لکنت زبان چیست؟

فرشته دستی
گروه خانواده و سلامت: لکنت زبان نوعی اختلال دائمی یا موقتی تکلم است که به صورت تکرار، مکث‌های طولانی و ممتد گویی صداها به طور عادی عاجز است آن‌ها را به طور غیر طبیعی و نامناسب ادا می‌کند.
انواع لکنت زبان
۱-تکرار صداها مثل (گ گ گ گربه)، تکرار سیلاب‌ها مثل (گرگر گربه) تکرار کلمات مثل (گربه گربه گربه) و بالاخره تکرار عبارات (گربه‌ی زرد گربه زرد گربه زرد آمد).
۲- توقف‌ها و مکث‌های بیجا و نامتناسب بین صداها و کلمات.
۳- کش دادن و امتداد کلمات (م ن و …)
علل لکنت زبان
در واقع دلایل بروز لکنت زبان در کودکان تا کنون به طور دقیقی روشن نشده است. اما آنچه که تا حدودی مشخص است، آن است که لکنت نمی‌تواند علت واحدی داشته باشد بلکه همواره معلول علت بدنی و عاطفی، اجتماعی و یا ترکیب این عوامل است.بسیاری از افرادی که لکنت زبان دارند دچار بعضی از ناراحتی‌های عصبی و ناسازگاری‌های اجتماعی هستند. اما تشخیص اینکه آیا این‌گونه ناراحتی‌های روانی علت لکنت زبان است یا لکنت خود حاصل حالات و فشارهای ناشی از اختلالات روانی است بسیار مشکل است.در بعضی از مواقع لکنت زبان ممکن است حاصل نارسایی‌ها و اختلالات دستگاه عصبی باشد و یا در مواردی نیز لکنت زبان از زمان کودکی در اثر بعضی ناهنجاری‌های خفیف فیزیولوژیکی پدید می‌آید.
آموزگاران در برخورد با دانش آموزان لکنت دار چه باید بکنند؟
-به هیچ وجه او را مورد ترحم قرار ندهند و لکنت زبانش را به او بازگو نکنند. در موارد بسیار باید با او به گونه‌ای عمل شود که گویی هیچ‌گونه اختلالی ندارد. در عین حال از انجام دادن هر گونه عملی که باعث تشدید احساس حقارت و تمسخر او شود به شدت جلوگیری به عمل آید برای نمونه، برخورد معلم در کلاس با کودک دارای لکنت زبان باید به گونه‌ای باشد که اعتماد به نفس او را افزایش دهد. در این زمینه توصیه می‌شود معلم با قرار قبلی با کودک و اطمینان از اینکه درس را به خوبی می‌داند او را در زمان کوتاه و به طور تدریجی مورد سوال قرار دهد و پیشرفتش را تشویق کند.
- معلم هیچ‌گاه نباید او را به صحبت کردن در حضور جمع وادار سازد.
- او را تشویق کند که آهسته و شمرده صحبت کند و کلمات را به آرامی بگوید.
- به هیچ وجه او را نباید در پاسخگویی به سوال شتاب‌زده کرد و در برابر پاسخ‌هایش به عیب‌جویی خرده گیری پرداخت.
- باید با او هنگام سخن گفتن تماس چشمی بر قرار ساخت و به گفته‌هایش با دقت گوش فرا داد و او را به سخن گفتن تشویق کرد.
- نباید حرفش را قطع کرد و باید به او آموخت که هنگام تکلم به تدریج به دیگران نگاه کند.
- او را به شرکت در فعالیت‌های کلاسی و گروهی تشویق کند.
- موفقیت او را با توجه به میزان بهبودی در برقراری رابطه‌اش بسنجید نه با در نظر گرفتن میزان کاهش رفتارهایی که هنگام لکنت از خود نشان می‌دهد.
- در مورد آنچه می‌گوید او را تشویق کنید نه اینکه چگونه می‌گوید.
منابع:- راهنمایی و مشاوره کودک، دکتر عبدالله شفیع آبادی
Moallem-info.blogfa.com