تصمیمی حساس برای انتخاب یک وزیر و مشکلاتی که عادی شدهاند
گروه اجتماعی: با پایان رقابتهای انتخاباتی و در آستانه استقرار دولت چهاردهم و همچنین کشاکش تحلیلها و راهکارهایی که کارشناسان در خصوص مسائل و چالشها ارائه میکنند، لازم است برخی از کلان مسائل وزارت آموزش و پرورش به عنوان یکی از موضوعات مهم مناظرات و وعدههای انتخاباتی بررسی و کندو کاو شود به امید آن که مقدمهای برای اصلاح برخی نگرشها و دستیابی به راهکارهای برون رفت از وضعیت موجود و اجرای بهینه سند تحول بنیادین باشد. حجت الله بنیادی پژوهشگر نظام آموزشی و استاد دانشگاه به عمده چالشها و مشکلات وزارت آموزش و پرورش اشاره و خواستار توجه و ورود دولت چهاردهم برای حل این مشکلات شد که در ادامه میخوانید.
انتخاب وزیر آموزش و پرورش؛ از مهمترین و حساسترین تصمیمهای رئیس جمهور جدید
بنیادی ابتدا انتخاب وزیر آموزش و پرورش را یکی از مهمترین و حساسترین تصمیمها و اقدامات رئیس جمهور جدید دانست و گفت: این انتخاب نشانگر توجه رئیس جمهور به جایگاه آموزش و پرورش، فرهنگیان و نقش کلیدی آنها در تحول و پیشرفت کشور است. بنابر اهمیت فوق العاده انتخاب و معرفی وزیر آموزش و پرورش، این انتخاب تأثیر چشمگیری بر اعتماد فرهنگیان و عموم مردم به رئیس جمهور دارد.
۴ ویژگی واجد شرایط وزیر آینده؛ از داشتن تجربه معلمی تا مقبولیت اجتماعی
وی در ادامه با بیان اینکه آموزش و پرورش با حدود یک میلیون معلم و ۱۶ میلیون دانش آموز نیازمند وزیری است که واجد چهار ویژگی شناخت و تسلط در حرفه معلمی، داشتن تجربه موفق معلمی (مریی، مدیر، معاون، مشاور) در مدرسه در نظام رسمی آموزش و پرورش حداقل به میزان ۱۰ سال، دانش و تجربه مدیریتی برای مدیریت مستقیم حدود یک میلیون معلم، داشتن تعلق سازمانی به آموزش و پرورش، مدرسه و حرفه معلمی باشد اظهار کرد: چرا که تجربه اثبات کرده بسیارند افرادی که بدون حتی یک روز سابقه معلمی در نظام رسمی آموزش و پرورش، در سطوح بالای مدیریتی آموزش و پرورش قرار گرفتند و به محض پایان مدیریت شان، آموزش و پرورش را ترک کردند. وی »مقبولیت اجتماعی« در جامعه فرهنگیان را چهارمین معیار و شرط رئیس جمهور آتی برای انتخاب وزیر آموزش و پرورش برشمرد و گفت: معرفی فردی که پذیرش و مقبولیت نسبی در میان فرهنگیان نداشته باشد، یکی از تهدیدهایی است که می تواند موفقیت رئیس جمهور و دولت جدید را در آموزش و پرورش به مخاطره بیندازد.
کمبود و تامین »نیروی انسانی«؛ چالش دیگر آموزش و پرورش
این پژوهشگر با بیان اینکه یکی دیگر از چالشهای وزارت آموزش و پرورش برنامهریزی منابع انسانی است، در این خصوص نیز بیان کرد: آموزش و پرورش در زمینه تأمین و تربیت منابع انسانی مورد نیاز خود دچار ناعدالتی گسترده و قدیمی است که بخشی از آن در کمبود معلم مهرماه ۱۴۰۲ نمایان شد.
