به مناسبت آزادسازي خرمشهر

فتح خرمشهر فتح خاک نیست، فتح ارزش‌های اسلامی است

بعد از ظهر سی و یکم شهریور ماه ۱۳۵۹ آنگاه که سربازان عراقی، میله های مرزی شلمچه را با هدف اشغال ۳ روزه خوزستان پشت سر گذاشتند، تصرف سهل و بی دردسر خرمشهر را به عنوان اولین گام در دستور برنامه های خود داشتند.
شرایط سیاسی حاکم بر منطقه و عدم انسجام نیروهای مسلح ایران، متأثر از انقلاب نوپای اسلامی، اشغال خرمشهر را برای آنان بسیار آسان جلوه میداد. برای همین، نیرویی به استعداد تنها یک گردان مأمور اشغال خرمشهر شد. اما خرمشهر با دست های خالی و تنها با تکیه بر اراده های پولادین جمعی معدود، ۳۴ روز مقاومت کرد و در پایان نه با یک گردان، بلکه با هجوم یک لشکر به اسارت درآمد.
همین وقفه ۳۴ روزه بود که فرماندهان عراقی را در ادامه گام های بعدی دچار تردید نمود. این تردید آنگاه جدی تر شد که دریافتند تمام این کابوس ۳۴ روزه را گروه معدودی زن و مرد رقم زده اند که قریب به اتفاق آنان غیر نظامی بوده و کمترین آشنایی با کاربرد سلاح های سبک نیز نداشته اند. اینکه در آن ۳۴ روز در خرمشهر چه گذشت و کوچه پس کوچه های شهر شاهد خلق چه صحنه هایی بود، متأسفانه آنگونه که باید منعکس نشده است.
شاید هم درخشش تاریخی سوم خرداد و حماسه آزادسازی خرمشهر باعث شده است تا مقاومت اسطورهای این شهر در آغازین روزهای دفاع مقدس کمتر مورد توجه قرار گیرد. باز در این میان نقش مؤثر و شورانگیز زنان مسلمان در شکل گیری حماسه مقاومت بیشتر مورد غفلت واقع شده است. وقتی تاریخ مقاومت خرمشهر را ورق میزنیم و رفتار زنان مدافع را در آن میبینیم، بهت و حیرت تمام وجودمان را می گیرد. آری اینان زنان و دختران خرمشهرند.
شهری که نظام شاهنشاهی سالها کوشید تا بافت مذهبی آن را از هم بپاشد. خرمشهر به بهانه بزرگترین بندر تجاری ایران، محل آمد و شد اتباع خارجی بود و همه تلاش رژیم این بود که فرهنگ بومی از منطقه رخت بربندد و تمدن بزرگ جایگزین آن گردد و در این بین زنان بیشتر از همه در معرض آسیب بودند. اما اکنون بعد از ۲ سال، خرمشهر نشان میدهد دختران و زنانی دارد که می توانند خالق حماسه هایی باشند که نه تنها زن مسلمان بلکه هر انسانی بر آن ببالد. زنانی که غالب آنها جوان و کمتر از ۲۰ سال سن داشتند اما با تأسی به حضرت فاطمه(س) و زینب کبری(س) در صحنه ماندند تا مردان همچنان مرهون شجاعت های آنان باقی بمانند.
دلاور مردان خرمشهری در آغاز جنگ تحمیلی ۳۵ روز با کمترین مهمات و پشتیبانی قهرمانانه، زیر باران گلوله های خمپاره و توپ و تهاجم تانک های دشمن بعثی مردانه ایستادند. و یکی پس از دیگری شهد شهادت را چشیدند، عزیزانی که خون سرخ و مطهرشان خرمشهر را خونین شهر ساخت. از آن پس بت شکنان زمانه بر در و دیوار شهر نوشتند: خونین شهر ما می آییم.
خرمشهر پس از ۳۵ روز محاصره در روز ۴ آبان ماه ۱۳۵۹ اشغال شد و اشغال آن ۲۰ ماه به طول انجامید تا در روز ۳ خرداد ماه ۱۳۶۱ در عملیات بزرگ بیت المقدس به آغوش میهن عزیزمان بازگشت. در این عملیات بیش از۱۴۰۰۰ افسر و سرباز عراقی اسیر و تجهیزات فراوانی به غنیمت رزمندگان اسلام در آمد. افسوس که این شهر خرم و زیبا تقریبا با خاک یکسان شد و مناطقی از آن به طور کامل به تلی از خاک مبدل گشت.
مقاومت مردمی در خرمشهر
با هجوم وحشیانه دشمن به خرمشهر و ادامه پیشروی به قصد اشغال این شهر آرام آرام خرمشهر به صورت نظامی در می آید و همه مردان و زنان دلاور این شهر آماده یک مقاومت حماسی وسرنوشت ساز می شوند.
