اسطوره واليبال اروميه و نخستين کاپيتان اروميه‌اي تيم ملي :

۵۷ سال در والیبال عمرم را سپری کردم

گروه گزارش : ارومیه سالها است به عنوان پایتخت والیبال ایران و حتی آسیا مطرح می‌شود و بازیکنان زیادی در سطح ملی معرفی کرده که سه تن از این بازیکنان در ادوار مختلف والیبال ایران توانسته‌اند از بهترین بازیکنان ایران و آسیا شوند و بازوبند کاپیتانی تیم ملی را بر بازو ببندند که هر سه این بازیکنان شماره چهار تیم ملی را بر تن کرده‌اند.
به گزارش آرازآذربایجان، یدالله کارگر پیشه اسطوره والیبال ارومیه که خدمات زیادی برای رشد و گسترش والیبال در این شهر متحمل شده است، در ۱۷ آذر سال ۱۳۲۳ در یکی از محله‌های قدیمی ارومیه متولد شد. وی در دو سالگی پدر خود را از دست داد و مادرش سرپرستی وی را برعهده گرفت.کارگر پیشه از همان کودکی به والیبال علاقه‌مند شد و اولین بازیکن ارومیه‌ای بود که بازوبند کاپیتانی تیم ملی را بر بازو بست.کارگر پیشه علاوه بر حضور در تیم ملی به عنوان بازیکن، چندین دوره سرمربی‌گری این تیم را نیز بر عهده داشته است.وی که در ۲۶ سالگی مربیگری را آغاز و تاکنون که در آستانه پایان ۷۰ سالگی است شاگردان بسیاری تحویل والیبال ارومیه و ایران داده است.
کارگر پیشه نخستین شماره چهار ارومیه در تیم ملی بود که مربی شماره چهارهای بعدی ارومیه نیز محسوب می‌شود.
چند روز مانده به آغاز ۷۱ امین سال تولد این اسطوره والیبال ارومیه گفت‌وگویی با وی و فلسفه شماره چهار بودن بازیکنان ارومیه‌ای در تیم ملی با وی انجام داده‌ایم که در زیر مشروح ان را میخوانید.
*آقای کارگرپیشه والیبال را از کجا آغاز کردید؟
والیبال را از ۱۴ سالگی از کوچه پس کوچه‌های قدیمی ارومیه آغاز کردم و در مدرسه محل تحصیلمان ادامه پیدا کرد. یک سال بعد متوجه شدم زمینی به عنوان ورزشگاه وجود دارد که مسابقات والیبال آموزشگاه‌ها در آن برگزار می‌شود که مکان کنونی ورزشگاه تختی بود اما به دلیل دوری راه نمی‌توانستیم در ورزشگاه والیبال بازی کنیم.
*نخستین بار در چه تیمی به میدان رفتید و این موضوع مربوط به کدام دوره والیبال است؟
بعد از مدت کمی فردی بنام جناب سروان اسدی که عضو باشگاه شاهین ارتش بود پس از تماشای بازی‌های ما در مدرسه و گهگاه ورزشگاه، از من دعوت کردند که در تیم شاهین بازی کنم که آن زمان من حدود ۱۶ سال داشتم.
باشگاه شاهین یک زمین خاکی بود که یک میدان والیبال داشت و تا مدتی ادامه والیبال را آنجا پیگیری کردم.آقای کارگر پیشه سبک والیبال در آن دوره با زمان کنونی متفاوت بود، شما با چه روالی بازی می‌کردید؟در آن زمان که دوره ی نوجوانی من بود بازیکنی به اسم پرویز رضایی والیبال بازی می‌کرد که هنگام آبشار زدن یک پا پرش می‌کرد و اصطلاحا به این سبک لنگی می‌گفتند. من هم از وی الگو گرفتم و در مدت کمی نیز پیشرفت زیادی کردم که در آن زمان ۱۷ ساله بودم.
*چه شد که به تیم ارومیه دعوت شدید؟
بعد از یک و نیم سال بعد آقای قاسمی رئیس هیئت والیبال ارومیه از من دعوت کرد که در تمرینات تیم مدارس ارومیه تمرین کنم.
تمرینات در مدرسه ۲۲ بهمن کنونی برگزار می‌شد؛ این مسابقات کشوری بود و ارومیه به عنوان میزبان حضور داشت و متاسفانه سه روز مانده به آغاز بازی‌ها من از ناحیه مچ پا دچار آسیب‌دیدگی شدم و نتوانستم به میدان بروم.
