کي پاپ مستندي است براي باز کردن باب گفت‌وگو با نوجوانان

مستند سينمايي »کي پاپ« به کارگرداني علي کوثري که براي اولين بار در هجدهمين جشنواره سينماحقيقت به نمايش درآمد، اين روزها به صورت آنلاين از پلتفرم هاشور در حال اکران است.اين مستند سينمايي به ظهور پديده کي پاپ و طيف گسترده طرفداران آن در نوجوانان مي‌پردازد و در نهايت سعي دارد مخاطبان خود را به شناختي دقيق‌تر نسبت به خواسته‌ها و علايق نوجوانان امروزي برساند.به بهانه اکران آنلاين »کي پاپ« با کارگردان آن گفت‌وگويي داشتيم که در ادامه مشروح آن را از نظر مي‌گذرانيد:

پديده کي پاپ و طرفداران آن را در جامعه ما چقدر جدي مي‌دانيد که اثري مستند درباره آن توليد کرده‌ايد؟
کي پاپ فقط يکي از پديده‌هايي است که بين نوجوانان تا اين حد طرفدار دارد، در واقع پديده‌هاي ديگري هم هستند که همينقدر جذاب هستند و همينقدر با محتواهاي ايراني و غير ايراني در بين نوجوانان طرفدار دارند. در فيلم هم من به اين موضوع پرداختم و در پايان به اين نکته هم اشاره کردم که مسئله من فقط کي پاپ نيست و اين موضوع را بهانه‌اي براي پرداختن به نوجوانان کردم تا درباره آن‌ها صحبت کنم و دوست داشتم اين فيلم قدمي براي باز کردن باب گفت‌وگو با نوجوانان باشد.
چرا در بين پديده‌هاي پرطرفدار، کي پاپ را انتخاب کرديد؟
آمارهاي شهودي و غيررسمي زيادي از گستردگي اين پديده در بين نوجوانان داشتيم و خودم هم با اين مسئله آشنا بودم و چند مستند درباره آن ديده بودم و پژوهش کرده بودم و از طرفي به اين موضوع هم علاقه‌مند بودم و به همين دليل تصميم گرفتم در راستاي هدفي که داشتم کي پاپ را انتخاب کنم.
تهيه‌کننده اين مستند، سفيرفيلم است. معمولاً برخورد نهادهاي بالادستي با پديده‌هاي فرهنگي بيگانه رد کردن اين پديده‌هاست اما مستند شما نه تنها کي پاپ را کاملاً رد نمي‌کند، بلکه ممکن است مخاطبش را نسبت به آن کنجکاو کند.
پژوهش‌هايي طولاني درباره کي پاپ داشتم و اين پديده را به خوبي مي‌شناختم اما هيچوقت با اين ذهنيت به کي پاپ نگاه نکرده بودم که مستندي درباره آن بسازم تا اينکه خودِ سفيرفيلم به من پيشنهاد داد که مستندي با اين موضوع بسازم.
اگر بخواهيم به خوب يا بد بودن اين موضوع بپردازيم بايد از چند وجه به آن نگاه کنيم اما هر وقت که بخواهيم پدپده‌اي را مورد نقد قرار دهيم حتماً لازم است که شناخت کافي نسبت به آن داشته باشيم، سال‌هاست که کي پاپ وارد فرهنگ ما شده و هر وقت خواستيم شناختي به مردم بدهيم تا امروز هر گزارش، کليپ يا برنامه‌اي درباره آن ساخته شده کاملاً عليه اين مسئله بوده و مطمئناً تا زمانيکه ما با پديده‌ها اينگونه برخورد کنيم نمي‌توانيم به شناختي منطقي و درست برسيم.درباره رويکرد مستند هم بايد بگويم که کي پاپ آنقدر در جامعه ما گسترده شده که تقريباً مي‌توانم بگويم در هر مدرسه‌اي و به خصوص مدارس دخترانه اسم آن شناخته شده، خيلي‌ها کي پاپ را مي‌شناسند و در گروه‌هاي دوستي‌شان کسي را دارند که هوادار کي پاپ باشد. در واقع کي پاپ پديده غريبي نيست که نوجوانان بخواهند با اين مستند نسبت به آن شناخت پيدا کنند؛ شايد اگر 10 سال پيش اين مستند ساخته مي‌شد مي‌توانستيم بگوييم که اين اثر کي پاپ را به مخاطبش معرفي مي‌کند.
