آیا رسالت جمهوری اسلامی گسترش مد لباس و حجاب است
مریم علی بابایی
گروه فرهنگی: گسستی میان مردم و تولیدکننده و طراح وجود ندارد بلکه گسست میان دو تفکر و دو پارادایم گفتمانی در حوزه مُد و لباس است. زیرا کاری که دستگاه‌های حاکمیتی می‌کنند در راستای همانی است که مزون‌داران در سطح جامعه اجرا می‌کنند و هیچ سنخیتی با حوزه پوشش ایرانی ندارد و جریان حاکم بر جشنواره‌های مختلف همان ریشه فکری را دارد که تولیدکننده‌ها و طراحان در جامعه مانتوی جلوباز ارائه می‌دهند یعنی این‌ها دو جریان متفاوت نیستند. سید مهدی جوادی، رئیس انجمن تولیدکنندگان محصولات حجاب و از فعالان عرصه مد و لباس است.
او معتقد است در حوزه مُد و لباس درگیر این موضوع شدیم که آیا مُد برای مُد رسالت ما است؟ آیا مُد به ماهوی استانداردسازی با قواعد و قواره‌های بین‌الملی مطلوب و اتوپیای ما است؟ زمانی که با این نگاه جلو می‌رویم و شما از »گسست« صحبت می‌کنید من می‌گویم که اتفاقاً گسست وجود ندارد بلکه این یکدستی است. دقیقاً نهادهای حاکمیتی همان چیزی را ترویج (پرموت) می‌کنند که ما در فروشگاه‌های هفت‌تیر و دیگر مراکز خرید می‌بینیم. اما چون این‌ها اسم حاکمیت را یدک می‌کشند همان مانتوی جلوباز را دو تا دکمه می‌زنند و آن را در نمایشگاه و جشنواره قرار می‌دهند. راهکار او برای معضلات ایجاد شده در حوزه مد و لباس در درجه اول قطع امید کردن از دستگاه‌های دولتی است. گفت‌وگوی تفصیلی با سیدمهدی جوادی رئیس انجمن تولیدکنندگان محصولات حجاب در زمینه »دوگانگی در پوشش؛ ماجرای یک گسست« در ادامه می‌آید:واقعیت این است خیلی از اتفاقاتی که در قالب سمینار، کنفرانس، نمایشگاه‌ها در حال رخ دادن است فاصله زیادی نسبت به رویددادهای رخ داده در بطن جامعه دارد. علت آن هم این است که در پَس آن سمینارها و رویدادها چه گفتمانی شکل گرفته است و آبشخور و زایش آن از چه طبقه و افرادی است. خیلی از کسانی که این سمینارها و همایش‌ها را برگزار می‌کنند برای طبقات خاصی از جامعه هستند که نباید خیلی انتظار داشتته باشیم آیینه‌ای از مطالبات سطح عمومی مردم یا قشر متوسط مردم را در آن داشته باشیم و بازتاب‌اش را ببینیم.
قوه عاقله در نهادهای حاکمیتی مُدو لباس ما و برآیند گفتمانی حاکم بر محصولات طراحی شده در جشنواره‌های همانند »فجر« چیزی جز همین محصولات موجود در جامعه نیست. در واقع همان‌هایی که طرفدار مانتوهای جلو باز هستند و مزون‌های آن‌چنانی دارند برگزیدگان جشنواره مُدو لباس فجر هستند. طی بازدیدی که در جشنواره فجر سال گذشته داشتم افراد همراه من کل سالن جشنواره مسیرم را تغییر می‌دادند که فلان مانتویی که نماد خاصی را داشت را به عنوان رئیس انجمن محصولات حجاب نبینم. یا مانتویی که از حیث پوشش اسلامی فاقد هرگونه شاخصه ایرانی اسلامی بود را از چشم گذر دهم. چه بسا آن مدل پوشش از مانتوهایی که در سطح جامعه به عنوان مانتوی توری بر تن می‌کنند، بدتر بود. پس بگویم که اتفاقی در مورد جریان مثبت در غالب پوشش عفیف‌تر در حوزه مُدو لباس در جامعه رخ نداده است تا شما از آن به عنوان گسست یاد کنید یا اینکه بگویید چرا تبعیتی از سوی مردم نسبت به نهادها و متولیان وجود ندارد.جریان رسانه‌ای و طراحی مُدو لباس حاکمیتی ما کاملاً نسبت به ذائقه بازار و نسبت به فعالان مزونی در بازار منفعل است حتی این جریان سوار بر اتفاقات حاکمیتی هستند. جریان‌سازی و سیاست‌گذاری اتفاقات حاکمیتی را کسانی انجام می‌دهند که خودشان مولدین همان مُد و پوششی هستند که در سطح جامعه می‌بینیم.