حضور تیم‌های مختلف از استان‌های کشور و حضور چند ملی پوش در این بازی‌ها باعث شده بود تا بازی‌ها در سطح بالایی برگزار شود.
*و بعد از آن مسابقات چه تغییری در بازی‌های ارومیه و به‌خصوص شما ایجاد شد؟
در آن مسابقات اختلاف در نحوه بازی‌ها کاملا مشهود بود و سطح والیبال ارومیه پائین‌تر از سطح والیبال ایران بود که در تیم اصفهان بازیکنی به نام محمد عقیق حضور داشت که هم پست من بود و شماره چهار می‌پوشید و بسیار به روز والیبال بازی می‌کرد.از آن دوره تصمیم گرفتم که در سیستم او بازی کنم و با تلاش زیاد توانستم جفت پا پرش کنم و ساعد بزنم؛ پس از آن نیز در قهرمان کشوری حضور یافتیم که در تهران برگزار می‌شد و عضو تیمی بودم که نفرات آن اغلب سن آن‌ها دو برابر سن من بودند.
*در همین مسابقات به تیم ملی دعوت شدید؟
۸ نفر از تیم ارومیه شرکت کردیم و همان سال به تیم ملی جوانان دعوت شدم با اینکه تیم ارومیه در مراحل ابتدایی حذف شد ولی من جزء ۹ نفر تیم ملی انتخاب شدم.
*چطور تمریناتتان را در ارومیه ادامه می‌دادید؟
در ارومیه مربی نداشتیم ولی من طبق تمریناتی که در تیم ملی انجام می‌دادیم تمرینات خود را ادامه دادم.
بعد از آن در مسابقاتی که تیم ملی با تیم ملی آذربایجان داشت به میدان رفتم و بازی بسیار خوبی به نمایش گذاشتم که موجب شد در همان سال به تیم ملی بزرگسالان دعوت شوم.
*از چه زمانی در تیم بزرگسالان حضور داشتید؟
بعد از دعوت به تیم ملی بزرگسالان به عنوان شش نفر اصلی در بازی مقابل قطر به میدان رفتم که جز بهترین‌ها شدم و بسیاری از روزنامه‌های ورزشی آن زمان از بازی من تمجید کردند.
سال ۴۴ بود که در تیم ملی بودم و تمریناتی که آنجا انجام می‌دادیم یادداشت می‌کردم و تصویرشان را می‌کشیدم و در ارومیه به بازیکنان آموزش می‌دادم که این باعث شد در ۲۶ سالگی هم بازیکن تیم ملی باشم و هم مربی تیم ارومیه.
*چند سال در تیم ملی بازی کردید و چه سالی بازوبند کاپیتانی را بر بازو بستید؟
حدود ۱۶ سال در تیم ملی در رده جوانان و بزرگسالان حضور داشتم؛ در بازی‌های آسیایی بانکوک از بهترین‌های آسیا شدم و بعد از آن به دلیل حاضر نشدن کره جنوبی در مسابقات جهانی ایران به عنوان نماینده آسیا در مسابقات جهانی بلغارستان حاضر شد؛ از مسابقات آسیایی بعد کاپیتان تیم ملی شدم.
*فلسفه پوشیدن شماره چهار در بین بازیکنان ارومیه‌ای چیست؟
من به بازی محمد عقیق و مجتبی رضوی که هر دو شماره چهار می‌پوشیدند علاقه داشتم و این باعث شد که شماره چهار را بر تن کنم.
*چه زمانی از تیم ملی خداحافظی کردید؟
در سال ۵۸ بعد از اینکه چهار سال به عنوان کاپیتان در تیم ملی بودم باز هم به تیم ملی دعوت شدم ولی ترجیح دادم که از والیبال خداحافظی کنم و از آن پس به عنوان مربی در والیبال فعالیت کردم.
یدالله کارگرپیشه که از ۲۶ سالگی مربی‌گری را آغاز کرد تا کنون چندین دوره به عنوان سرمربی تیم ملی در دوره‌های مختلف هدایت این تیم را برعهده گرفته و در ارومیه نیز بارها و خصوصا در شرایط بحرانی با سمت مربیگری بر روی نیمکت تیم‌های ارومیه نشسته است.
وی با اینکه از پرافتخارترین بازیکنان و مربیان ارومیه و حتی ایران محسوب می‌شود در اخلاق نیز از بهترین‌ها است و نمونه‌ای از یک پهلوان در عرصه ورزش حرفه‌ای است.