امام حسین حیاتی دوباره به دین اسلام بخشید
گروه معارف: هیچ فرشته ای در آسمان‌ها و زمین نیست مگر این که میخواهد خداوند متعال به او رخصت دهد تا به زیارت امام حسین(ع) مشرف شود، چنین است که همواره فوجی از فرشتگان به کربلا فرود آیند و فوجی دیگر عروج کنند و از آنجا اوج گیرند.
» این سخنان برگزیده امام صادق(ع) درباره سومین پیشوای شیعیان جهان امام حسین(ع) است که در سوم شعبان سال چهارم هجری در مدینه دیده به جهان گشود و در سال های بعد با قیامی سرنوشت ساز، آموزگار آزادگی و شجاعت نام گرفت و این گونه به جامعه اسلامی حیاتی تازه بخشید. امام حسین(ع) دارای لقب هایی همچون »سیدالشهدا، الشهید السعید، الامام الثالث، رشید، طیّب، وفیّ، مبارک، سبط، تابع لمرضاه الله و الدلیل علی ذات الله« است و کنیه ایشان »ابوعلی« به شمار می رود.
سرور شهیدان در دوره کودکی از وجود پرمهر حضرت محمد(ص) کسب فیض کرد و پس از رحلت رسول اکرم(ص) و حضرت فاطمه(س) به مدت ۳۰ سال از سرچشمه دانش بی پایان پدر بزرگوار خویش، حضرت علی(ع) بهره مند شد. ایشان در تمامی دوران سخت امامت نخستین پیشوای شیعیان، یار و یاور پدر بود و پس از شهادت آن امام بزرگوار، به مدت ۱۰ سال در کنار امام حسن(ع) در راه پیشبرد اهداف اسلامی گام_های مهمی برداشت.
هنگامی که امام حسن مجتبی(ع) به شهادت رسید، اراده پروردگار بر این امر قرار گرفت تا امام حسین(ع) رهبر و پیشوای مسلمانان باشد بنابراین این رسالت سنگین را امام(ع) برای هدایت مردم و اجرای عدالت راستین به مدت ۱۱ سال برعهده گرفت. روزگار امامت ایشان همزمان با حکومت بنی امیه بود، خاندانی که به منظور ویران ساختن پایه های جامعه اسلامی از هیچ تلاشی فروگذاری نمی کردند و با حاکمانی چون معاویه و یزید سبب انحراف از اصول و موازین اسلام می شدند.
هنگامی که یزید بن معاویه به خلافت رسید در نخستین اقدام، خود را امیرمومنان دانست و برای محکم کردن پایه های سلطنت خویش با فرستادن پیام به تمامی سرزمین های اسلامی، آنان را به بیعت با خویش فراخواند و علاوه بر آن خواهان بیعت امام حسین(ع) با خود شد، اما ایشان حاضر به بیعت با یزید نشد و مخالفت خویش را اعلام کرد.
سرور و سالار شهیدان در این زمان از طرف مردم کوفه به این شهر دعوت شد و امام(ع) تصمیم گرفت تا مسلم بن عقیل را به عنوان نماینده خود به منظور بررسی شرایط به آن دیار بفرستد. ایشان پس از شنیدن خبر استقبال مردم کوفه از نماینده خویش؛ به همراه خانواده و یاران به طرف این شهر حرکت کرد و در میانه راه در صحرای کربلا ساکن شد اما در این هنگامه یزید دستور داد تا عبیدالله بن زیاد از نزدیکان وی راهی کوفه و مانع بیعت مردم با مسلم بن عقیل شود. او توانست با تهدید مردم، از انجام دادن این امر جلوگیری کند و نماینده امام(ع) را به شهادت برساند، سپس به بهانه گرفتن بیعت از سومین امام شیعیان لشگرکشی بزرگی را به طرف کربلا انجام دهد.
هنگامی که عبیدالله بن زیاد به همراه لشگریان خود به کربلا رسید، در نخستین اقدام، امام(ع) و یاران ایشان را محاصره کرد تا بتواند از آن بزرگوار بیعت بگیرد اما امام حسین(ع) چنین عملی را انجام نداد و تلاش کرد تا برای حفظ ارزش های اسلامی و نهادینه کردن آن در میان مسلمانان، قیام تاریخی و حماسی خویش را آغاز کند و به نبرد با دشمنان اسلام بپردازد، در این مسیر ایشان با یاری تمامی پیروان خود به پیکار با ستمگران زمانه پرداخت و سرانجام در راه دفاع از ارزش های اسلام در دهمین روز از ماه محرم به شهادت رسید و به دیار حق شتافت.
