به مناسبت 27 شهريور روز شعر ادب و فارسي؛
شعر شهریار شکوه ملت و خاکیست که در آن ریشه دارد
گروه فرهنگی: هر ساله بیست‌وهفتم شهریورماه روز بزرگداشت استاد شهریار است که به همین ترتیب روز شعر و ادب فارسی نیز نام گرفته است می‌خواهیم گذری بر زندگی زیبای هنری و قرآنی محمدحسین بهجت تبریزی یا همان استاد شهریار بزنیم.
به گزارش آرازآذربایجان ، هر ساله بیست‌وهفتم شهریورماه روز بزرگداشت استاد شهریار است که به همین ترتیب روز شعر و ادب فارسی نیز نام گرفته است می‌خواهیم گذری بزنیم بر زندگی زیبای هنری و قرآنی محمدحسین بهجت تبریز یا همان استاد شهریار خودمان.سید محمدحسین بهجت تبریزی، متخلص به شهریار، شاعر و ادیب نامدار ایران زمین در عصر کنونی است. وی فرزند حاج میر آقا خشکنابی بود که در سال ۱۲۸۵ هجری شمسی در روستای زیبای»خوشکناب« بستان آباد آذربایجان‌شرقی به دنیا آمد.
ایام کودکی شهریار با جنبش آزادی خواهان مشروطه به رهبری ستارخان و باقرخان همراه بود. وی در کودکی با قرآن و دیوان حافظ آشنا شد و پس از تحصیلات مقدماتی حوزوی به تهران رفت و وارد مدرسه دارالفنون شد.
شهریار جوان، سپس وارد مدرسه طب شد، ولی پس از ۵ سال تحصیل، در پی حادثه عاشقانه‌ای بدون اخذ مدرک دکترا، تهران و دانشکده را ترک کرد و در خراسان وارد خدمت دولتی شد.این شاعر عارف پس از مدتی دوباره به تهران باز گشت و این بار در بانک کشاورزی مشغول به کار شد.این شاعر ایرانی غزل‌‌های دلنشین بسیاری سروده است که اثر زیبایش در وصف مولای متقیان حضرت امیرالمونین علی (ع) است با مطلع »علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را«. از نمونه بارز این اشعار است.
منظومه ترکی »حیدر بابا« که نام کوهی در زادگاهش است هم از زیباترین اشعار شهریاربه زبان مادری اوست.شهریار سرانجام به دنبال کسالتی، از بیستم آذر ۱۳۶۶ در بیمارستان بستری شد و با وجود معالجه موقت در ۲۷ شهریور ۱۳۶۷ ، به ابدیت پیوست.وی در روز دوشنبه ۲۸ شهریور ماه در مقبره الشعرای تبریز به خاک سپرده شد. علی اصغر شعردوست، رئیس هیات امنای موزه استاد شهریار با بیان اینکه در سده اخیر شاعری نداشتیم که کلامش در حد و اندازه کلام استاد شهریار باشد، گفت: به تعبیر مردم تبریز، شعر شهریار آخر زیبایی‌هاست.وی، اظهار کرد: شهریار ملک ادب و سخن ستاره پر تلالویی است که نه تنها در آسمان تبریز بلکه در آسمان ایران و حتی در آسمان ادبیات مشرق زمین می‌درخشد.وی با اشاره به اینکه زندگی شهریار شبیه به زندگی واقعی خود مردم است که توانسته در دل مردم جای گیرد، گفت: استاد شهریار خاطرات زیادی از شب‌های تبریز، باغ گلستان، از ائل‌گلی و فضای صمیمی مردم تبریز دارد که نمونه آن شعر »بهجت‌آباد خاطره‌سی« است که همچنان در ذهن مردم ماندگار است که خود داستان زیبایی دارد.شعردوست، در همین راستا به ابیاتی از شعر »بهجت‌آباد« استاد شهریار اشاره کرد و یادآور شد: عشق معنوی شهریار از عشق زمینی شروع شده که خود معتقد بود عشق نردبان تعالی است.رئیس هیات امنای موزه استاد شهریار، افزود: شهریار وقتی می‌خواست در عنفوان جوانی از دختر مورد علاقه‌اش جدا شود مادر دختر، شهریار را مجبور کرد که به وی بگوید هیچ‌گاه به وصال هم نخواهند رسید و از این رو از استاد خواست که با دخترش در پارک بهجت قرار گذاشته و این موضوع را بیان کند.
