اختصاصي آرازآذربايجان//
کالایی شدن علم و دانش
لیلا پاشایی گلمرز
گروه گزارش: همانطور که می دانیم علم آموزی و بالا بردن سطح دانش، در دین ما نیز مکررا سفارش شده است، درراستای اهمیت علم ودانش در اسلام همین بس که خداوند در قرآن به قلم که ابزار علم آموزی است قسم یاد میکند “ن والقلم و ما یسطرون”:سوگند به قلم، سوگند به آنچه می نویسید..
سوگند به قلم و دوات و نوشته ، نشانه اهمیت و ارزش دانش در منطق اسلام است، انسان با علم و اندیشه و کشف حقایق بسوی کمال و زندگی متعالی نزدیک می شود پس آموختن همواره ی دانش یکی از ضروریات زندگی بشری است.
متاسفانه یکی از معضلاتی که امروزه جامعه ما بشدت با آن درگیر شده است،مسئله کالایی شدن علم و اندیشه می باشد،همانطور که واضح است،هدف ویژه از تحصیلات عالی،باید ارتقای سطح آگاهی و علم و اندیشه فرد و به موازات آن ارتقای سطح علمی کشور باشد، که به مرور زمان این اهداف به کل به دست فراموشی سپرده شده_اند، و علم وجهه ی دیگری به خود گرفته است،در واقع علم و دانش در دانشگاههای ما تولید نمی_شود،بلکه به فروش می رسد.
ماهیت اصلی علم رشد بشریت و پرورش اخلاق و انسانیت و گسترش تمدن و تکنولوژی در جوامع بشری هست که اکنون علم این ماهیت خود را تقریبا از دست داده و به کالایی تبدیل شده که افراد در قبال پولی که پرداخت می_کنند آن را می خرند و از این کالا فقط می توانند در ظواهر زندگی های خود استفاده بکنند.
ظهور و گسترش ناگهانی دانشگاههای غیر انتفاعی و پولی و همچنین مستحکم تر شدن روز به روز پایه های دانشگاه آزاد باعث شد که آمار افراد دارای مدارک دانشگاهی بالا در سطح جامعه بطور فاجعه باری افزایش یابد، در واقع این دانشگاهها بیشتر شبیه کارخانجات تولید مدرک هستند که همه ساله تعداد زیادی افراد بی سواد مدرک به دست تحویل جامعه می دهند، و در قبال هزینه های هنگفتی که از دانشجویان دریافت میکنند، تجهیزات کارگاهی و آزمایشگاهی کافی نیز ندارند،و اکثر دروس بصورت تئوری تدریس می شود و اساتید نیز رغبت زیادی به سخت گیری در نمره دادن ندارند.
متاسفانه امروزه در جامعه ما مردم بیشتر به جهت اینکه صرفا در جامعه منزلتی برای خود کسب بکنند سراغ علم و دانش می روند، در واقع جامعه ما به شدت مدرک گرا شده است و هرکس فارغ از میزان علم و اندیشه اش و صرفا بر اساس مدارک دانشگاهی که کسب کرده فرد قابل احترام و دارای منزلت است و در این راستا جوانان ما بدون توجه به علایق و استعدادهای شخصی خود رشته ای را انتخاب می_کنند حتی نوع دانشگاه و رتبه علمی اش نیز برایشان اهمیت چندانی ندارد ، چهارسال تمام و یا بیشتر به دنبال اخذ مدرک می دوند و به جرات می توان گفت بدون کمترین مهارت و علم در رشته مورد نظر،مدرک تحصیلی خود را اخذ می کنند و در آینده در حوزه ای کاملا غیر مرتبط با تحصیلاتشان مشغول به فعالیت می_شوند و یا بدتر از آن نمی توانند در جامعه برای خود شغلی پیدا بکنند و مدرک تحصیلی خود را قاب میکنند و در کنج خانه کز می¬کنند، اینها مشکلاتی هستند که آثار بسیار مخربی در جامعه به دنبال دارند.
اکنون در جامعه ما کمتر کسی به علم از زاویه ی ارتقای انسانیت و اخلاق و اندیشه نگاه می کند، اکثرا برای اینکه از قافله عقب نمانند به دنبال کسب مدارک دانشگاهی می روند، و همین مدرک که در جامعه فعلی ما به فرد هویتی می_بخشد فارغ از اینکه از حرفه و تخصص خود بتواند برای رشد جامعه استفاده بکند یا نکند، ولی همین مدرک در جوامع رشد یافته بشری که دانش بزرگترین سرمایه ملی شان هست،هیچ ارزش واقعی ندارد چون دارنده آن مدرک از پشتوانه ی علمی قوی که بتواند جامعه ش را متحول کند بی بهره هست.
همه به خوبی می دانیم که دانشگاهها قلب تپنده جامعه هستند، که می توانند علم و فناوری و اندیشه نوین را در رگهای جامعه پمپاژ کنند، دانشگاه باید محلی جهت کشف حقایق باشد، مکانی که کشورش را به سوی رشد و ترقی پیش ببرد، ولی متاسفانه امروزه کسی به دنبال کشف حقایق نیست و دانشگاهها بجای رشد انسانیت و تولید اندیشه و اخلاق ، مدرکهایی تولید می کنند که فرد فقط برای تزیین ظواهر زندگی خود از آن بهره می برد و هیچ تاثیری در رشد او و رشد جامعه اش ندارد.
Arazazarbaijankhabarname@gmail.com
نوشته شده توسط admin در یکشنبه, ۱۳ خرداد ۱۳۹۷ ساعت ۹:۵۳ ق.ظ
