیه رساندند، آنها در حالی‌ که تصاویر آیات عظام را پاره می‌کردند، به شعاردادن علیه انقلابیون پرداختند، متعاقب آن انقلابیون که در داخل مسجد اعظم حضور داشتند واکنش نشان داده و به مقابله با آنان پرداختند. اکنون که در سالروز این روز شکوهمند هستیم یاد و نام شهیدانی که در این راه با نثار خون خود باعث سربلندی و اعتلای انقلاب اسلامی شده اند را گرامی می داریم و امیدواریم این روز بزرگ حماسه ساز، نسل به نسل به آیندگان منتقل شده و ماندگار بماند.
انچنان که نماینده ولی فقیه در آذربایجان‌غربی حجت الاسلام مهدی قریشی در خطبه های نماز جمعه ارومیه با اشاره به سالروز ۲بهمن و قیام مسلحانه مردم ارومیه در سال ۵۷ علیه رژیم شاهنشاهی، تصریح کرد: دوم بهمن یک روز مهم برای مردم ارومیه و استان است لذا نباید بگذاریم این روز و اهداف قیام مسلحانه فراموش شود. حجت‌الاسلام و المسلمین سید مهدی قریشی گفت: در طول انقلاب اسلامی، تنها مسجدی که به توپ بسته شد، مسجد اعظم ارومیه بود و نشان دهنده مخالفت و انزجار رژیم ستمشاهی از دین بود.
وی ادامه داد: آغاز قیام مسلحانه مردم ارومیه برای اولین بار در کشور و رشادت هایی که علما و مردم انقلابی ارومیه در آن روزها انجام دادند، باید زنده نگه داشته شود و به بهترین وجه ممکن به نسل های بعدی منتقل شود.
نماینده ولی فقیه در آذربایجان‌غربی، ابراز داشت: برای جلوگیری از تحریف تاریخ انقلاب و تحریف نقش افراد در پیروزی انقلاب در استان، لازم است روزهایی مانند روز دوم بهمن بزرگ نگه داشته و مستندات تاریخی آن استخراج و منتشر شود.
دوم بهمن ۱۳۵۷ یک روز تاریخی برای مردم ارومیه و همه ایران بود. حماسه دوم بهمن ارومیه را از زبان مرحوم حجت الاسلام غلامرضا حسنی، در کتاب خاطراتش که توسط عبدالرحیم اباذری گردآوری شده است، بازخوانی می کنیم:
بعد از ظهر همان روز به شهر ارومیه بازگشتیم و برخی دوستان گفتند شما باید در جایی مخفی شوید، گفتم نخیر، دیگر وقت این حرف و حدیث ها گذشته است، عقب نشینی و فرار دیشب کافی است، ما باید از امروز جنگ مسلحانه را آغاز کرده و از نیروهای خود دعوت به عمل آوریم در مسجد اعظم اجتماع کنند و هرکس از مردم که اسلحه دارد به اینجا بیاورید و به ما ملحق شود.
در عرض چند ساعت این پیشنهاد تحقق یافت. اقشار مختلف مردم بسیج شدند، با وانت بار و خودروهای شخصی، شن و ماسه و گونی و آجر آوردند، پشت بام و اطراف مسجد را با گونی های پر از شن سنگربندی کردیم. در خیابانهای اطراف که منتهی به مسجد می شدند درختان و چوبهای بزرگ و سنگینی ریختیم تا به خیال خودمان مانع از حرکت و پیشروی تانکها به سوی مسجد شویم و راه ها را به روی نیروهای مسلح شاه ببندیم.
در بخش دیگری از خاطرات مرحوم حسنی آمده است: هرچه امکانات و تجهیزات بود در جهت استحکام پایگاه نظامی مسجد اعظم به کار گرفتیم و با تعداد ۴۰-۵۰ نفر افراد مسلح و با حضور انبوه مردم آماده نبرد شدیم. ناگهان صدای غرش تانکها از دور به گوش رسید، به دستور من افراد مسلح در پشت سنگرهای خود قرار گرفتند. تانکها درختان و سایر موانع را شکستند و نزدیک محوطه شدند. شش تانک بود با تعداد زیادی نیروهای پیاده نظام ارتش که آنها را اسکورت می کردند.
