سالمندان ستون_های خیمه خانواده
لیلا پاشایی گلمرز
گروه خانواده وسلامت:نمی دانم آیا تا به حال گذرتان به خانه های سالمندان افتاده است یا نه؟مطمئنا اگر به خانه های سالمندان سری بزنی هوای دلت سخت می گیرد. از در که وارد می_شوی تیر نگاه های منتظر و پرمعنا، پریشانت می کنند و سکوتهای سنگین و طولانی بر روی قلبت سنگینی خواهند کرد، برخی دائما در این سکوت غرق هستند و برخی گاها جملات کوتاهی می گویند و لبخندهای کوتاهی می زنند که گویی این لبخندها، در چارچوب غصه و غم حبس شده اند و شایدم این لبخندها همچون مرواریدهایی از چشمانت سرازیر شوند.
آری آنها پدران و مادرانی هستند که روزگاری، دوران جوانی خود را برای هرچه بهتر کردن زندگی فرزندانشان سپری کردند، و تمام سختی_های زندگی را خود به تنهایی به دوش کشیدند که مبادا فرزندشان غم به دلش راه یابد، و از خوشی های خود گذشته اند تا شادی و دلخوشی را تقدیم فرزندان خویش کنند، آنها مادرانی هستند که چه شبها تا صبح بر بالین کودک خویش بیدار مانده اند تا او آرام گیرد،آری دستهای پینه بسته این پدران نشان از سختی کار دارد نشان از این که عمری با نداری سوخته و ساخته اند اما آرامش را از فرزندان خویش دریغ نکرده اند.آنها کسانی هستند که عمر و جوانی خود را به پای افرادی ریخته اند که اکنون در کانون خانواده این افراد جایی برای پدر و مادر نیست.
سالمندی نیز یکی از دوره های زندگی انسان است، فصلی ست که او باید ثمره شیرین زحمات سالها تلاش خویش را بچشد، و در کنار فرزندان خویش از استرسهای این دوران در امان باشد. دوره ای است که گویی انسان به کودکی خویش بر میگردد، زود رنج و بهانه گیر می شود، اما هرگز نباید همچون کودکی با آنها رفتار کرد، نباید فراموش کرد که آنها شان و مرتبه خاصی دارند و در رفتارهایمان نباید به جایگاهشان کوچکترین اهانتی بشود.اصلی ترین نیاز آنها مهر و محبتی است که از جانب فرزندان خویش دریافت می_کنند، امکان دارد از لحاظ مادی کاملا تامین باشند اما از بعد عاطفی دچار فقر محبت شوند، که این لطمه جبران ناپذیزی به روحیه شان وارد می_سازد. افراد سالخورده از اینکه قدرت بدنی خویش را از دست می دهند و از فعالیتهای آنها کاسته می شود احساس نارضایتی می کنند، از یک طرف نگران از دست دادن سلامتی خویش هستند و از طرفی دلهره دارند که مبادا به دلیل ناتوانی جسمی جایگاه قبلی خویش را از دست بدهند. یکی از مهمترین مسائل در مورد سالمندان این است که به آنها این روحیه را القا کنیم که هنوز هم افراد مفیدی برای اطرافیان و جامعه خویش هستند و می توانند کارهای بزرگی انجام دهند. و واقعا باید در شرایطی قرار دهیم که بتوانند کارهای مفید هر چند کوچک برای اطرافیان خویش انجام دهند. استرسهای دوران سالمندی مهمترین مشکلی است که آنها با آن دست و پنجه نرم می کنند، استرسهای مربوط به از دست دادن همسر و فرزندان خویش هستند،از دست دادن سلامتی خویش، از دست دادن جایگاه اجتماعی خویش مسائلی هستند که آنها را آزار می دهند و همچنین اکثرسالمندان از فعالیتهای دوران جوانی خویش ناراضی هستند و احساس ندامت می کنند که مسیر زندگی را درست طی نکرده اند و گرنه الان باید افرد بسیار موفقی می شدند.
در فرهنگ غنی ما به سالمندان نگاهی ویژه شده است و اسلام حرمت زیادی برای آنها قائل است و بارها تکریم آنها سفارش شده است. خداوند در قرآن در آیه ۲۳ سوره اسرا حکم می_فرمایند که جز او را نپرستید و بر پدر و مادر نیکویی کنید، اگر یکی از آنها یا هر دو به سنین کهولت رسیدند، کلمه ای که رنجیده خاطر شوند نگویید و کمترین آزار به آنان نرسانید و با آنها با اکرام و احترام سخن بگویید.
و همچنین پیامبر عظیم الشان ما می فرمایند پیران مایه خیر و برکت زندگی بوده و وجودشان در میان جمع و خانواده، همچون پیامبری در میان امت است. این سخن اشاره به نقش محوری و امنیت بخشی سالخوردگان در کانون خانواده دارد. و در جایی دیگر از آن حضرت چنین میخوانیم: وجود پیران سالخورده بین شما باعث افزایش رحمت و لطف پروردگار و گسترش نعمتهای الهی بر شماست. به نظر می رسد امروزه ما از این آیات و احادیث فاصله زیادی گرفته ایم، امروزه سالمندان مورد بی مهری شدید فرزندان خویش قرار می گیرند، دور کردن والدین از محیط خانواده و سپردن آنها به خانه های بی روح سالمندان مطمئنا رفتار پسندیده ای در نزد خداوند نخواهد بود، حضور آنها در جمع خانواده باعث دلبستگی و مودت بیشتر اعضا می شود، و از میزان دلخوریها و قهرها کاسته خواهد شد.آنها همچون ریسمان محکمی اعضای خانواده را به هم پیوسته نگه می دارند و پیوندهای بین اعضای خانواده را گرمتر و صمیمی تر می سازند. جایگاه ویژه آنها در خانواده باید همیشه محفوظ باشد و مورد تکریم قرار بگیرد.
در حدیثی از امام صادق (ع) می خوانیم: به پدرانتان نیکی کنید تا فرزندانتان هم به شما نیکی کنند. آری پیران امروز همان جوانهای دیروز هستند که اکنون به سن کهولت رسیده اند و این هشداری است برای جوانان، که به یاد داشته باشند روزی دوره کهنسالی آنها هم فرا خواهد رسید و فرزندانشان همان رفتاری را به کار خواهند بست که خودشان در مورد والدین خویش بکار برده اند. پس با احترام به بزرگترها و سالمندان به فرزندان خود بیاموزیم که افراد کهنسال باید جایگاه ویژه ای در خانواده داشته باشند و مدام مورد احترام قرار بگیرند، به امید روزی که همیشه شاهد لبخند بر لبان پدران و مادرانی باشیم که روزگاری بزرگترین سرمایه زندگی خویش، عمر گرانبهایشان را به پای ما فرزندان ریخته اند.
نوشته شده توسط admin در یکشنبه, ۲۲ شهریور ۱۳۹۴ ساعت ۴:۲۹ ق.ظ
