کودکان کالایی سرمایه‌ای برای کولی‌ها

کودکان کالایی سرمایه‌ای برای کولی‌ها

گروه اجتماعی:کودکان کار به کودکان کارگری گفته می‌شود که به صورت مداوم و پایدار به خدمت گرفته می‌شوند که این امر آنها را در بیشتر اوقات از رفتن به مدرسه و تجربه دوران کودکی بی‌‎بهره و سلامت روحی و جسمی آنها را تهدید می‌کند.
کار کودک نزد بسیاری از کشورها و سازمان‌های بین‌المللی فعالیتی استثماری تلقی می‌شود. کار کودکان بسیار معمول است و می‌تواند شامل کار در کارخانه، معدن، روسپی‌گری، کشاورزی، کمک در کسب و کار والدین، داشتن کسب و کار شخصی (مانند فروش غذا) یا کارهای نامتعارف باشد.
کار کودک به درجات مختلف در طول تاریخ وجود داشته است اما با آغاز سواد آموزی همگانی و تغییراتی که در شرایط کار طی صنعتی شدن به وجود آمد ، مفاهیمی چون حقوق کارگر و حقوق کودکان مورد نقد و بحث عمومی قرار گرفت.
لیلا ارشد ، با بیان اینکه درصد بالایی از کودکان کار دارای والدین هستند، گفت: تجربیات ما در انجمن حمایت از حقوق کودکان نشان دهنده این است که مشکلات اقتصادی، بیکاری و اعتیاد منجر به کار کردن کودکان و تقبل هزینه خانواده توسط آنها شده است.
این عضو هیات مدیره انجمن حمایت از حقوق کودکان با اشاره به اینکه از کودکان کار با عنوان نان آوران کوچک در انجمن یاد می‌شود گفت: کار کردن کودکان در خیابان و جامعه مشکلات زیادی به صورت کودک آزاری جنسی، جسمی، اجتماعی و آموزشی را برای آنها به بار می‌آورد.
وی تصریح کرد: در صورتی که کودکان کار مراحل رشد خود را به صورت کامل پشت سر نگذارند، ممکن است خطر و تهدیدی برای جامعه محسوب شوند زیرا بسیاری از افرادی که در بزرگسالی مرتکب جرم و جنایت می شوند، به دلیل داشتن شرایط سخت و تلخ در کودکی بوده است و این باعث شده که اگر یک روزی قربانی بوده‌اند، اکنون عامل جرم و جنایت شوند.
این مددکار اجتماعی، یاری رساندن به کودکان کار برای جلوگیری از ایجاد مشکلات را به نفع جامعه دانست و گفت: این به سود سیاستگذاران است که برنامه ریزی کنند تا این کودکان قربانی برای خانواده و جامعه خود تهدیدی به حساب نیایند.
ارشد با تاکید بر اینکه دیدگاه انجمن حمایت از حقوق کودکان این است که وجود یک نگاه کارشناسانه می‌تواند دلایل و مشکلاتی که سبب حضور کودکان در سطح جامعه شده را تشخیص و راهکار حل آن را پیدا کند، گفت: در کنوانسیون حقوق کودک و همینطور قوانین داخلی اشاره شده است که کودک دارای حق گذراندن دوران آموزشی است و اگر نتواند به هر دلیلی در مدرسه حضور یابد، خانواده باید دلیل عدم حضور او را اعلام کند؛ در غیر این صورت جرم محسوب شده و پدر یا مادر مجازات می شوند.
در کشور ما نیز چنین قانونی وجود دارد، اما پدر به دلیل نرفتن فرزندش به مدرسه مورد مذاکره و مواخذه قرار نمی‌گیرد.
وی در خصوص راهکار سازماندهی و کاهش میزان کودکان کار بیان کرد: برای مدت معینی باید با تشخیصی کارشناسانه از خانواده‌ها حمایت و مصاحبه شود تا علل عدم حضور کودکان در مدرسه مشخص و حل شود و این کودکان بتوانند با حضور در مدرسه به روش‌های صحیح آموزش داده شوند تا از اینکه با کار کردن در محیط خیابان و شهر مورد آزار و آسیب قرار بگیرند، جلوگیری شود اما به دلیل عدم وجود چنین حمایت هایی از خانواده‌ها، آنها مجبور به انجام کار در سطح شهر هستند.
این عضو هیات مدیره انجمن حمایت از حقوق کودکان اضافه کرد: کودکان باید حمایت سازمانهای تابعه مانند پلیس کودکان را داشته باشند و در مناطقی که تعداد آنها بیشتر است؛ خانه‌ها و مراکزی با افراد متخصص و مددکار اجتماعی برای حمایت از آنها وجود داشته باشد تا دست افرادی که آنها را مورد آزار قرار می دهند، کوتاه شود.
