مصایب کرونا برای دانش‌آموزان
گروه فرهنگی: کارشناسان حوزه آموزش با تاکید بر بیشتر شدن شکاف طبقاتی آموزش بعد از همه‌گیری کرونا، به فقدان برنامه‌ریزی مشخص برای تسهیل دسترسی دانش‌آموزان به امکاناتی مانند گوشی مناسب و اینترنت پرسرعت اشاره دارند.
ادامه روند آموزش یکی از دغدغه‌های والدین و معلمان در ماه‌هایی است که همه‌گیری بیماری کووید-۱۹ زندگی همه را دستخوش تغییر کرده است. پیشرفت فناوری امکان ارتباط معلم و دانش‌آموز را در فضای مجازی مهیا کرده اما با وجود گسترش چشمگیر زیرساخت‌ها و نفوذ زیاد اینترنت، همه دانش‌آموزان در همه شهرها و شهرستان‌های ایران به اینترنت و گوشی همراه دسترسی ندارند. این مساله موجب سخت‌تر شدن شرایط برای این دانش‌آموزان شده است.
به همین دلیل ششم آبان امسال بیش از ۱۹۰ نفر از نمایندگان مجلس شورای اسلامی در حمایت از مدرسه تلویزیونی ایران بیانیه‌ای صادر کردند. علی کریمی فیروزجایی در نشست علنی مجلس شورای اسلامی این بیانیه را خواند. قرائت کرد.
در بخشی از این بیانیه آمده: »معتقدیم امروز علاوه بر اینکه آموزش متوقف نشده، بلکه این اتفاق مسیر آموزش را تغییر داده و عصر رسانه و معلم آغاز شده است. فرصت برابر آموزشی در اقصی نقاط میهن اسلامی برای همه دانش‌آموزان فراهم شده؛ لذا با توجه به اینکه هنوز زیرساخت‌های اینترنت و دسترسی به گوشی‌های هوشمند برای همگان فراهم نیست، به همت متخصصان معاونت فنی سازمان صداوسیما آنتن رسانه ملی در دورترین روستاها و مناطق کشور سیگنال‌رسانی شد و با استناد به نظر کارشناسان مربوطه با پیش‌بینی ادامه این اوضاع، ما نمایندگان مجلس شورای اسلامی حمایت خود را از روند پخش مدرسه تلویزیونی ایران برای اعتلای بیشتر ایران اسلامی از رسانه ملی اعلام می‌کنیم.«
استفاده از نرم‌افزارها در فضای مجازی، امکاناتی در اختیار معلمان و دانش‌آموزان قرار می‌دهد که آموزش تلویزیونی فاقد آنهاست، اما تعداد زیادی از دانش‌آموزان امکان دسترسی به امکانات سخت‌افزاری برای استفاده از دروسی را که در فضای مجازی ارائه می‌شود، ندارند، در صورتی که مدرسه تلویزیونی دسترس‌پذیرتر است. خبرنگارما دراین‌باره با مهدی بهلولی کارشناس مسائل آموزش‌وپرورش گفت‌وگو کرد.
با توجه به توقف حضور فیزیکی دانش‌آموزان در مدارس، به نظر شما استفاده از امکانات فضای مجازی برای آموزش مناسب‌تر است یا مدرسه تلویزیونی؟
_ در مقایسه آموزش تلویزیونی یا آموزش از طریق اینترنت و نرم‌افزارهای متفاوت مانند واتس‌اپ، شاد و … که مدارس طراحی و در اختیار دانش‌آموزان می‌گذارند، اولویت در آموزش از طریق نرم‌افزارهاست زیرا میان معلم و دانش‌آموز، ارتباط دو طرفه برقرار می‌شود. دانش‌آموز به طور مستقیم با معلم و دبیر خود ارتباط دارد و می‌توانند سئوال‌های خود را از یکدیگر مطرح کنند. مهم‌تر اینکه معلم امکان آزمون‌گیری دارد. این آزمون می‌تواند کتبی و تصویری باشد؛ خودم آزمون‌ها را به صورت تصویری از تک‌تک دانش‌آموزان می‌گیرم.
