به بهانه فرا رسيدن »روز جوان«
چرا یکبار هم که شده برای جوانان از صندوق ذخیره ارزی برداشت نکنیم؟
گروه تحلیل:پروسه‌ای که طی کردن آن در کمتر از چند ماه ممکن نبود، مدتی است که تعطیل شده؛ حال آنکه به نظر می‌رسید با توجه به مسائل روز جامعه، رفع نقص امثال این پروسه، در اولویت کاری تمامی مسئولان قرار گیرد!
جوانانی که در ابتدای زندگی مشترک برای دریافت وام ازدواج می‌بایست ماه ها دوندگی کرده و به اصطلاح هفت خوان را پشت سر بگذارند، مدتی است که با لغو پرداخت این وام سرخورده شده و نمی‌دانند گلایه به کجا ببرند.
از یکسو دولت مردان از فقدان منابع مالی برای پرداخت در قالب این وام می‌گویند و ابراز امیدواری می‌کنند که با اشتغال آفرینی، جای خالی آن را پرکنند، از سوی دیگر نمایندگان مجلس یا سکوت کرده و یا بدون ارائه راهکاری توصیه می‌کنند پرداخت این وام از سر گرفته شود و در نهایت وزارت جوانان تلویحا فراخوان می‌دهد که خیرین پا پیش گذاشته و به یاری بیایند تا آب پاکی را روی دست همه ریخته باشد.
اما این اتفاقات در حالی رخ می‌دهد که سالهاست نرخ ازدواج در کشورمان به شدت رو به کاهش است و تنها در سال گذشته با ۷٫۹ کاهش، شمار ازدواج های رقم خورده در سراسر کشور را به کمتر از ۸۰۰ هزار رسانده (حدود ۷۶۰ هزار پیوند) است.
این در حالی است که در چند سال اخیر، پیک هرم جمعیتی کشور از محدوده جوان به میانسال ارتقا یافته و نگرانی از پیری قریب الوقوع جمعیت کشور، تا آنجا فراگیر شده که تعدیل و تغییر سیاست های کنترل جمعیت و تنظیم خانواده را فراهم آورده است.
شاید نیاز به گفتن نباشد که تاثیر وام ازدواج، به ویزه در شرایط سخت اقتصادی سالهای اخیر در شکل گیری زندگی های مشترک غیر قابل انکار است چراکه می‌تواند دست کم بخشی از مشکلات فراوان پیش روی زوج های جوان را مرتفع نموده و با کاهش فشارهای واره به ایشان، به پایداری پیوند ایشان یاری نماید اما از این رو این مطلب بدیهی را باید یادآوری کرد که ظاهرا کم نیستند مسئولانی که به آن بی توجه هستند.
با اندکی تامل در این حقیقت مغفول مانده، درخواهیم یافت که اگر قرار باشد تغییری در وضعیت موجود نرخ زادآوری در کشور فراهم آورد، خیلی پیشتر از آنکه بخواهیم به رفع مشکلات پیش روی جوانان در ازدواج پرداخته و با امثال اشتغال آفرینی، تهیه مسکن های ارزان قیمت و طرحهای طولانی مدتی از این دست به جنگ مشکلات و معضلات برویم، می‌بایست وضع موجود را حفظ کنیم!به عبارت بهتر می‌بایست از هرگونه تغییری در روند فعلی که بیم آن می‌رود اثر کاهنده بر ازدواج بگذارد، به شدت پرهیز کرده و برای مقابله با آنها، از تمام توانمان استفاده کنیم؛ حقیقتی که در توقف پرداخت وام ازدواج اثری از آن به چشم نمی‌خورد و از این رو جا دارد که دولت مردان، نمایندگان مجلس و سایر مسئولان را مود نقد قرار داده و از کوتاهی ایشان گلایه سر دهیم.
آنچه واضح است، اگر به یاد بیاوریم که نقش مشکلات اقتصادی در شکل نگرفتن زندگی مشترک و همچنین پاشیده شدن زندگی های شکل گرفته بسیار قابل توجه است، درخواهیم یافت که حذف وام ازدواج، به هر علتی که باشد، تا چه اندازه می‌تواند خانواده ها و جوانان را به مشکل گرفتار کرده و تلاش برای تامین جای خالی آن، توانایی تشکیل زندگی را از ایشان بگیرد.
این در حالی است که وام ازدواج، به رغم مشکلات متعددی که در راه دریافت آن وجود داشت، سالهاست جاری و ساری بوده و در سایه تداوم آن، نقشی موثر در حساب و کتاب های آغازین زندگی زوجین داشته و حذف ناگهانی آن اتفاقی شوک آور به شمار می‌آید؛ حکایتی شبیه حکایت پرداخت یارانه نقدی که زندگی بسیاری از مردم به آن وابسته شده و ترس از برهم خوردن تعادل جامعه، مانع از هر اقدامی درباره آن شده است.
به گزارش »تابناک«، بدین ترتیب جا دارد که از مسئولان بخواهیم همانگونه که به مانند پرداخت یارانه های نقدی، وعده استفاده از تمامی فرصت های ممکن برای ادامه دادن پرداخت آن را می‌دهند، برای وام ازدواجی که به مراتب کمتر از آن است و حداکثر یکبار در طول زندگی هر فرد، امکان دریافت آن وجود دارد، تا آنجا خود را به آب و آتش بزنند که مصوبه تدارک ببینند، قانون گذاری و حتی استقراض کنند تا مبادا در شرایطی که می‌بایست نرخ ازدواج را افزایش دهیم، در سکوت کامل آنچنان تعلل کنیم که اثر سو آن در سالهای بعد آشکار خواهد شد و البته قابل جبران نخواهد بود.
چه اشکالی دارد میان اخباری که پیرامون برداشت از امثال صندوق ذخیره ارزی می‌شنویم، یکبار هم خبر برسد که برای جوانان دست به ذخایر کشور زده‌ایم؟ برداشت از ذخایر مادی کشور برای ذخایر همیشگی مملکت که آینده و هست و نیست همه مان هستند؟!
نوشته شده توسط admin در سه شنبه, ۲۰ خرداد ۱۳۹۳ ساعت ۴:۱۴ ق.ظ