وی با بیان اینکه پارکی در محله بهجت‌آباد در تهران محل جدایی شهریار از دختر مورد علاقه‌اش بود، ادامه داد: شهریار از یک روز قبل قرار به پارک بهجت می‌رود تا از دختر مورد علاقه‌اش خداحافظی کند و در آنجا اشعاری زیبا را می‌نویسد.رئیس هیات امنای موزه استاد شهریار بیان کرد: در آن شب قبل جدایی، شهریار در پارک می‌گوید که همه در خواب هستند و تنها خدا و من بیدار هستیم و البته گاهی اوقات پرنده شبانگاهی بیدار است که باد برای آن لالایی می‌خواند و از حس و حال خود در آن شب می‌نویسد.وی ادامه داد: در اشعار بهجت‌آباد، استاد شهریار اشاره به خواب خود کرده که در حال سجده بوده و حتی گفته است غمی از اینکه رو به سوی معبود داشته باشم، ندارم.شعردوست با بیان اینکه شهریار عشقی پرگل و شکوفه داشت، بیان کرد: افسوس که عشقش را نسیم و خزان از بین برد.وی با تاکید به اینکه شهریار بی‌تردید آخرین وارث غزل ایران است، اذعان کرد: شهریار در همه قالب‌های شعری، اشعار شاهکاری سروده و در شعر فارسی، غزل و در شعر ویژه خود به نام مکتب شهریار سرآمد در یک صدسال اخیر بوده است.سفیر اسبق ایران در تاجیکستان با اشاره به اینکه استاد شهریار در شعر ترکی نه تنها احیاگر بوده بلکه با آفریدن منظومه‌هایی شاهکار و ماندگاری مانند حیدر بابای سلام و سهندیه خود را جاودانه کرده است.
وی تصریح کرد: استاد شهریار گشاینده راهی بود که همه گویندگان و سرایندگان شعر ترکی بعد از شهریار به اتفاق به تقلید و تبعیت از شهریار پرداخته‌اند.وی خاطرنشان کرد: به دلیل همین ویژگی‌های خاص و ویژه استاد شهریار بود که خلاء و فقدان روزی در تقویم سالیانه کشور به نام روز شعر و ادب فارسی احساس شد.
وی با اشاره به اینکه در سال ۱۳۷۹ موضوع انتخاب روز شعر و ادب فارسی را از شورای عالی فرهنگی مطالبه کردم، افزود: در همین راستا انتخاب روز درگذشت استاد شهریار در ۲۷ شهریورماه را به نام بزرگداشت استاد شهریار و روز شعر و ادب فارسی ایران پیشنهاد دادم که بعد از طی مراحل قانونی به تصویب رسید و ابلاغ شد.شعردوست گفت:در حال حاضر ۱۷ سال است که مفتخر به برگزاری چنین مناسبتی در جای جای ایران زمین و در تهران و تبریز و برخی کشورهای منطقه هستیم که برای شهریار یادبود برگزار می‌شود.وی خاطرنشان کرد: در این روز هم از شهریار و هم از شعر ادب فارسی و ترکی تجلیل شده و از شاعران امروزی نیز تجلیل می‌شود و در حقیقت این روز توجه به مقوله شعر و ادب است.مختار صدر محمدی مدیر مجموعه فرهنگی تاریخی مقبره‌الشعرای تبریز نیز انتخاب روز بزرگداشت استاد شهریار در کنار روز شعر و ادب فارسی را اینگونه بیان می‌کند: هر شاعر در یک زمینه خاصی معروف و مشهورند مانند حافظ در غزل ولی شهریار در سرودن شعر در تمامی قالب‌های شعری استعداد خاصی داشت و می‌شود گفت این دلیل شهریار را از دیگر شعرا متمایز کرده و باعث نامگذاری روز بزرگداشت این شاعر همراه با روز شعر و ادب پارسی شده است. وی،ادامه داد: وقتی می‌خواهیم استاد شهریار را بر فرض مثال در قالب شعر نو بررسی کنیم می‌بینیم او همسو با پدر شعر نو شعر می‌سراید و شاید این تبلور و استعداد خدادادی در تمامی عرصه‌های شعری در استاد هستیم. وی در رابطه با قدرشناسی مردم از این شاعر بزرگ اینگونه پاسخ می‌دهد: متاسفانه در مورد استقبال و اهمیت دادن به این شاعر در استان کم لطفی شده است در حالیکه باید امروزه در استان شاهد کتب مختلف و بیشماری در مورد این شاعر بزرگ آذربایجانی در کتابخانه‌ها بودیم و به عنوان یک شاعر در سطح کشوری به وی بها داده می‌شد.
صدرمحمدی با اشاره به نقش مقبره الشعرا در شناساندن شهریار گفت: مدیریت مقبره نمی‌تواند برنامه‌هایی را که در نظر دارد را مستقل به مرحله عمل برساند و باید با مراکز مربوط هماهنگی‌های لازم را به عمل بیاورد ولی ما همیشه سعی کرده ایم هر آنچه در توان داریم در خدمت کسانی که به عنوان بازدیدکننده، مسافر، یا اهالی فرهنگ و تمامی اقشار مختلف در این مجموعه باشیم.
وی در مورد بعد مذهبی و تاثیر در اشعار استاد شهریار اظهار کرد: خود استاد گفته‌اند که وقتی برای بار اول توانستم بخوانم با ۲ کتاب که یکی قرآن بود و دیگری دیوان حافظ بود آشنا شدم و این خود نشان دهنده این است که استاد از موقع یادگیری الفبا با این کتب انس گرفته است که یکی از بارزترین علامت‌های مذهبی بودن استاد را می‌توانیم در شعر »حیدربابای سلام« ببینیم.
.Arazazarbaiijan.farhangi@gmail.com
نوشته شده توسط admin در چهارشنبه, ۲۷ شهریور ۱۳۹۸ ساعت ۱۱:۵۱ ق.ظ