ابعاد گوناگون واقعه عاشورا آن چنان مهم و ارزشمند به شمار می رود که اکنون پس از گذشت سده های طولانی از وقوع آن، این رخداد همچنان زنده و پویا است و به عنوان الگوی کامل پاسداری از ارزش های اسلامی در میان مسلمان گرامی داشته می شود و آن را سرلوحه زندگی خویش قرار می دهند، به ویژه رزمندگان ایران اسلامی که با پیروی از سیدالشهداء(ع) در طول تاریخ انقلاب و پس از آن در هشت سال جنگ تحمیلی به مبارزه با ظلم و ستم و دفاع از مام وطن پرداختند و همین روحیه شهادت طلبی، انسجام درونی و خلاقیت نظامی رزمندگان اسلام در صحنه های نبرد سبب شد تا امام خمینی(ره) معمار بزرگ انقلاب در پیامی هفتم تیر ۱۳۵۸ خورشیدی همزمان با سالروز میلاد امام حسین(ع) را به پاس قدردانی از پاسداران این مرز و بوم، روز »پاسدار« نامگذاری کنند.
رئیس پژوهشکده مطالعات معارف اسلام گفت: این منادی راه حق در خانواده ای تعلیم و تربیت یافت که با برترین صفت های انسانی آشنا بودند و از برگزیدگان درگاه الهی به شمار می_رفتند، ایشان در چنین محیطی از ویژگی هایی همچون عزت، آزادگی، ایستادگی در برابر ظلم مهربانی و بردباری برخوردار شد و درس همراهی و مدارا کردن با دیگران را به خوبی فراگرفت، این امام همام همواره می کوشید تا با رفتار مناسب خویش دشمنان اسلام را به طرف این دین آسمانی هدایت کند و مردم روزگار خویش را در برابر شبهه هایی که ایجاد می شد محافظت کند.
رئیس پژوهشکده مطالعات معارف اسلام درباره چگونگی ارتباط حضرت محمد(ص) و امام حسین(ع) اظهار کرد: سیدالشهدا(ع)، شش سال دوره کودکی خویش را در کنار پیامبر اکرم(ص) سپری کرد و در این برهه آخرین فرستاده حق، بارها بر علاقه خود نسبت به فرزندان حضرت فاطمه(س) تاکید می کردند و روایت های گوناگونی در این باره وجود دارد، بر پایه یکی از آنها هنگامی که آن حضرت به سجده می رفتند به دلیل حضور فرزندان حضرت زهرا(س) بر روی دوش ایشان، سجده خویش را طولانی می کردند.با اشاره به دلایل محبوبیت این امام همام نزد پیروان دیگر دین های الهی، بیان داشت: خلوص نیت امام سوم شیعیان(ع) باعث گرایش قلبی انسان های با خدا به طرف ایشان می شود. افرادی که از نظرفطری پاک هستند و به اخلاق گرایش دارند، هنگامی که قیام امام حسین(ع) را برای احیای اخلاق می بینند به ایشان علاقه مند می شوند. از طرف دیگر پروردگار در کاری که برای رضای او انجام شود برکت قرار می دهد، همچون آن که در آیه ۹۶ سوره مریم می فرماید: »کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام دهند، خداوند رحمان برای آنان در دل های مردم محبت قرار می دهد«.
وی فضای سیاسی زمان امامت آن امام بزرگوار را بسیار دشوار عنوان کرد و افزود: دوره امامت ایشان را می توان به دو زمان خلافت معاویه و دوره پس از مرگ این خلیفه اموی تقسیم کرد. امام حسین(ع) امر امامت را در هنگامه ای بسیار دشوار به عهده گرفت، زیرا در این زمان از طرف دشمن نفاق(دورویی) شدیدی در جامعه وجود داشت و معاویه توانسته بود با فریب کاری و کمک عمروعاص خلافت را به دست بگیرد و پس از امامت امام حسن(ع) نیز با فریب های فراوان خود را همچنان حاکم جامعه اسلامی معرفی کند، همچنین پس از شهادت دومین امام شیعیان، امام حسین(ع) نیز با جریانی منافق گونه که خود را پیرو حضرت محمد(ص) و مجری احکام اسلام می دانستند، رو به رو شد، آنها در واقع افرادی بودند که هیچ اعتقاد و باور درونی به اسلام و فرمان های این دین آسمانی نداشتند و این موضوع رهبری آنان را با مشکل مواجه می_ساخت، ابا عبدالله حسین(ع) در مسیر آگاهی بخشی مردم تلاش های فراوانی انجام داد و کوشید تا در این دوره ۱۰ ساله هیچ گونه درگیری با معاویه به وقوع نپیوندد.
