تحقق نشاط اجتماعی با همبستگی اجتماعی
گروه اجتماعی: جامعه‌شناس و استاد دانشگاه معتقد است نشاط با همبستگی اجتماعی رابطه‌ای کاملا مستقیم دارد زیرا نشاط مقوله‌ای فردی و در خلاء نیست و در نتیجه ارتباط با دیگران معنا و مفهوم یافته و ساخته می‌شود.
نشاط یا شادکامی تعارف دیگری از چیزی هستند که ما از آن به عنوان خوشبختی یاد می کنیم و تقریبا در همه زندگی خود در جستجوی آن هستیم و آرزوی برآورده شدن آن را برای دیگرانی که دوستشان داریم هم طلب می کنیم.
از منظر علم روانشناسی، نشاط یا شادکامی ترکیبی از عواطف مثبت، عدم وجود عواطف منفی و رضایت از زندگی است. به عبارت دیگر اگر فرد بیشتر عواطف مثبتی همچون شادی و خوشحالی را تجربه می کند و کمتر با احساسات منفی چون غمگینی، اضطراب، خشم و افسردگی درگیر است و در مفهوم کلی از زندگی خود رضایت دارد، با نشاط است.نشاط را نمی توان امری سراسر فردی و شخصی در نظر گرفت و امروزه جامعه شناسان معتقدند که مطالعه نشاط و شادکامی بدون درنظر گرفتن شرایط اجتماعی که فرد در آن قرار گرفته است امکان پذیر نیست و در حقیقت نشاط مفهومی اجتماعی است.
موضوعی که می تواند در بسیاری از جنبه های اجتماعی اثرگذار بوده و کیفیت زندگی یک جامعه را تحت الشعاع خود قرار دهد.
نشاط امری مادرزادی نیست
عضو هیأت علمی پژوهشکده علوم اجتماعی ضمن توضیح مفهوم نشاط و تاکید بر جنبه آموختنی آن تصریح کرد: نشاط امری مادرزادی نیست و آموختنی و یادگرفتنی است. نشاط از درون خانواده آغاز می شود. وقتی فرزند از درون خانواده می آموزد که گوشه گیری رفتار درستی نیست یاد می گیرد که باید با دیگران تعامل داشته باشد تا بانشاط، سرحال و خوشحال باشد.مهدی حسین زاده ادامه داد: هرچه این فرزند رشد می کند و در تعامل اجتماعی قرار می گیرد، اگر در جامعه موانعی بر سر راه این نشاط باشد او بتدریج از فضای شادی و نشاط فاصله می گیرد.
وی ادامه داد: نگاهی به سیستم آموزشی بیاندازید؛ در مدرسه های قدیمی تر (یکی، دو نسل پیش) به شدت سرحال بودن و نشاط را در بچه ها منع و سرکوب می کردند. در فضای دانشگاه هم به همین منوال است و شادی خیلی جایی ندارد.این استاد دانشگاه در توضیح چرایی این شیوه رفتاری ادامه داد: بخشی از این موضوع از یک نظم بوروکراتیک نشات می گیرد که مبنا را در سیستم آموزشی و اداری بر یک روابط خشک و جدی می گذارد.وی ادامه داد: از سوی دیگر تفسیر غلطی که از آموزه های دینی وجود دارد بر این مسئله دامن می زند.
نشاط با »دیگران« ساخته می‌شود
این استاد جامعه‌شناسی در پاسخ به این پرسش که رابطه نشاط و همبستگی اجتماعی در چه چیزی است، یادآور شد: نشاط با همبستگی اجتماعی رابطه ای کاملا مستقیم دارد زیرا نشاط مقوله ای فردی و در خلاء نیست بلکه در ارتباط با دیگران معنا و مفهوم می یابد و ساخته می شود. نشاط وجه دیگر خاطره است زیرا من آن را با دیگرانی تجربه کرده و در زمانی که با دیگران بوده ام، ساخته ام.وی ادامه داد: نشاط موضوعی بین رشته ای است که بخشی از آن فردی و روانشناختی و بخشی دیگر جمعی و اجتماعی؛ بر این اساس می توان آن را موضوعی در حوزه روانشناسی اجتماعی دانست با این مبنا که موضوع نشاط ابتدا باید در ذهن فرد اتفاق بیفتد و رقم بخورد و کنشگر احساس رغبت کند.حسین زاده تاکید کرد: وقتی که تعداد آدم های با نشاط زیاد می شود، محیط اجتماعی هم درگیر می شود و این نشاط گسترش می یابد.وی خاطرنشان کرد: در این مفهوم نشاط موضوعی آنقدر ذهنی نیست که آن را کاملا در ذهن تصویر و تصور کنیم؛ چنانچه مسئله ای اجتماعی می تواند سبب نشاط شود؛ مثلا برنده شدن تیم ملی فوتبال در یک مسابقه جام جهانی می تواند نشاط عمومی بیاورد یا موفقیت یک چهره علمی نشاط جمعی را به همراه دارد.
گسترش نشاط اجتماعی در گرو دخالت غیرمستقیم است
عضو هیأت علمی پژوهشکده علوم اجتماعی در توضیح راهکارهای افزایش نشاط اجتماعی در جامعه اظهار داشت: یکی از مهمترین مولفه هایی که می تواند در افزایش نشاط در جامعه موثر باشد این است که دخالت ها در همه عرصه ها کاهش یابد.وی ادامه داد: از سوی دیگر پخش و اشاعه اخبار منفی یکی از موضوعاتی است که سطح نشاط اجتماعی را کاهش می دهد.حسین زاده با توضیح مواردی که نشاط اجتماعی را کمرنگ می سازند، بیان کرد: نشاط امری روزمره در زندگی آدم ها است که به مسائل مختلفی گره خورده است؛ اینکه آدم ها بدون دغدغه آخر ماه خرج و هزینه زندگی خود را برآورده سازند و درگیر معیشت و موارد حداقلی زندگی نباشند پایه‌ای است که باید در مورد نشاط اجتماعی مدنظر قرار گیرد.
این استاد دانشگاه با اشاره به مصادیقی از گسترش نشاط در جامعه یادآور شد: حتی مناسک دینی ما که دربرگیرنده مراسمی چون عزاداری است، نشاط آور است زیرا آدم ها را درگیر یک عمل جمعی (ترتیب دادن یکک مراسم، پخت و پز غذا و …) می کند.
وی افزود: نباید عادت کنیم که کنشگرانی مانند هیئت ها و مناسکی مانند نذری دادن ها صرفا در مراسم عزا فعال باشند بلکه می توانند در جشن ها هم فعال باشند.این جامعه شناس تصریح کرد: مفسرانی از آموزش های دینی وجود دارند که مبنای آموزه ها را بر شادی و نشاط می گذارند و نیاز هست که این افراد وارد عرصه های سیاست گذاری و برنامه ریزی شوند و به عنوان مصداق بر مناسبت های دینی شاد و اعیاد و … تاکید شود.به گزارش آراز آذربایجان به نقل از ایرنا،وی گفت: برای گسترش نشاط در جامعه، برنامه ریزی برای این مهم، باید به صورت کنترل از راه دور و نه دخالت مستقیم باشد. نهاد سیاستگذار باید سطح مخاطبان را بسنجد و نوع آدم هایی که با آنان مواجه است را در عملکرد خود در نظر داشته باشد.
Arazazarbaijan.ejtemai@gmail.com
نوشته شده توسط admin در شنبه, ۱۱ دی ۱۴۰۰ ساعت ۹:۴۹ ق.ظ
