تولید ملی؛ موتور محرک رونق اقتصادی

گرروه اقتصادی: نهادینه ساختن فرهنگ مصرف کالاهای ملی و ارتقای سطح کیفی کالاها و خدمات برای اعتمادسازی و جلب اطمینان مردم، از پیش زمینه های رونق بخش تولید است.
اقتصاد بخشی مهم از مجموعه نظام اجتماعی است که شامل زیرمجموعه های تولید، توزیع و مصرف است و به واسطه این زیرمجموعه ها با همه بخش های جامعه پیوند داشته و به همه آنها کالا و خدمات ارایه می کند. در این میان تولید مهمترین بخش نظام اقتصادی و موتور محرکه آن بوده که برآیند مجموعه ای از عوامل است و از سوی دیگر عاملی در رشد و توسعه اقتصادی به شمار می رود. تولید به معنای تهیه کالاها و خدمات مورد نیاز با استفاده از امکانات موجود در جامعه است و زنجیره ای بلند از فعالیت های انسانی را شامل می شود که در ترکیب با هم کالا و خدمات گوناگونی را به نظام اقتصادی و در پله ای بالاتر به جامعه ارایه می کنند.
در سال های گذشته بخش تولید در کشور ما با کاستی هایی روبرو شده که به دنبال آن آسیب هایی نیز بر پیکره بخش اقتصادی وارد آمده است.
از سوی دیگر در وضعیت سیاسی، اجتماعی و فرهنگی کنونی با توجه به شرایط رکود و تورم، سیاست گذاری و برنامه ریزی های کارشناسانه برای رونق و پیشرفت اقتصادی در سطوح گوناگون ملی، منطقه ای و جهانی می تواند گره بسیاری از مشکلات و مسائل هم پیوند با این بخش را گشوده و افق روشنی را برای آن به وجود آورد.
توجه به بخش های گوناگون تولیدی مانند صنعت، کشاورزی، فناوری های علمی و… به پشتیبانی جدی دولت و سرمایه گذاران اقتصادی نیازمند است؛ به طوری که فعالیت پیوسته این بخش ها افزون بر افزایش بهره وری، زمینه های کارآفرینی و اشتغال شمار زیادی از افراد جامعه به ویژه جوانان را فراهم می کند.
فعالیت بخش های یاد شده در گرو نیروی انسانی کارشناس و دارای دانش و مهارت است تا با آگاهی از دانش روز و بکارگیری مهارت های نوین چرخ تولید اقتصاد کشور را به حرکت در آورد.نیروی انسانی کارآمد در بخش های گوناگون صنعت، کشاورزی و خدمات می تواند با ایده های نوآورانه و دگرگونی در بخش های تولیدی گام های بزرگی را در جهت کیفی سازی و رونق تولید و اقتصاد در کشور بردارد.تولید به عنوان بخشی مهم از نظام اقتصادی در صورت داشتن ارزش اقتصادی، ابزاری برای برآورد درست دستاوردهای اقتصادی کشور خواهد بود.
در همین زمینه »ژان باتیست سی« اقتصاددان فرانسوی قرن هجدهم میلادی، بر این باور بود که هر کالایی هنگامی تولید تلقی می شود که ارزش آن برای مصرف کننده مساوی هزینه های تولید باشد. در حقیقت تولیدکننده ای که کالایی را تولید کند و قادر به فروش آن نباشد، چیزی تولید نکرده است .
*پیوند دوسویه تولید اقتصادی و توسعه
حرکت به سوی توسعه و قرار گرفتن در راه آن از دغدغه های بنیادین کشورهای در حال توسعه است؛ به طوری که برای رهایی از این دغدغه ها و بالا بردن سطح زندگی افراد جامعه باید شاخص های اجتماعی و اقتصادی بهبود یابد که این امر در گام نخست با رشد و توسعه اقتصادی امکانپذیر می شود.از سوی دیگر دستیابی به رشد و توسعه اقتصادی راهکارها و راهبردهای متفاوتی دارد و بهترین راهبرد آن است که هماهنگ با شرایط کشور بتوان امکانات، توانایی ها، کاستی ها، توانمندی های اقتصادی، زمینه های مورد نیاز را شناخت و آنها را به طور کارا و اثربخش با هم ترکیب کرد.
