گروه فرهنگی:امروزه وضعیت معاش و در آمد هنرمندان و خانواده های آنها، یک بحث جدی و چالش برانگیز در محاسبات و معادلات اقتصادی مسولین و مدیریت های کلان کشور است که حوز? بسیار ظریف، آسیب پذیر و تاثیر گذار در فضای فرهنگی کشور است. زمانی که هنرمندان بعنوان تولید کنندگان خوراک فکری و فرهنگی جامعه، به سبب نداشتن چتر حمایتی، منبع درآمد و تامین نبودن، دچار بحران های مالی و آسیب پذیر می شوند و در نهایت مجبورمی شوند زیر فشار بحرانهای مالی واقتصادی ، هنر و فرهنگ را دو دستی تقدیم کنند وزمین بگذارند و برای دوام وبقای زندگی، وارد عرصه های
دیگری غیر از دغدغه های فرهنگی وهنری شوند، آنگاه زنگ خطر بحران فرهنگی برای مسولین و متولیان به صدا در خواهد آمد و بایستی بعنوان یک آسیب جدی، مورد توجه و بررسی قرار گیرد.
بدون شک هنرمندان، تولید آثار و فعالیت های هنری، می تواند بعنوان یکی از منابع ارز آوری و درآمد زائی، به ویژه در صنعت توریسم و جذب گردشگران قلمداد گردند.هنرمندان علاوه بر تولید پول و ثروت، می توانند در ایجاد فضای پرشور ونشاط، تلطیف فضای زندگی شلوغ و پر استرس امروز، بالا بردن درک وشعور بصری عموم مخاطبان و زیبا سازی وتزیین فضای زندگی خصوصی وعمومیدر قالب گرافیک محیط شهری موثر باشند..
اما در باب خلاقیت، تعریف و تاثیر آن در فعالیت های هنری بحث های زیادی صورت گرفته است. خلاقیت یعنی چند بعدی دیدن و توانایی دیدن موضوعات از زوایای جدید تر وغیرمتعارف تر.
خلاقیت یعنی جور دیگر نگریستن، نگاهی نو و دگرباره به مولفه های مختلف زندگی جوردیگر فکرکردن و رفتارکردن و در نهایت کشف و شناسایی راه ها وراه حل های دیگری برای رفع موانع موجود در مسیر رسیدن به خواسته ها و موفقیت ها . خلاقیت فقط به آفرینش و خلق آثار هنری و تلاش برای پیدا کردن ایده های بکرو نودر محتوا و همچنین به کار بردن مواد ومصالح در تکنیک، ساختار وقالب آثار هنری، محدود و منحصر نمی شود.آگاهی وشناخت ازساز وکار خلاقیت بعنوان یک ابزار کارآمد و تاثیر گزار در مسائل متعدد و پیچیده ای زندگی مدرن، دارای جایگاه ارزنده ای در اقتصاد مدرن و پیشرفته ی کشورهای توسعه یافته می_باشد.
اما بطور ویزه در فرایند تولید وخلق آثار هنری یعنی در مرحله ایده پردازی و محتواو همچنین در تکنیک، نبود خلاقیت و نداشتن دیدی چند بعدی باعث رکود فکری و توقف اندیشه های پویا و خلاقانه درآثارهنری می شود.این آسیب در اقتصاد و معاش هم دیده می شود. فارغ التحصیلان دانشگاه ها و مراکز هنری، بعد از فراغت از تحصیل و زمانی که بایستی از دانش ومهارتهای هنری خود در خارج از فضای خشک و نظام مند دانشگاه ، بهره برداری نمایند و صاحب شغل و درامدی شوند، به خاطر نداشتن نگاه خلاقانه و چند بعدی و داشتن نگاه تک بعدی و خطی به مسله ی درآمد و سایر مسائل زندگی، متاسفانه با چالشهای روحی، روانی و اجتماعی زیادی روبه رو خواهند شد.
