فرآیند نشستن مد غربی برتن جوان ایرانی

اعظم امیروثوقی
گروه تحلیل: بنابر روحیه تنوع طلبی انسان، مردم در طول مختلف ایام زندگی خود، طرح ها و رنگ های مختلفی به نوع لباس خود می دهند. به طوری که در مطالعه جامعه شناختی پوشش یک جامعه، می توان به بررسی اثرات رویدادهای مختلف، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و مذهبی، بر نوع پوشش آن جامعه پرداخت. در طول تاریخ، باحملات قدرت های بزرگ به کشورها و استیلای یک قوم بر قوم دیگر، قوم غالب و مغلوب، اثرات متقابلی بر فرهنگ یکدیگر، از جمله آداب اجتماعی و نوع پوشش یکدیگر داشته اند.
علاوه بر این، ارتباطات تجاری و سیاسی بین جوامع و رفت و آمد مردم بین شهرها و کشورها نیز، بر تأثیرپذیری فرهنگی جوامع موثر بوده است. هرقدر جوامع به لحاظ فرهنگی غنی تر و قوی تر بودند، از درجه تأثیرپذیر آن ها کاسته و بر درجه تأثیرگذاری آن ها افزوده می شد.با گسترش تکنولوژی و پدید آمدن ابزارهای ارتباطی مدرن، ارتباط ها وسعت و عمق بسیار بیشتری گرفته است و تأثیرات فرهنگی پیچیده تر و با سرعت بیشتری رخ می دهد. این سرعت تأثیرپذیری به قدری است که امروز در فلان شبکه ماهواره ای در آن سوی مرزها، مد لباسی طرح و تبلیغ می شود و با فاصله زمانی کوتاهی، مدتی بعد همان نوع پوشش را در میان زنان ایرانی در داخل کشور می بینی. کم کم در فروشگاه های غیر رسمی، همان لباس ها به فروش می رسد و کمی بعد در فروشگاه های مختلف پر می شود و به اسم مد در اندام بسیاری از زنان جا خوش می کند.در ادامه نگاهی به این فرآیند می اندازیم و تحلیلی در این زمینه ارائه خواهیم کرد:پس از تبلیغ نوع پوشش خاصی در برنامه های شبکه های ماهواره ای برون مرزی، طی یک فرآیند برنامه ریزی شده، افرادی با عنوان مانکن که پول های هنگفتی هم می گیرند، این لباس ها را پوشیده و در شهر می چرخند و گردش می کنند. به طوری که کم کم لباسی که در نگاه اول، لباس مناسبی برای حضور در جامعه نبود، تبدیل به یک لباس عادی می شود.پس از عادی شدن پوشیدن آن لباس، با تبلیغ و واردات بسیار، آن لباس کم کم تبدیل به مد سال می شود. در کنار این فرآیند، تولید کننده های داخلی نیز، اقدام به طراحی و تولید لباس هایی از همان دست می کنند تا در کسب و تجارت خود متضرر نشوند.در واقع، در فقدان وجود یک جریان سازمان دهی شده قوی و متمرکز برای طراحی مد و لباس در داخل، تولید کننده ها نیز با اجبار یا اختیار، با تمایل یا عدم تمایل؛ به همنوایی با این جریان ایجاد شده می پردازند. برخی دیگر از تولید کننده ها در داخل نیز، از همان ابتدا که آن مد لباس در شبکه های ماهواره ای به نمایش در می آید، اقدام به طراحی و تولید آن لباس می کنند.در واقع، هم اکنون مرجع و ریشه اصلی ایجاد، بسط و ترویج مد و طرح لباس در کشور ما، شبکه های ماهواره ای برون مرزی هستند که بنابر اظهارات صریح و غیر صریح، شان فرهنگ اسلامی را نه تنها نمی پذیرند، بلکه علیه آن نیز تبلیغ می کنند. در چنین وضعیتی، این که انتظار داشته باشیم مدهای لباس در بازار، متناسب با فرهنگ ایرانی-اسلامی مردم باشد، انتظاری خنده آور است؛ لذا ضروری است تدابیر لازم جهت رفع این اشکالات هر چه سریعتر صورت بگیرد.