توسعه و رشد اقتصادی به عنوان هدفی مهم هر کشور به پیش فرض هایی نیازمند است که تولید ملی یکی از آنها بوده و پیامدهای مثبتی را در جامعه به بار می آورد که از جمله آنها کارآفرینی و افزایش شمار افراد شاغل به کار در بخش های اقتصادی است.افزایش تولید ملی از سوی دیگر نشان دهنده اقتصاد توانمند و پویا است که با ارزش نهادن به منافع ملی، اقتصاد کشور را در سطح منطقه ای و بین المللی مطرح می سازد.
فعالیت سودمند بخش های گوناگون تولید به جذب سرمایه گذاری داخلی و خارجی نیازمند است و این مهم در سایه امنیت سرمایه و اعتمادسازی اقتصادی- سیاسی و ایجاد فضای باز رقابت ممکن می شود.
*ملی سازی الگوی مصرف
رونق تولید و اقتصاد افزون بر پشتیبانی نظام سیاسی و جذب سرمایه به کمک جدی مردم جامعه نیازمند است.مصرف در کنار تولید و توزیع، از الگوهای ویژه ای پیروی می کند اما در کشور ما چه پیش از پیروزی انقلاب اسلامی و چه پس از آن الگوسازی ها به گونه ای نبوده که مردم را به سوی مصرف بسیاری از کالاهای داخلی سوق دهد.واردات بی رویه کالای خارجی به ویژه طی چند سال گذشته خسارت های جبران ناپذیری بر پیکره اقتصادی کشور وارد ساخته است به طوری که به سبب تعطیلی برخی واحدها و مراکز تولیدی، بخشی از نیروی انسانی مولد بیکارند. ساخت الگوهای متناسب با فرهنگ اسلامی- ایرانی و درونی ساختن باور استفاده از کالاهای ملی در کشور آنچنان که باید صورت نگرفته است.
کیفیت پایین برخی کالاها و نبود خدمات پشتیبانی مناسب نیز موضوعی است که بر دوری مردم از کالاهای تولید داخل تاثیر گذاشته است؛ به طوری که مردم با صرف هزینه های بالا کالای خارجی باکیفیت را به تولید بومی ترجیح می دهند.
* جمع بندی
در سند چشم انداز جمهوری اسلامی ایران، برای اقتصاد ایران در افق بیست ساله (۱۴۰۴) جایگاه نخست اقتصادی، علمی و فناوری در سطح منطقه ترسیم شده است.دستیابی به این جایگاه میسر نمی شود مگر آنکه بخش های گوناگون اقتصادی با اراده ملی و دانش و مهارت بایسته و به روز رسانی توانمندی ها سدهای نابرابری جهانی و محدودیت ها و تحریم های اقتصادی را شکسته و در راه پیشرفت و رونق اقتصادی گام های بلندی بردارند.
برای رسیدن به این جایگاه مهم، فعال سازی بخش تولید و افزایش کیفی محصولات و خدمات، شور و انرژی را در سایر بخش ها به وجود آورده و کلید رونق اقتصادی به شمار می رود.از پیش زمینه های رونق بخش تولید، نهادینه ساختن فرهنگ مصرف کالاهای ملی و ارتقای سطح کیفی کالاها و خدمات برای اعتمادسازی و جلب اطمینان مردم است.مردم با اصلاح الگوهای مصرف خود و تولیدکننده ها با بکارگیری دانش و مهارت و افزایش کیفیت کالاها و خدمات می توانند پویایی و رونق و سودآوری در صنعت و اقتصاد بومی را به وجود آورند.