اختصاصي آرازآذربايجان//

ستاره‌ای پاک و درخشان در آسمان وطن افول کرد

دکتر یوسف بیداردل
هر انسانی پاره تن وطن است اما افسوس آذربایجان فرزند غیوری را از دست داد ، که با وجود تمام کمبودها، مردانه بالیده بود.
آقا محمد ایلاتی قهرمان ارزنده و غیرتمند امروز به خاک پاک سرزمینش پیوسته است و در آغوش مادر وطن آرام گرفته است ، شاید اگر تقدیر حوصله بیشتری برای پرورش او نشان می‌داد و قلم قسمت راهش را طولانی‌تر ترسیم می‌کرد پرچم‌ گلگون وطن بارها با غرور به نامش به اهتراز در می‌آمد و درخشش را بر سکوی قهرمانی نظاره می‌کرد.
در هر حال »کل نفسِ ذائقة الموت« اکنون محمد در پایان راه قهرمانیش، و بر سکوی پهلوانی و ایثار ایستاده است و با بدرود حیاتش به هفت انسان »هفت نفخةُ من روحی« نعمت درودی دوباره به حیات بخشیده است.که بخشش و عطا کردن‌، نشانه مردان مرد است.
همراه محمد عزیز تا این رکورد مردانگی را بشکند ، شاگردمان بود و اکنون معلم مان است و تا همیشه فرزند عزیز وطن و ما است.
هر پدر و مادری می‌داند ، حاصل عمر به خاک سپردن چه بی‌پایان مصیبت کمر شکنی است ، هر پدر و مادری می‌داند معنی با مشقت ، فرزند پروراندن را و هر مادری را پیر می‌کند غم قامت رشید پسر به جای رخت دامادی، در کفن پیچیدن.
این غم را مادر وطن در آذربایجان مرزی ،نیک می‌داند که امید و آرزوی دامادی پسر را بر پیکر گلگون هزاران هزار سرباز رشیدش گریسته است.
آذربایجانی که ۱۲ هزار سرو رعنا ، افتاده بر خاک دیده است و هنوز باب شهادت را با سعه صدر و صبری که در هیچ جای عالم نیست گشوده نگه داشته است.
غم بی پسری را پدری می‌داند که عصای پیریش معجر مزار شهدای باغ رضوان است.
و البته پدر و مادر شریف آقا محمد که پسر بر سر سفره حلال خود بزرگ کرده‌اند.
این وطن چه بی‌شمار ، محمدها دارد که شاید سختی روزگار و تنگی معیشت امان از عظمت تقدیرشان بریده است. جوانان جویای نام که اکنون از بد روزگار جویای کارند ، آواره این دیار و آن دیار.
آمار بیکاری در آذربایجان بازهم افزایش یافت ، این را در همین روزنامه خواندم اخیرا ، نخوانم هم می‌بینم در پیکر تکیده جوانانی که در عنفوان جوانی ، بر نیمکت پارک‌ها ، پک‌های عمیق می‌زنند به سیگاری که مثل امید و زندگیشان در حال تکیدن است.
اینجا آذربایجان است با دریاچه‌ای که داشت و ندارد، معادنی که طلایش مال دیگران و بلایش مال اوست، رونق مرده مرزهای و کولبرانش که غم نان می‌کشند بر دوشهای مستاصل.
دخترکان دم بختش که دیر زمانیست می‌دانند مرد رویاهایشان بد جوری پیاده است.
از همه اینها بگذریم با جگری شرحه شرحه که شرح دادن چه سود!اما نهایتا بعنوان یک معلم هنرهای رزمی برای محمدهای عزیز وطن از خدا مسئولانی دلسوز مسئلت دارم.
پدرانی مسئلت دارم که حداقل شرمنده زن و فرزند نباشند و مادرانی مسئلت دارم که غم تقسیم نان خالی بین فرزندان آنها را از قسمت زندگیشان بیزار نکرده باشد.
برای تمام محمدهایی که فرزندان این وطن هستند ، تنی سالم و روانی شاد مسئلت دارم و برای خودم و سایرین ، اعتقاد غیر نمادین به روز حساب.
یقینا نام آقا محمد ایلاتی تا ابد بر تارک افتخارات ورزش‌های رزمی آذربایجان‌غربی خواهد درخشید.
خداوند روح پاکش را قرین رحمت نماید و بر قلب خانواده محترمش باران صبر نازل فرماید.
***
محمد ایلاتی متولد ۱۳۸۲/۲/۲۶ در شهرستان خوی بود وی کونگ فو را از ۱۰ سالگی نزد استاد محمد صلاحی شروع کرد, او دارای ۱۰ مقام قهرمانی استانی و یک مقام کشوری و عضو منتخب تیم ملی کونگ فو کشور در سال ۹۵ بود, مربیش او را “سوپر فایتر” می¬دانست.
محمد بعد از قهرمانی استان روز جمعه ۶??/۹۷/۹ در جشنواره هنرهای رزمی در حین اجرای دفاع شخصی بر اثر یک اتفاق نادر و ناباورانه دچار ضربه مغزی شد.
وی صبح روز شنبه ۹۷/۶/۱۷ پس از قطعی شدن مرگ مغزی و طبق رضایت والدین بزرگ مهرش تمام اعضای بدنش را به افراد نیازمند و بی بضاعت اهدا کرد و دار فانی را وداع گفت.
Arazazarbaijan.aghtesadi@gmail.com