حوزه پوشاک ما روان نيست
گروه فرهنگي:يک توليدکننده صنعت پوشاک گفت: متخصصيني که بايد هنر و مهارت‌شان را در زمينه دوخت‌ودوز و توليد نشان دهند، براي تأمين معيشت خود و خانواده‌هاي‌شان به مشاغلي مانند اسنپ پيک موتوري روي آورده‌اند.
علي داوودي توليدکننده صنعت مد و لباس با اشاره به مشکلاتي در حوزه تأمين مواد اوليه گفت: يکي از چالش‌هاي اصلي در صنعت پوشاک، تأمين مواد اوليه است. به دليل نوسانات قيمت دلار، هزينه‌هاي مرتبط با مواد اوليه از جمله پارچه، آستر، دکمه و ساير ملزومات هر روز با افزايش تورم روبه‌رو است. اين در حالي است که در بخش توليد، امکان تطبيق قيمت‌ها با وضعيت اقتصادي و توان خريد مصرف‌کنندگان براي ما وجود ندارد.
وي ادامه داد: شرايط اقتصادي کشور و محدوديت بودجه مردم به‌گونه‌اي شده که پوشاک اکنون در اولويت‌هاي پايين‌تر سبد خانواده‌ها قرار گرفته و در رتبه‌هاي هشت يا نهم است. امکان افزايش قيمت محصولات توليدي را نداريم زيرا توان خريد مردم بسيار محدود است. اين وضعيت ما را در ميان فشار بازار و نياز مصرف‌کنندگان گرفتار کرده است. به همين دليل ناچار هستيم سود حاصل از توليدات قبلي را صرف تأمين مواد اوليه جديد کنيم تا بتوانيم روند توليد را ادامه دهيم.
اگر دولت مي‌توانست برنامه‌اي جدي براي صادرات تنظيم کند، شرايط به‌کلي تغيير مي‌کرد
اين توليدکننده گفت: به هر حال، مسائل مختلفي باعث ورشکستگي صنعت پوشاک شده است. يکي از اين دلايل، فعاليت مزون‌هايي است که به‌صورت خانگي و بدون مجوز نزديک به ?? تا ?? سال مشغول به کار هستند. اين افراد نه ماليات پرداخت مي‌کنند، نه بيمه‌اي ارائه مي‌دهند و نه قوانيني را که بايد رعايت کنند مي‌شناسند يا به آن احترام مي‌گذارند. ما از همين فعاليت‌هاي غيرمجاز آسيب ديده‌ايم.
وي يادآور شد: علاوه بر اين وضعيت بد اقتصادي شرايطي ايجاد کرده که شايد شما به‌عنوان مصرف‌کننده پوشاک، خريد لباس را در اولويت‌هاي آخر خود قرار دهيد. در حالي که همه ما مثل هر فرد ديگري، دوست داريم بتوانيم با مردم و جامعه همراه باشيم؛ مثلاً يک پالتو يا باراني بخريم. اما وضعيت اقتصادي چنان تأثيرگذار شده که نه مصرف‌کننده توان خريد دارد و نه توليدکننده توان ادامه کار. طبيعي است که اين وضعيت به ورشکستگي توليدکنندگان نيز منجر شود؛ چراکه مواد اوليه با تورم بالا مواجه هستند و از سوي ديگر، فروش پايين هم چالش‌هاي بيشتري ايجاد مي‌کند.
داوودي گفت: اگر دولت مي‌توانست برنامه‌اي جدي براي صادرات تنظيم کند، شرايط به‌کلي تغيير مي‌کرد. درست مثل کاري که کشور ترکيه 25 تا 30 سال پيش انجام داد. اگر صادرات محصولات پوشاک، چه به کشورهاي اطراف خليج فارس، چه اروپايي يا حتي بازارهايي مانند روسيه، برنامه‌ريزي شده و از طريق نمايشگاه‌هاي بين‌المللي حمايت مي‌شد، توليد داخلي جان تازه‌اي مي‌گرفت. در نتيجه ما علاوه بر تأمين نيازهاي داخلي، مي‌توانستيم در حوزه صادرات هم فعاليت کنيم. اين اقدام نه‌تنها براي کشور ارزآوري داشت، بلکه فرصت‌هاي شغلي زيادي براي جوانان ايجاد مي‌کرد؛ امري که نياز امروز جامعه ماست.
وي خاطرنشان کرد: شرايط فعلي به گونه‌اي شده که بسياري از همکاران ما در کارگاه‌ها و توليدي‌ها ديگر توان ادامه فعاليت را ندارند و مجبور به تعطيلي کسب‌وکارشان شده‌اند. حالا مي‌بينيم متخصصيني که بايد هنر و مهارت‌شان را در زمينه دوخت‌ودوز و توليد نشان دهند، براي تأمين معيشت خود و خانواده‌هاي‌شان به مشاغلي مانند اسنپ پيک موتوري روي آورده‌اند. اين در حالي است که صنعت پوشاک در کشورهاي اروپايي و آمريکايي به‌عنوان يک صنعت درآمدزا و ارزشمند شناخته مي‌شود، اما در کشور ما نه تنها به اين صنعت احترام و بها داده نمي‌شود، بلکه حتي زيرساخت‌هاي لازم براي پيشرفت آن هم فراهم نيست.