در روز۵۹/۷/۲حدود ۲۰۰ نفر به شهادت رسیدند و عده زیادی مجروح شدند. نتیجه هجوم ۳روز دشمن شهادت ۴۸۰ غیرنظامی از زن و مرد و کودک جراحت بسیاری از مردم و ویرانی ساختمان ها بود.
بسیاری از انبارها و تاسیسات طعمه حریق شده بودند. اغلب ادارات بدون تخلیه امکانات و اسناد تعطیل شده بود. هرچند گاه یکی از آنها دستخوش حمله دشمن می شد. برخی از ارکان ارگانها بی وقفه در تلاش برای انجام اقدامات ضروری و امداد رسانی بودند.
ترک شهر توسط خانواده ها وکسانی که توان مقابله ندارند همچنان ادامه داشت.
اما عده بسیاری هم تصمیم به دفاع گرفته و به ندای امام (ره) لبیک گفتند. با نزدیک شدن دشمن به دروازه های شهر هرکس که امکاناتی در اختیار داشت به میدان می آورد تا گوشه ای از بار جهاد و مبارزه را بر عهده گیرد. آنها که سلاحی داشتند رودرروی دشمن قرار گرفتند و آن کس که دستش خالی بود در پی یافتن سلاحی یا برداشتن اسلحه به زمین افتاده ای یا درصدد پشتیبانی جهاد گران بود.
از زنده به گور کردن چهارده نفر از مردم بی دفاع که دستشان از پشت بسته شده بود، از فرو کردن نیزه ها بر شکم های زنان مظلوم باردار که بگذریم آن چه روح انسان را آزرده و ملول می کند ماجرای دیگری است.
نوزاد در گهواره ای که در همان روزهای اوایل اشغال خرمشهر، مادرش در کنارش به شهادت رسیده، صدای گریه او چند نفر از افراد تیپ کماندویی ۳۳ را به خود جلب می کند و سربازان عراقی او را به مقر فرماندهی تیپ می آورند و از فرمانده می خواهند او را به یکی از پرورشگاه های بغداد یا شهرهای دیگر عراق بفرستد تا این نوزاد زنده بماند.
فرمانده خشمگین می شود و از آن ها می خواهد بچه را زمین بگذارند. فرمانده تیپ با لگدی که به آن نوزاد می زند و چند متر آن طرف تر پرتش می کند… تمام روده‌هایش بیرون ریخته و مغزش متلاشی می شود.
آری اینها تنها گوشه ای از جنایت هایی است که عراقی ها بر سر مردم خرمشهر آوردند. تاریخ پر فراز و نشیب خرمشهر سرشار از حماسه‌های غرورآفرین و مقاومت دلیرمردان و دلیرزنان ایرانی است که با شور و شوق وصف‌ناپذیر به استقبال خطر رفتند و جان بر کف ماندگارترین و حماسی‌ترین لحظه‌های تاریخ را به نام خود و ایران در برگ‌های زرین تاریخ قرن ثبت کردند.
آزادی خرمشهر مرهون ایثار کسانی است که مسجد جامع را پایگاه مقاومت مردمی کردند و شش هزار شهید در خون خود غلتیدندتا تاریخ حماسه خرمشهر جاودانه بماند. همچنان که پس از ۲۷ سال خاطره شیرین آزادسازی خرمشهر در اذهان ملت ایران همچنان غرورآفرین است و یاد همه آنان که با چهره‌های غبارگرفته از خاک خونین‌شهر در حالی که لبخند پیروزی بر لب داشتند در مسجد جامع جمع شده و یاد فاتحان خرمشهر، شهید محمد جهان‌آرا، شهید حسین خرازی، زنده‌یاد حاج احمد متوسلیان، شهید مهدی باکری، شهید حسن باقری، شهید صیادشیرازی، شهید احمدکاظمی و… را گرامی می‌داریم.
این گونه است که باید گفت؛ سوم خردادماه یادآور حماسه‌ای پرشکوه از تجلی قدرت ایمان و عظمت اراده رزمندگان فداکاری است که با عینیت بخشیدن به مفهوم والای ایثار و از خودگذشتگی آزادی خرمشهر را به ارمغان آوردند که همواره در تاریخ کشور این ایثارگری‌ها، رشادت‌ها و حماسه‌های پرشور فراموش نشدنی است.
و چه زیبا فرمود خلف شایسته ایشان فرمانده کل قوا مقام معظم رهبری(مدظله‌العالی) که:
»حماسه فتح خرمشهر و عملیات عظیم بیت‌المقدس در این کشور خواهد ماند، هم در آن روزی که این حادثه اتفاق افتاد، هم هر وقت که این گونه حوادث برای افکار مردم تشریح گردد.«
فرا رسیدن سوم خردادماه سالروز فتح شهر عشق و شهادت، خونین‌شهر- خرمشهر قهرمان و روز ملی مقاومت،ایثار و پیروزی بر امت حزب‌الله مبارک‌باد.