این شیوه آموزش آزمون‌گیری شما سخت و زمان‌بر است، چگونه این کار را انجام می‌دهید؟
_ آزمون کتبی که سال پیش گرفتیم نتیجه خوبی نداد و متاسفانه تقلب در آن زیاد بود. با دانش‌آموزان تماس می‌گیرم، به آنها سوال می‌دهم، در طول ۲۰ تا ۳۰ دقیقه باید در حضور من به پرسش‌ها پاسخ بدهند. گاهی گرفتن امتحان از یک کلاس، یک روز طول می‌کشد اما به هر صورت می‌سنجم که چقدر دانش‌آموزان یاد گرفته‌اند و کدام دانش‌آموزان یاد نگرفته‌اند. این روش بسیار بهتر از این است که بخواهیم به آنها برگه‌ای بدهیم و آنها به صورت گروهی به پرسش‌ها پاسخ دهند یا به فرد دیگری بدهند تا جواب دهد. باید به این نکته توجه کرد که وقتی ارتباط به صورت دوطرفه برقرار می‌شود در مقایسه با آموزش تلویزیونی، امکان سنجش و ارزیابی داریم و جریان اطلاعات متقابل و دو طرفه است.مسئولان اعلام کردند حدود سه تا چهار میلیون دانش‌آموز دسترسی به اینترنت و گوشی همراه ندارند؛ اکنون راه دیگری به جز مساله آموزش تلویزیونی باقی نمی‌ماند. بنابراین به نظرم اولویت این است که آموزش غیرحضوری با کمک اینترنت انجام شود؛ به این شرط که معلم و دانش‌آموز، گوشی هوشمند توانمند و اینترنت پرسرعتی داشته باشند.
وقتی گوشی مناسب و اینترنت پرسرعت در دسترس نیست دانش‌آموزان مجبورند از آموزش تلویزیونی استفاده کنند، دانش‌آموزی می‌شناسم که اول ابتدایی است و معلم آنها ظاهرا گوشی مناسبی ندارد و بیش از ۱۰ دقیقه نمی‌تواند به این دانش‌آموزان درس بدهد؛ در صورتی که کلاس اول ابتدایی ارتباط بیشتری لازم دارد. به همین دلیل بچه‌ها باید از آموزش تلویزیونی بیشتر استفاده کنند. این در حالی است که ارتباط در شبکه‌های مجازی از طریق نرم‌افزارها مفیدتر است، البته اگر شرایطش موجود باشد.
معلم امکان تهیه گوشی تلفن همراه با امکانات بالا را ندارد
همه معلم‌ها گوشی همراهی که بتواند پاسخگوی نیازهای کلاس مجازی باشد، ندارند. سال گذشته برخی از همکارانم گفتند آنقدر از گوشی تلفن همراهشان استفاده کرده‌اند که خراب شده است. معلم با این وضعیت گرانی و نوسان‌های قیمت ارز امکان تهیه گوشی تلفن همراه با امکانات بالا را ندارد تا بتواند به راحتی فایل‌ها را برای دانش‌آموزان بارگذاری(آپلود) کند و بفرستد. با اینکه گوشی تلفن مناسب و اینترنت سرعت بالای ۴G دارم، در ارسال برخی فایل‌ها با مشکل مواج می‌شوم تا جایی که برای ارسال باید از خانه خارج و به مکانی برم کهبهتر آنتن بدهد. این وضعیت دانش‌آموزان و معلمان تهران است. چند روز پیش عکسی در اینترنت دیدم که دانش‌آموزان بالای کوه رفته بودند تا امکان برقراری ارتباط اینترنتی وجود فراهم شود. متاسفانه اکنون بسیاری از دانش‌آموزان به گوشی دسترسی ندارند و در شرایط روحی و روانی سخت به سر می‌برند.
به نظر شما در این شرایط راهکار چه می‌تواند باشد؟
_ مسئولان یکسال فرصت داشتند و می‌توانستند گوشی همراه یا تبلت دانش‌آموزی مناسب، در اختیار طبقه فقیر بگذارند، وام‌دهند یا کمک بلاعوض کنند. می‌توانستند دانش‌آموزان بویژه در مناطق محروم را شناسایی و به آنها کمک کنند.
چرا از نظر شما تلویزیون رسانه خوبی برای آموزش نیست؟
_ مجبوریم و باید از تلویزیون برای آموزش استفاده کنیم، اما تلویزیون در مقابل آموزش اینترنتی سختی‌های خود را دارد؛ یکی اینکه معلم‌ها نمی‌توانند آزمون بگیرند، اطلاعات یکطرفه و دانش‌آموز گیرنده است، نمی‌تواند جواب دهد و نمی‌تواند با معلم ارتباط برقرار کند و معلم نیز نمی‌تواند با دانش‌آموز ارتباط برقرار کند تا متوجه شود کدام دانش‌آموز نیاز به توجه بیشتر دارد. به گزارش آراز آذربایجان به نقل ازایرنا، در این شرایط تلویزیون می‌تواند به عنوان مکمل آموزشی باشد، اما وقتی آموزش اینترنتی در تهران و مناطق محروم یا وجود ندارد یا بسیار ضعیف است می‌توان گفت تلویزیون کارساز است. البته، همه‌گیری کرونا بی‌عدالتی آموزشی را گسترش داده است.
نوشته شده توسط admin در یکشنبه, ۱۸ آبان ۱۳۹۹ ساعت ۱۰:۰۶ ق.ظ