مبشری در ادامه یادآور شد: پس از مرگ معاویه و آغاز حکومت یزید به دلیل تغییر شرایط امام حسین(ع) تصمیم به انجام دادن نهضتی بزرگ، گسترده و تاثیر گذار گرفت. ایشان نخست برای سفر حج به مکه رفت اما با علم الهی خویش دریافت که این شهر امن نیست و دشمنان اسلام تلاش دارند تا آن امام را به شهادت برسانند و از طرفی مدینه نیز به دلیل دستور حاکم وقت مبنی بر بیعت یا شهادت امام حسین(ع) امنیت نداشت و امام(ع) این نوع شهادت را تاثیرگذار نمی دانست، بنابراین بر پایه دعوت مردم کوفه تصمیم گرفت تا به آن دیار سفر کند. و این امر نشان دهنده وجود ارتباطی عمیق و عاطفی با آنان بود و این سبب پیروی از آخرین فرستاده پروردگار می شد، در روایتی آمده است، امام حسین(ع) به محمد بن حنفیه از یاران خویش می فرماید: »من از روی خود خواهی و خوشگذرانی و یا برای فساد و ستمگری قیام نکردم، من تنها برای اصلاح در امت جدم از وطن خارج شدم«. ظلم ستیزی از برجسته ترین ویژگی سومین امام شیعیان(ع) به شمار می رود، ایشان شهادت را به جای زندگی زیر پرچم ظلم و ستم برگزید و به مبارزه با دشمنان اسلام پرداخت، جهادی بزرگ که تا کنون زمینه ساز نهضت های فراوانی شده است. پیروی از این حافظ دین در مسیر ایستادگی در برابر ظلم نه تنها در میان شیعیان بلکه نزد پیروان دین های الهی دیگر نیز مشاهده می شود چنانچه »ماهاتما گاندی« رهبر معنوی هند در حرکت جاودانه خود به امام حسین(ع) اقتدا و همچون ایشان در راه دستیابی به هدف خویش ایستادگی کرد.وی خلوص نیت، انگیزه الهی و مظلومیت امام حسین(ع) و یارانش را دلیل ماندگاری قیام عاشورا عنوان کرد و گفت: شاید بتوان نبردهایی را مثال زد که در آن تعداد بیشماری از مردم کشته یا به شهادت رسیدند اما مظلومیت امام حسین(ع) در این جنگ و شهادت کوچکترین فرزند ایشان در چنین شرایطی در رویدادی به غیر از واقعه کربلا وجود ندارد.
به طور کلی می توان گفت، جهاد در راه خدا رمز ماندگاری این نهضت است. همانطور که امام خمینی(ره) در ابتدای نهضت انقلابی خود اعلام می کنند که اگر قیامی در راه خدا باشد به طور قطع به نتیجه می رسد. اگر واقعه ای به نام کربلا وجود نداشت از اسلام چیزی به جزء نام باقی نمی ماند و نابسامانی ها فراوانی در اسلام شکل می گرفت و انحراف ها و بدعت هایی که به وسیله بنی امیه وارد دین شده بود، اکنون جزء جدایی ناپذیر از دین محسوب می شد.
مبشری با اشاره به جمله »اگر دین ندارید لااقل آزادمرد باشید« از فرموده های امام حسین(ع) خاطر نشان کرد: خداوند بر پایه فطرت انسانی بشر را به گونه ای آفرید که گرایش به اخلاق در سرشت او وجود دارد. پیامبر اسلام(ص) می_فرمایند: »به راستی که من برای به کمال رساندن مکارم اخلاق مبعوث شده ام«. حضرت محمد(ص) به دلیل وجود اخلاق در سرشت انسان از پایه گذاری اخلاق سخن نمی گویند و تنها از به کمال رساندن آن یاد می کنند. پیام امام حسین(ع) نیز به این معنی است که در سرشت درونی انسان ها گرایش به آزادگی وجود دارد و اگر شخصی آزاده باشد و حتی مسلمان نیز نباشد در برابر همنوعان خویش ظلمی انجام نخواهد داد. این پژوهشگر امور دینی با تاکید بر لزوم الگوپذیری از مبارزه و رفتار امام حسین(ع) تصریح کرد: دانشمندان زیادی از جمله ابن خلدون جامعه شناس و تاریخ نگار گفته اند تاریخ همواره در حال تکرار است. با نگاهی به اتفاق ها و حادثه های زمانه می توان دریافت که در حقیقت تاریخ تکرار می شود و تنها شخصیت_های رخداد ها، تغییر می کنند، پس بشر باید با توجه به سرنوشت گذشتگان خویش، به زندگی بپردازد و درک کند که هیچ گاه در برابر ظلم تسلیم نشود و در مقابل فشارهایی که از طرف نظام های سلطه گر وارد می شود، مقاومت کند. زمانی که آنها چنین رفتاری را انجام می_دهند، ضرورت دارد که برای رویارویی با ظالمان اهداف واقعه عاشورا مورد بازخوانی قرار گیرد و آرمان های امام حسین(ع) سرمشق زندگی انسان ها در زمان کنونی شود.
نوشته شده توسط admin در سه شنبه, ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۵ ساعت ۴:۳۲ ق.ظ