نوجوانان و طرفداران کي پاپ چه برخوردي با اين مستند داشتند؟
اتفاقاً واکنش آن‌ها هم بسيار خوب بود، در مراسم رونمايي تقريباً 600 نفر فيلم را ديدند که نيمي از اين افراد هواداران کي پاپ بودند و اغلب اين افراد به من مي‌گفتند که کاش ما با پدر و مادرمان به اکران اين فيلم مي‌آمديم تا فيلم را ببينند.در بخش پاپاني مستند حرف چندان زيادي درباره کي پاپ زده نمي‌شود و بيشتر به شناخت نوجوان پرداخته‌ايم و جالب است که نوجوانان نيز اين بخش را بيشتر دوست داشتند و بيشتر درباره آن صحبت مي‌کردند.
شکل‌گيري پديده‌هايي چون کي پاپ در کره جنوبي شکل گرفته از يک برنامه‌ريزي و سياست فرهنگي است يا به واسطه استعداد و توانايي‌هاي هنرمندانش شکل گرفته است؟
رشد اين پديده در کره جنوبي کاملاً دولتي است و حتي رئيس جمهور اين کشور از سال 1998 تا 2008 نام خود را رئيس جمهور فرهنگ گذاشت و همه ارگان‌ها را براي حمايت از توليدات فرهنگي همراه کرد و کاملاً ردپاي سياست‌هاي دولتي در رشد فرهنگي کشور کره مشهود است و پيشينه‌اي تاريخي دارد که از 30 سال پيش تا الآن ادامه دارد.
بنابراين مي‌توان خلاء موجود را حاصل ضعف مديريت فرهنگي کشور دانست؟
ما مديريت فرهنگي منسجمي مثل کره جنوبي نداريم که بخواهيم آن را در پرداختن به نوجوانان مورد نقد قرار دهيم. ما حتي هنرمندان چنداني هم نداريم که بخواهند در اين زمينه کار کنند، هيچ شاعري را نمي‌توانيد مثال بزنيد که در زمينه محدودي سني نوجوانان شعر و ترانه خلق کند. اين خلاء هم از طرف مديران فرهنگي ما ايجاد شده و هم از طرف هنرمندان که عاملش هم مي‌تواند مربوط به نبود دغدغه و عدم شناخت نسبت به نوجوانان باشد.
با توجه به خلق و خو و مناسبات سني نوجوانان و از طرفي محدوديت‌هاي موجود، به نظر شما اين امکان وجود دارد که هنرمندان ايراني بتوانند اثري خلق کنند و اين اثر براي نوجوانان جذاب باشد و بتواند با آن‌ها ارتباط برقرار کند؟
بله محدوديت‌هايي وجود دارد اما فعالان فرهنگي و هنري ما توليد اثر براي نوجوانان را حتي شروع نکرده‌اند که بخواهند با محدوديت روبرو شوند.در اين مستند مي‌بينيم که امير مقاره خواننده گروه ماکان آهنگي مي‌خواند و مي‌گويد که من اين آهنگ انگيزشي را براي نوجوانان ساختم اما به من مجوز نمي‌دهند و يک ماه پس از ضبط اين مصاحبه به اين آهنگ مجوز دادند و پخش شد. سختگيري براي دريافت مجوز واقعاً وجود دارد و افراد محبوب با محدوديت‌هاي بيشتري روبرو هستند که البته طبيعي است اما متأسفانه هنرمندان ما حتي در ابتداي راه هم نيستند و اصلاً توجهي به موضوع توليد محتوا براي نوجوانان ندارند؛ تا زمانيکه آهنگ عاشقانه بازار دارد دليلي نمي‌بينند که بخواهند وارد حيطه‌اي شود که بازار ندارد.
به گزارش آرازآذربايجان به نقل از ايلنا،پديده‌هاي فرهنگي بسيار زياد هستند و امثال موضوع کي پاپ که امروز به اشتباه تبديل به مسئله شده هم بسيار زياد است که ما هيچ شناختي هم از آنها نداريم اما من در چند ماه اخير اميدم کمي بيشتر شده چون جلسات مختلفي داشتيم، افراد دغدغه‌مندي وارد اين فضا شده‌اند و به نظر مي‌رسد فضاي مديريتي به سمتي مي‌رود که وارد اين حوزه شود و به نظر مي‌رسد که سياستگذاري‌ها هم کم‌کم به دست افراد جوان مي‌افتد و اين افراد هم طبيعتاً شناخت بيشتري نسبت به پديده‌هاي فرهنگي روز دارند.
.Arazazarbaiijan.farhangi@gmail.com