دکتر علی باصری، جامعه شناس نیز با بیان این مطلب که یکی از مباحثی که در رابطه با جوامع بشری مد نظر قرار دارد، مفهوم کار است، گفت: امروزه به دلیل گسترش شهرنشینی، مهاجرت ای گوناگون و نیاز خانواده‌ها به معیشت اقتصادی مفهومی به نام کار اعضای خانواده از جمله کار کودکان مطرح شده است.
وی با تاکید بر اینکه امروزه فعالیتهای فیزیکی کودکان به جهت کسب درآمد و دستمزد در قبال فعالیت مشخص، مهم است، گفت: کودکان کار و فعالیت آنها امروزه به عنوان یک مشکل اجتماعی اولیه مطرح است.
در واقع وقتی ساختار خانواده با مشکلات اقتصادی و فرهنگی روبرو می شود؛ کار یک وظیفه اجتماعی و اقتصادی برای کودکان تلقی می‌شود. این انسان شناس و جامعه شناس افزود: عوامل گوناگون فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و روانی در رابطه با کودکان و کار آنها مدنظر است.
باصری نکته مهم و اساسی را تفاوت قائل شدن بین کودکان کار و کودکان خیابانی دانست و اظهار کرد: هر کودک خیابانی کار مشخص و مشروعی ندارد و به نظر می رسد که عوامل اقتصادی و اجتماعی مانند فقر علت اصلی کار کودکان است که از منظر جامعه شناختی و انسان شناسی شهری می توان این مقوله را مورد بررسی قرار داد.
وی تصریح کرد: کودکان کار همواره در درون جامعه شهری به عنوان پدیده های اجتماعی مورد بررسی قرار می گیرند که در کنار آن می توانند آسیب‌های اجتماعی را نیز به همراه داشته باشد، مانند کودکی که در معرض کمک به سرقت، جابجایی مواد مخدر و اعتیاد قرار می‌گیرد.
این جامعه شناس خاطر نشان کرد: موضوع کودکان کار از مواردی است که دولتمردان، مدیران شهری، بهزیستی و سازمانهای حمایتی باید برای آن برنامه ریزی و سیاستگذاری کلی اجرا کنند چرا که این کودکان باید در سن خاص کودکی و حتی نوجوانی مشغول تحصیل باشند تا بتوان از آنها در آینده به عنوان یک سرمایه انسانی و اجتماعی استفاده کرد.
باصری با اشاره به اینکه سطح سواد والدین و پایگاه اجتماعی فرد نیز می‌تواند از متغیرهای گرایش کودکان به کار باشد، گفت: از جمله برنامه‌هایی که برای کاهش تعداد کودکان کار می‌توان پیشنهاد داد؛ فعالیت خدمات اجتماعی شهرداری برای ساماندهی فعالیت کودکان و مشاغل کم آسیب به همراه سایر سازمان‌هایی که در زمینه کودکان فعالیت می‌کنند، است که می‌تواند تا میزانی راه گشا باشد.
طاهره پژوهش،عضو هیات مدیره انجمن حمایت از حقوق کودکان با تاکید بر اینکه در خواست ما در ابتدا مشخص شدن آمار کودکان کار است، گفت: این دسته از کودکان در انجمن حمایت از حقوق کودکان به سه دسته تقسیم می‌شوند که در رده اول آنهایی قرار دارند که به دلیل فقر مالی، اعتیاد، مسائل اجتماعی پدران خود را از دست می دهند و خانواده دیگر نمی تواند کودک را تامین کند، بنابراین نقش تامین هزینه خانواده به کودک واگذار می‌شود.
وی با اشاره به اینکه کودکانی که به دلیل فقر مالی مجبور به کار کردن هستند، بیشترین میزان را تشکیل می دهند، گفت: امکان شناسایی این کودکان وجود دارد تا خانواده‌هایی که به عنوان مثال درآمدی کمتر از ۶۰۰ هزار تومن دارند از طریق سازمان تامین اجتماعی و وزارت رفاه کمک هزینه به آنها پرداخت شود و هر هفته مددکاران اجتماعی با این خانواده‌ها ملاقات کنند تا چگونگی خرج این کمک هزینه را مدنظر داشته باشند.
این عضو هیات مدیره انجمن حمایت از حقوق کودکان اضافه کرد: در صورتی که مددکاران نحوه خرج کمک هزینه خانواده‌ها را تحت نظر بگیرند و برای توانمند کردن خانواده‌ها به مدت ۲ تا ۵ سال برنامه ریزی شود؛ خانواده امکان تامین خود را پس از این مدت به دست می‌آورند.
پژوهش یادآور شد: برنامه‌ریزی و طرح‌های بلند مدت به همراه دید تخصصی و کارشناسانه برای این دسته از خانواده‌ها از طرح های کوتاه مدت بهتر و کارسازتر است چرا که در چنین شرایطی قول می‌دهیم که ۷۰ درصد از کودکان کار به مدرسه باز گردند.

نوشته شده توسط admin در دوشنبه, ۰۹ شهریور ۱۳۹۴ ساعت ۵:۱۷ ق.ظ

دیدگاه


− یک = 3