مرگ دالان و گذرگاهى برای رسیدن به رحمت الهی
گروه دین وزندگی:یکی از موضوعاتی که همه_ی انسان ها از فقیر تا غنی، زیبا و زشت، سیاه و سفید و همه و همه را دیر یا زود در چنگال های خود قرار می دهد مرگ و مردن است… همه آدم_ها بالاخره روزی می میرند و کسی تا به حال نبوده و نخواهد بود که مدن شامل حالش نشود … به قول معروف دیر یا زود دارد اما سوخت و سوز ندارد …. یکی در اوج جوانی، دیگری در اوج پیری و فرسودگی … مرگ از جمله سنت های تغییرناپذیر الهی است و هر جانداری روزی می_میرد: »کُلُّ نفسٍ ذائِقَةُ المَوتِ«؛ (آل عمران/ ۱۸۵) و »کُلُّ مَن عَلَیها فانٍ«؛ (الرحمن/ ۲۶)
خیلی اوقات دیده ایم که فردی پیر و فرتوت و فرسوده همچون یک تکه گوشت در گوشه ای از بیمارستان خوابیده و زنده است اما جوانی رعنا و سالم را ناگهان می شنویم که از دنیا رفته است دردناک است اما واقعیت دارد … به واقع این مرگ چیست؛ نعمت است یا بلا؟ برای بررسی بیشتر از منابع دینی چون آیات و روایات بهره مند می_شویم…در سوره الرحمن سخن از نعمت هایی که از جانب خداوند بر بندگان رسیده فراوان آمده است. در حقیقت باید این نکته را مد نظر داشت که هر خلقتی برای این که بتواند در زمره نعمت قرار گیرد، لازم نیست در تمام موارد موجب راحتی و خوشی باشد، بلکه برای نعمت بودن همین بس که خیر بیشتری داشته باشد و وقتی که آن را به صورت کلی در نظر می گیریم، می بینیم سود آن بیشتر از ضررش است، هرچند گاهی در موارد خاص موجب عذاب نیز شده باشد.
وقتی با این رویکرد و نگاه به خلقت ها و هر آنچه که خداوند آفریده است در آیه ۲۶ سوره الرحمن “کلُ مَنْ عَلَیهْا فَان” مشاهده می کنیم که در بحث از نعمت های الهی، فنای انسان ها را ذکر می کند. در تفسیر نمونه چند احتمال ذکر شده است که بنا بر تمام آن ها می توان مرگ و فنا را در زمره نعمت های الهی قرار داد:
ممکن است نعمت بودن موضوع فنا و مرگ از این نظر باشد که این فنا به معناى فناى مطلق نیست، بلکه دریچه اى است به عالم بقا و دالان و گذرگاهى است که شرط وصول به سراى جاویدان عبور از آن است. دنیا با تمام نعمت هایش زندانى است براى مؤمن، و خروج از این دنیا آزاد شدن از این زندان تنگ و تاریک است.
و یا از این نظر که ذکر نعمت هاى فراوان گذشته ممکن است مایه غفلت و غرق شدن گروهى در زندگى دنیا و انواع خوردنی ها و نوشیدنی ها و لؤلؤ و مرجان و مرکب هاى راهوارش گردد، لذا یادآورى مى کند که این دنیا جاى بقا نیست، مبادا دلبستگى به اینها پیدا کنید، و از آن ها در مسیر پروردگار بهره نگیرید که این تذکر خود نعمتى است بزرگ”.(مکارم شیرازى ناصر، تفسیر نمونه، ج ۲۳، ص ۱۲۵)
دنیا با تمام نعمت هایش زندانى است براى مؤمن، و خروج از این دنیا آزاد شدن از این زندان تنگ و تاریک است.بنابر هر یک از این احتمالات مذکور، مرگ جزو نعمت های الهی قرار می گیرد و مشخص می شود که مرگ در یک نگاه کلی و با لحاظ کردن تمام موارد، چیزی جز نعمت نیست و دیگر نمی توان آن را از سیاق این سوره خارج دانست.
نوشته شده توسط admin در شنبه, ۳۰ بهمن ۱۳۹۵ ساعت ۷:۴۱ ق.ظ
