ژیوار دیگر از هیچ چیز نمی ترسد!
اسکندر خنجری
گروه گزارش : کارکنان اورژانس بوکان شب روز چهارشنبه دهم مرداد که دقایقی از پذیرش ژیوار نگذشته بود متوجه کبودی دور چشم و کوفتگی ساق پا و قسمتهایی از بدن این پسرک شش ساله شدند. برای همین کودک آزاری را به بهزیستی اطلاع دادند.
پس از آزمایشات پزشکی مشخص شد که ژیوار دچار خونریزی مغزی شده و بلافاصله به بیمارستان مهاباد اعزام شد. پزشکان مرگ مغزی ژیوار را تایید کرده اند.
دلی نیست که با خواندن خبر مرگ مغزی شدن ژیوار شش ساله، نلرزد، زیر و رو نشود، فرو نریزید و نشکند. همه از تصور ترس و رنج پسرک بوکانی، وقتی قربانی مشت و لگدهای نامادری اش شده متاثر شده و آه کشیده اند.
قصه ژیوار در میان انبوه خبرهای دعوای زرگری مجلس و دولت، دلار و طلا، قاچاق و استیضاح وزرا و دستگیری معاون بانک مرکزی و سفر معاون سازمان برنامه و بودجه به آذربایجان_غربی گم شد و دردی شده که روی دلمان داغ زده است و اما گویا تلخی غم این حادثه چند روز پس از تصویب لایحه حمایت از کودکان آن قدر زیاد نیست که هیچ مسئولی را به واکنش وا نداشته است. اصلا کسی خبر ندارد که بخواهد اظهار نظر کند.
دلسوزی آدم ها برای ژیوار دیگر فرقی نمی_کند، او یک جسد است روی تخت مراقبتهای ویژه بیمارستان مهاباد.پسرکی که دیگر حرف نمی زند، نمی خندد،شعر نمی خواند، ماشین بازی نمی کند، پسرکی با ترسناک ترین خاطره از زندگی اش، آمیخته ای از ترس و درد و مرگ. ژیوار در زبان کُردی یعنی زندگی، اما کیست که نداند این کودک شش ساله از روی خوش زندگی محروم بود. پناه نداشته و دیگر جان مقاومت در مقابل کتک های نامادری اش را نداشته و خسته از تقلا، کرخت شد و به اندازه همه روزهای بی_مادری اش، کتک خورد و دست و پا زد و آخر سر توسط زن و مردی ناشناس به بیمارستان منتقل شد.
ژیوار حالا دیگر نمی ترسد حتی از نامادریش که می داند اگر زنده بشود باز هم او را کتک می زند، از دکتر و آمپول هم دیگر نمی_ترسد…
ژیوار دیگر از هیچ چیز توی این دنیا نمی ترسد، ترس زنده ها همیشه برای از دست دادن است مرده ها اما چیزی برای از دست دادن ندارند که ترسی داشته باشند.
خواب مرگ ژیوار بر تخت بیمارستان، تا کی به یاد ما می ماند؟ تا همیشه؟! ده روز دیگر همه ما که الان ممکن است با شنیدن خبر مرگ ژیوار مثل مار به خودمان بپیچیم ماجرا را فراموش کنیم همانطور که ماجرای صدها و هزاران کودک آزار دیده دیگر را فراموش کردیم. ژیوار اما دیگر تنها نیست… همه بچه های مرده از خشم و نفرت پدر و مادرها و غریبه ها کنارش هستند… بی هیچ ترسی برای از دست دادن… بی هیچ ترسی از مرگ.
نوشته شده توسط admin در سه شنبه, ۱۶ مرداد ۱۳۹۷ ساعت ۱۱:۱۲ ق.ظ