اعزام معلمان جدیدالاستخدام به کلاسهای درس بدون احراز شایستگیهای حداقلی
وی در ادامه برخی دیگر از نابسامانیهای حوزه تامین منابع انسانی را ناهماهنگی میان سازمان اداری و استخدامی و وزارت آموزش و همچنین تأخیر بیشتر از یکسال و نیم در صدور مجوزهای استخدامی مورد نیاز آموزش و پرورش خواند و افزود: نتیجه این تأخیر فرستادن معلمان جدید الاستخدام به کلاسهای درس بدون طی دورههای مهارت آموزی و بدون احراز شایستگیهای حداقلی برای معلمی است در صورتی که مطابق مصوبات و مقررات موجود، هر یک از این افراد باید یکسال دوره مهارتآموزی معلمی ببیند و بعد از احراز شایستگیها، آنها به کلاس درس فرستاده شوند.
عدم بهکارگیری نیروهای تخصصی در مشاغل ستادی وزارت آموزش و پرورش
بنیادی یکی دیگر از چالشها را عدم تأمین نیروی تخصصی لازم برای مشاغل تخصصی ستادی وزارت آموزش و پرورش اعلام کرد و گفت: برای تأمین نیروی انسانی مورد نیاز ادارات و بخشهای ستادی، بدون توجه به رشته تحصیلی و داشتن تخصص و مهارت لازم همچنان از معلمان استفاده میشود؛ این موضوع علاوه بر کاهش شدید کارآمدی و ضعف در برنامه ریزی و عملکرد دستگاه، موجب خلل در برنامهریزی نیروی انسانی و نابسامانی و ناعدالتی درونی در نظام پرداخت میشود. به طور مثال آموزش و پرورش برای تأمین نیروهای متخصص در بخش فناری اطلاعات، حقوقی، منابع انسانی، بودجه ریزی و امور مالی از معلمان استفاده می کند که برای اشتغال در معلمی استخدام شدهاند؛ جالب است این رویه در سال ۱۳۵۸ و در شرایط انقلاب به تصویب شورای انقلاب رسیده و اکنون بعد از ۴۵ سال هنوز هیچ اقدام اصلاحی برای آن انجام نشده و حتی در حد یک پیشنهاد مدون نیز در مراجع مرتبط مطرح نشده است. بدیهی است که یکی از دلایل ضعف در امور مختلف اجرایی آموزش و پرورش و چالشها و مسائل چند برابری این وزارتخانه نسبت به سایر وزارتخانهها، به کارگیری افرادی است که دانش تخصصی لازم را برای احراز شغل مربوطه ندارند.
کارشناسانی که به ناگاه »مدیر« میشوند
به گزارش آراز آذربایجان به نقل از ایسنا،این پژوهشگر سیاستزدگی در انتصابات و عدم ثبات مدیریت در آموزش و پرورش را یکی دیگر از دلایل ضعف این وزارت خانه و ریشه بسیاری از مشکلات دانست و چنین گفت: معین نبودن کارراهه شغلی (مسیر لازم برای دستیابی به هر شغل و جایگاه) در کنار نبود شاخصهای معین برای انتصاب افراد در مشاغل تخصصی و کلیدی وزارت آموزش و پرورش در کنار وجود یک جمعیت یک میلیونی معلم که در شرایط کنونی عموماً واجد ملاکهای انتصاب در پستهای مدیریتی آموزش و پرورش هستند، سبب شده فردی که حتی یکسال سابقه معلمی ندارد، در جایگاه کلیدی و برنامه ریزی وزارت آموزش و پرورش در سطح معاون و مشاور وزیر و مدیرکل ستاد یا استان قرار می گیرد. ماجرا آنجا بدتر میشود که با تغییر دولت یا تغییر وزیر، این فرد با تجربه ناشی از سعی و خطا باید پستش را رها کرده و در تیم جدید، نقطه سرخط و دوباره فرد دیگری از جامعه معلمان بدون طی مراحل مختلف (معاون مدرسه، مدیر مدرسه، کارشناس منطقه و….) به ناگاه مدیر میشود.
Arazazarbaijan.ejtemai@gmail.com
نوشته شده توسط admin در چهارشنبه, ۲۰ تیر ۱۴۰۳ ساعت ۹:۱۷ ق.ظ