اتفاق بدی در حال رخ دادن است بذارید به صورت مصداقی به این موضوعات اشاره کنم زمانی نقل شده بود که در وزارت ارشاد معاونت قرآنی راه‌اندازی کنند که به یادم دارم وزیر وقت با این امر مخالفت کرد! به او گفتند چرا مخالفت می‌کنی! گفت: برای اینکه باید تمام شئون وزارت ارشاد قرآنی شود نه اینکه قرآن را در بخشی از معاونت اجرا کنیم و در بخش‌های دیگر غیرقرآنی فعالیت کنند. اینکه ما بیاییم کل لباس اجتماع و مُدو لباس را براساس سیاست دیگری پایه‌ریزی کنیم و می‌گوییم در کنار آن بخش عفاف و حجاب یا بخش عاشورایی هم قرار می‌دهیم و می‌گوییم کل پوشش عفاف و حجاب منحصر در این بخش است که این تعبیر ضِد دارد زیرا زمانی‌که عنوان بخش پوشاک حجاب را انتخاب می‌کنیم یعنی دیگر بخش‌ها پوشاک غیرحجابی است و لذا می‌بینیم در جشنواره‌های همانند جشنواره مُدو لباس فجر مهجورترین بخش حوزه حجاب است و آن‌ها تعریف حجاب را مختص در »چادر« کردند و جایزه‌ای هم برای آن در نظر گرفتند. سوال من اینجاست آن محصولی که در بخش مانتو جایزه می‌گیرد پوشش استانداری برای جامعه اسلامی به حساب می‌آید یا خیر؟
دقیقاً سوال اصلی باید همین باشد که آیا کارگروه مُدو لباس در کشور یا متولیان دیگر رسالتشان چیست؟ این تعبیر معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است که کارگروه در ذیل این نهاد تعریف می‌شود و به یکی از دوستان هیئت مدیره ما (انجمن تولیدکنندگان محصولات حجاب) گفته بود که رسالت ما گسترش مُداست! آیا واقعاً رسالت جمهوری اسلامی گسترش مُد و ماهیت مُد است. احساس می‌شود نظریه‌ای در این حوزه بر دستگاه‌های حاکمیتی غالب است که همانند نظریه‌ای گریبانگیر سینما در حال رشد است سینمایی‌ها گفتند هنر برای هنر و فیلمساز گفت من وظیفه‌ام ساخت فیلم است کسی فیلم را دید، دید کسی هم ندید مهم نیست زیرا هنر برای هنر است!باید از دستگاه‌های دولتی قطع امید کنیم. یعنی موضع دولت و دستگاه دولت کاملاً در این حوزه مشخص است لذا باید جبهه مردمی خودجوش و دغدغه‌مندی که احساس می‌کنند در حوزه مُدو لباس هم می‌توانند تاثیرگذار باشند باید شکل بگیرد که اگر هم قرار است اتفاقی بیفتد از این کانال باشد. نکته دیگر، دستگاه‌های حاکمیتی باید تکلیفشان را مشخص کنند بالاخره رسالتشان در گسترش مُداست یا گسترش پوشش ایرانی اسلامی مبتنی بر شاخص‌های اصیل و دینی. اگر اولی است که همین سبیلی که می‌روند را جلو ببرند که همان مُقلد سطح نازل مُدغربی و مزون‌های داخلی است که جریان مُد را پیش می‌برند.اگر می‌خواهند به پوشش ایرانی اسلامی برگردند باید به مزیت‌های هویتی ما در پوشش بپردازند و اینکه تا چه اندازه این مزیت‌های هویتی را تقویت کردیم. کاری که ترکیه و مالزی در عرصه پوشاک انجام می‌دهند و البته در حوزه پوشاک اسلامی هم فعالیت‌های خوبی دارند. حتی برخی شرکت‌ها و برندهای آن‌ها پایگاه جدی در پاریس دارند. ما در پَس فعالیت‌های آن‌ها می‌بینیم که مزیت هویتی خودشان را تعریف کردند و به جای اینکه وادادگی الکی در این حوزه داشته باشند بر مزیت‌هایشان پافشاری کردند و آرام‌آرام جریان‌ساز شدند.آیا اکثر کسانی که از لباس‌های غیراستاندارد پوششی استفاده می‌کنند افراد معاند هستند؟ که قطعاً اینگونه نیست! آیا این افراد بی‌اعتقاد هستند؟ قطعاً اینگونه نیست! در نتیجه این افراد نه آدم‌های کم اعتقادی هستند و نه معاند بلکه اصل و اساس حوزه مُد و لباس مزاج‌سازی و ذائقه‌سازی است. به گزارش آرازآذربایجان به نقل از مهر ، در نتیجه به اعتقاد من گسست میان مردم و تولیدکننده و طراح نیست بلکه گسست میان دو تفکر و دو پارادایم گفتمانی در حوزه مُد و لباس وجود دارد.
زیرا کاری که دستگاه‌های حاکمیتی می‌کنند در راستای همانی است که مزون‌داران در سطح جامعه اجرا می‌کنند و هیچ سنخیتی با حوزه پوشش ایرانی ندارد. جریان حاکم بر جشنواره‌های فجر و … همان ریشه فکری را دارد که تولیدکننده‌ها و طراحان در جامعه مانتوی جلوباز ارائه می‌دهند پس این‌ها دو جریان نیستند.
نوشته شده توسط admin در دوشنبه, ۰۷ مرداد ۱۳۹۸ ساعت ۳:۲۳ ب.ظ