يک توليدکننده گفت: ما نيروي متخصص داريم، اما به دليل شرايط اقتصادي و نبود حمايت، يا مجبور به ترک کشور مي‌شوند يا در کارهاي ديگر مشغول مي‌شوند. از طرف ديگر، موضوع صادرات که مي‌توانست راه‌گشاي بسياري از اين مشکلات باشد، با پيچيدگي‌هاي اداري، رقابت‌هاي ناسالم و انحصارگرايي مواجه شده است. مثلاً ايجاد نمايشگاه‌هاي تخصصي يکي از روش‌هاي متداول در دنيا براي گسترش صادرات است؛ اما نه تنها نمايشگاه‌هاي داخلي محدود و کم‌کيفيت هستند، بلکه هزينه‌هاي برگزاري نمايشگاه در خارج از کشور نيز بسيار بالاست. وقتي يک غرفه ساده چند صد ميليون هزينه دارد و هيچ حمايتي توسط دولت يا سنديکاها وجود ندارد، توليدکننده چطور مي‌تواند در اين مسير قدم بردارد؟ حتي وام‌هايي که بتوانند بخشي از اين هزينه‌ها را جبران کنند نيز ارائه نمي‌شود.
وي ادامه داد: تا کنون چند نمايشگاه کوچک و ضعيف در مکان‌هايي مثل شهر آفتاب يا نمايشگاه بين‌المللي تهران برگزار شده، اما اين برنامه‌ها اصلاً تأثير چشمگيري نداشته‌اند، چون کشورهاي خارجي هدف يا سرمايه‌گذاران کليدي در آن حضور نداشته‌اند. در برخي مواقع، مشترياني از عمان يا عراق به صورت شخصي آمده‌اند و خريدهاي خوبي انجام داده‌اند، اما وقتي صحبت از ايجاد مسير صادرات به شکل جدي مي‌شود، با مشکلات متعدد روبه‌رو هستيم. در مجموع، حوزه پوشاک در کشور ما روان نيست و موانع زيادي سر راهش قرار دارد.
.
زخم‌هايي که بر جاي مانده‌اند، همچنان بر بستر توليد تأثيرگذار هستند
داوودي گفت: در سياست‌هاي کلان ضعف‌هاي جدي وجود دارد. طي اين ?? سال گذشته، بارها در جريان تغييرات متعدد و سياست‌هاي متغير، عدم ثبات ديده شده است. روزي قوانيني وضع مي‌شد که حتي طول لباس افراد را مشخص مي‌کرد و حالا در بسياري از موارد، ديگر نظارت‌ها و حساسيت‌هاي گذشته وجود ندارد. به عنوان يک توليدکننده، در اين سال‌ها با مشکلات زيادي مواجه بودم. بارها به نهادهاي نظارتي، امنيتي يا تعزيراتي مراجعه کرده‌ام تا بابت هر قدمي که در توليد برداشته‌ام، توضيح بدهم. هرچند اين سختگيري‌ها با گذر زمان کمتر شده‌اند، اما زخم‌هايي که بر جاي مانده‌اند، همچنان بر بستر توليد تأثيرگذار هستند.
کنترل مد در جامعه رويکرد اشتباه است
وي خاطرنشان کرد: کنترل مد در جامعه رويکرد اشتباهي است. مد يک پديده سليقه‌اي و فرهنگي است که دستوري نمي‌توان آن را محدود کرد. هر فردي ذائقه‌اي خاص دارد؛ يکي شلوار دمپا گشاد مي‌پوشد و ديگري علاقه‌اي به آن ندارد. اين تفاوت‌هاي سليقه‌اي نبايد عاملي براي دخالت شود.
به گزارش آرازآذربايجان به نقل از مهر، اگر نگرش سطحي کنار گذاشته شود، صنعت پوشاک مي‌تواند به يک منبع درآمد پايدار تبديل شود؛ حتي در سطح درآمدي مشابه با صنعت نفت! ايران نيروي انساني خلاق و توانمندي دارد و بسياري از جوانان با استعداد و علاقه‌مند هستند اما زيرساخت‌هاي کافي برايشان فراهم نيست. واقعيت تلخ اين است که طي يکي دو سال اخير، اين صنعت عملاً با رکود و ورشکستگي روبه‌رو شده است.
.Arazazarbaiijan.farhangi@gmail.com
تاریخ: 1404/08/20 10:57 ق.ظ | دفعات بازدید: 1713