این افراد یاد نگرفته اند و به این شناخت نرسیده اند که می توان به مسیرها، راه ها و کانال_های مرتبط دیگری برای کسب درآمد و یافتن شغل فکر کرد، و با بهره گرفتن از سایر توانایی ها و استعدادها مثلا بعنوان منتقد و تئوریسین در قالب برنامه های تحقیقاتی و پژوهشی، نوشتن یادداشت، مقاله و درج آن در مطبوعات ونشریات تخصصی و همچنین بهر ه برداری از ظرفیت ها و پتانسیل های فضای مجازی، ساخت و طراحی وبلاگ و سایت های تخصصی مرتبط با معماری و شهرسازی جهت تبلیغ نوع خدمات یا کالا، ارتباط و تعامل، تبادل اطلاعات و تجربیات با افراد متخصص ، آموزش و تدریس مبانی و اصول معماری در موسسات وآموزشگاه های عمومی وخصوصی، مراجعه به ارگانها و مراکز دولتی وخصوصی در سایر شهرستانها و در زمانهای مختلف، چاپ و انتشار نشریات ومجلات تخصصی و… که هر کدام از این منابع و فرصت ها با بهره گیری صد درصدی از ظرفیت ها و پتانسیل های انها، می توانند با تلاشهای پیگیر، مداوم و پیوسته و داشتن صبر امید وعشق به کار و داشتن نگاهی جدی و حرفه_ای به هنرو تخصص خود، زمینه کار ودرآمد زائی را برای هنرمندان جویای کار فراهم نمایندالبته بایستی اشاره کرد که برای حصول نتیجه بهتر و تسریع در روند موفقیت، دانش و تئوری اگر در کنار فن ومهارت لازم همراه باشد می توان به پیدا کردن فرصت ها و موقعیت های شغلی، امیدوارتر شد.
جامعه مایک جامعه در حال گذار از فضای سنتی به مدرن است و مظاهر مدرنیته امروزه در جزئی ترین مسائل زندگی، نمود پیدا کرده است.در چنین شرایطی باید این سوال و پرسید که هنرمندان جویای کار، چقدر توانسته اند ازشرایط به وجود آمده به واسطه مدرنیته و ظرفیت ها و پتانسیل های آن بهره برداری نمایند و چقدربا فضای مجازی آشنایی و به آن تسلط دارند؟
در حال حاضربسیاری از هنرمندان عرصه های مختلف هنری، به واسطه شناخت و آشنایی با فضای مجازی، اینترنت و طراحی، ایجاد سایت یا وبلاگ به معرفی و عرضه ی آثار هنری، فروش آنها و ایجاد درآمد پرداخته اند و تنها با داشتن یک سیستم خانگی، پرینتر،اسکنر و اتصال به شبکه ی اینترنت، توانسته اند برای خود ایجاد درآمد نمایند.
بنابراین باید مجدد این سوال اساسی و پرسید که آیا هنرمندان ما، تمام ظرفیت ها، پتانسیل ها منابع و افراد تاثیر گذاری که می توانند با کار وتخصص وی، مرتبط و دررشد و ارتقاء انها موثر باشند در محل زندگی و شهرستان خود، مورد شناسائی قرار داده اند و آیا این مراکز و منابع و فرصت های شغلی فقط محدود و منحصر به فرصت های دولتی و پشت میز نشستن می شود؟ آیا با یکبار مراجعه کردن به این افراد یا مراکز می_توان امیدوار به کسب نتیجه ی دلخواه بود یا بایستی به دفعات و بطور مستمر و مداوم به این مراکز و افراد تاثیر گذار رجوع نمایند؟
همچنین یکی دیگر از موانعی که باعث شده هنرمندان ما با وجود داشتن مهارت، مدارج و مدارک عالی ازمراکز معتبر، در حاشیه بمانند و منزوی شوند تواضع و فروتنی بیش از حد می_باشد. تواضع و فروتنی بعنوان یک صفت پسندیده انسانی البته قابل ستایش می باشد ولی اگر این امر باعث شود تا هنرمند آنچنان که بایسته و شایسته می باشد نتواند، از هنرش به نفع رشد فکری و فرهنگی افراد وجامعه ی تشنه و نیازمند به خوراک فکری و هنری ، بهره برداری نماید بیشتر آسیب رسان وضربه دهنده است تا یک نقطه ی قوت و قابل قبول.این امر همچنین موجب می شود تا هنرمند نماها وافراد بی هنر و نالایق، میدان هنر و فرهنگ جامعه را با بی توجهی و سطحی نگری ، مورد تاخت وتاز خود قرار دهند که بطور حتم باعث به حاشیه راندن هنرمندان صاحب قلم، تاثیرگذار، مولف وجریان ساز خواهند شد.