من در پشت بام کنار گنبد قرار گرفته بودم در حالی که یک کلاشینکف دستم بود می خواستم ببینم عکس العمل تانکها چه خواهد شد. درهمین فکر بودم که ناگهان تانک اولی که در جلو حرکت می کرد، یک توپ به سمت گنبد شلیک کرد. گلوله توپ درست از یک متری بالای سرم عبور کرد و به گنبد اصابت نمود بعد از آن طرف گنبد خارج شد.
در این میان عده ای با لباس شخصی به عنوان »شاه دوست« در میان آنها ظاهر شدند و شعار »زنده باد شاه و…. «سر دادند. دوستانم از شدت خشم بدنشان می لرزید، اول خیال کردم از ترس اینطور شده اند اما خطاب به من گفتند: حاج آقا چرا دستور تیراندازی نمی دهید. گفتم نیازی به دستور نیست بزنید. سربازها که حرف مرا شنیدند فوری روی تانک و اطراف آن را خالی کردند. ما تانک را به رگبار بستیم. از پایین چند نفر از دوستان بر روی تانک اولی کوکتل مولوتوف انداختند و تانک بلافاصله آتش گرفت.
لوله تانک که قبلا به طرف ما و مسجد بود بی اختیار چرخید و به سمت هتل قرار گرفت. تانک دومی از پشت رسید و ما را به رگبار مسلسل بست. من زمین گیر شدم. طرف راست من پسرم رشید بود و در میان ما فقط او یک تفنگ ژ-۳ داشت، بقیه دوستان کلاش داشتند. طرف چپم نیز مرحوم حاج موسی بود. به این ها گفتم هردو به طور همزمان به روی تانک ها آتش بریزند و تیراندازی کنند.
تانک سومی، چهارمی، پنجمی و ششمی آمدند و بین تقاطع خیابان پهلوی و عسگرآبادی(خیابان امام و بعثت امروزی) قرار گرفتند. ما پنج نفر در پشت بام بودیم. من، رشید، حاج موسی، حاج محمد و یک نفر دیگر که اسمش را فراموش کرده ام. چند نفر دیگر هم در بام بانک بودند.
بقیه مسلحان به همراه مردم از زمین و اطراف تانک ها را محاصره کردند و مرتب به طرفشان تیراندازی نمودند، بطوری که زمین گیر شدند و مجبور به عقب نشینی گردیدند. البته اگر می خواستند بمانند و با ما بجنگند می توانستند چون آن ها امکانات و نیروی زیادی داشتند، ولی در اثر مقاومت شجاعانه ما و مردم، خداوند متعال رعب و وحشتی به دلشان انداخت و آنها پا به فرار گذاشتند و به لشگر و پادگان ارومیه بازگشتند.
در این حماسه تاریخی دو نفر از مردم شهید و چند نفر زخمی شدند. تعداد زیادی هم از سربازان و درجه داران رژیم کشته و زخمی شدند و یک تفنگ ژ-۳ هم به غنیمت ما درآمد. با این تفنگ ما دارای دو اسلحه ژ-۳ شدیم.
مردم برای اولین بار با چشم خود شکست و فرارتانک ها را دیدند، شور و غوغای عجیبی در شهر پیچید و واقعا مردم باورشان شد که می توانند با امکانات کم در برابر یک رژیم جهنمی و تا دندان مسلح بایستند. هرلحظه حضور و ازدحام حماسی مردم بیشتر می شد.
بازشناسی هویت تاریخی یک ملت راه آینده را هموارتر می سازد که در این راستا حماسه دوم بهمن ۵۷ ارومیه از روزهای منحصر به فرد در تاریخ انقلاب اسلامی به شمار می رود که یادآوری و بازخوانی آن حاوی نکات ناگفته ارزشمندی از انقلاب اسلامی است.