در کنار شرح این اتفاق، قدری به تبیین وظایف نهادهای دولتی در این زمینه می پردازیم. یکی از مشکلات اجرایی در این راستا، نبود ساز و کار مناسب جهت طراحی مد و لباس ایرانی، متناسب با فرهنگ ایرانی- اسلامی ماست که البته در چند سال گذشته، اقداماتی در این راستا صورت گرفته است. مثلا در برخی از دبیرستانها، شوی لباس های طراحی شده توسط دانش آموزان رشته طراحی لباس برگزار می شود. همچنین در نمایشگاه بین المللی قرآن کریم، انواع طراحی های جدید و مختلف از چادر به نمایش و فروش گذاشته شد.شروع این اقدامات بسیار مبارک و خجسته است، اما باید توجه داشت که وقتی این کار با انسجام و دقت و با رعایت ظرائف پیش نرود، مطمئناً آسیب هایی به همراه خواهد داشت. مثلاً در همان نمایشگاه، چادرهایی ارائه شده بود که اصلاً هدف حجاب را تأمین نمی کرد و بیشتر از آن که پوشیدگی و جلوگیری از نگاه نامحرم داشته باشد، با آن همه جلوه و زینت هایی که از آن آویزان بود، دعوت کننده نگاه مردان به تماشا کردن بود. باید توجه کرد که هدف از طراحی لباس های جدید ایرانی، طراحی لباس های جذاب آن چنانی، برای مقابله با هجوم مدهای آن سوی مرزها نیست، بلکه هدف، مقابله با آن هجوم ها، با در نظر داشتن اصل مفهوم حجاب اسلامی است.چه بسیار به جا و صحیح است که این جذابیت ها و جلوه های هنری را در لباس های مجلسی زنانه به کار ببریم و هنر را با حفظ حجب و حیا در آمیزیم.بی شک هنرمندان طراح لباس ایرانی، با سبقه هنری چند هزار ساله تمدن و فرهنگ غنی ایرانی و اسلامی، می توانند از توانمندترین هنرمندان دنیا در زمینه طراحی لباس باشند. در این راستا لازم است تا در آموزش طراحی لباس در مراکز آموزشی مربوط به این هنر، روحیه تعهد به فرهنگ غنی ایرانی و اسلامی و شناخت احکام اسلامی پوشش به کارآموزان و هنرآموزان منتقل شود. همچنین با حمایت از طرح های قوی و زیبا و محجوب طراحان حرفه ای متعهد در امر تولید و توزیع، قدم مهمی در این راستا برداشته خواهد شد.علاوه بر این نکته، نیاز است تا دستگاه های مسئول با ایجاد انسجام در شبکه تولید و توزیع، اقدام به تولید و توزیع گسترده طرح های ایرانی در بازار نمایند؛ کما این که تجربه های موفقی نیز در این زمینه داشته ایم. مثلاً در تولید و توزیع طرح های جدید چادر و برخی مانتوها موفق عمل کرده ایم. این موفقیت ها نشان از وجود ظرفیت های مناسب در میان هنرمندان و تولید کنندگان ایرانی برای این اقدامات است. جا دارد تا نهادهای مربوط، از این ظرفیت ها استفاده لازم را برده و آن ها را در مسیر درست هدایت کنند.
نکته دیگری که به ذهن می سد، امر واردات پوشاک است. اگر این دست لباس های سخیف، با مجوز وزارت بازرگانی و گمرک و با مجوز قانونی وارد کشور می شود، علت صدور این مجوز ها چیست؟ و اگر از طریق قاچاق به داخل کشور وارد می شود، علت ضعف نظارتی کشور در مرزها چیست؟ طبیعتاً وجود این دست لباس ها آن هم با این وفور، از واردات جزئی حاصل نمی شود. واردات بی حد و حدود انواع پوشاک خارجی، علاوه بر لطماتی که به اقتصاد و صنعت نساجی و تولید پوشاک کشور وارد می کند، به لحاظ فرهنگی نیز آسیب های جدی به همراه دارد. ملتی که هم هنر دارد، هم فرهنگ، هم علم دارد و هم صنعت؛ چرا باید این طور اقدام به واردات پوشاک و لوازم آرایشی و بهداشتی و سایر اقلام فرهنگی و غیر فرهنگی کند. این مطلب ناقض این نیست که باید با دنیا روابط اقتصادی برقرار کرد. ادامه در صفحه ۷

نوشته شده توسط admin در پنجشنبه, ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۳ ساعت ۴:۱۵ ق.ظ

• ۰ نظر
• 1008 بازدید
•    تویت
•  چاپ