هیچ_کس مسئولیت کودکان زباله_گرد را نمی_پذیرد
گروه اجتماعی:این روزها اگر کمی دقت کنیم در خیابان کودکان زباله گرد را می بینیم؛ کودکانی که چند ماهی است بعد از گران شدن قیمت دلار و مایحتاج‌های اولیه زندگی روز به روز تعدادشان بیشتر می‌شود.
تعداد زیادی از آن‌ها دیگر مدرسه هم نمی‌توانند بروند. مسلم یکی از این بچه‌هاست. در خیابانها هر روز زباله‌گردی می‌کند و به قول خودش سطل آشغال‌های آنجا با اوست. وقتی می‌پرسیم چرا درس نمی خوانی لبخند می زند و می گوید:« دلت خوشه. ما پول نداریم غذامون رو بخوریم اون‌وقت بریم مدرسه؟ این بچه مدرسه‌ای‌ها رو که می بینیم کیف و کتاب دارن و باهاش میرن مدرسه، دلمون می گیره اما باید چیکار کنیم؟ آخر ماهی یه پولی میذاریم کف دست مادرمون. مسلم از دوستانش می‌گوید. دختربچه‌هایی که با گذاشتن کلاه روی سرشان خودشان را شبیه به پسرها در می آورند تا راحت به کارشان برسند و کسی مزاحم‌شان نشود. هر چند که پسرها هم از آزار و اذیت در امان نیستند. حبیب ا… مسعودی فرید، معاون اجتماعی سازمان بهزیستی کشور گفته است: حل مشکل زباله‌گردی تنها از شهرداری بر می‌آید.
اگرچه این پیمان‌کاران هستند که کودکان را به کار می‌گیرند، اما این مساله هیچ مسئولیتی را از شهرداری ساقط نمی‌کند. او با اشاره به جلسات متعدد سازمان بهزیستی با شهرداری در مورد وضعیت زباله‌گردی کودکان گفت:» درحال حاضر ۶۴۰ مرکز شبه خانواده در کشور داریم و تعدادی مهد کودک که اگرچه همه غیرانتفاعی هستند اما به هر حال همه زیر نظر بهزیستی قرار دارند، بنابراین اگر اتفاقی برای کودکی بیفتد، نمی‌توانیم بگوییم «به ما ربط ندارد چرا که این مهدها غیر دولتی و با هزینه های شخصی فعالیت می کنند.
البته اگر در مراکز شبه خانواده‌ای کودک آزاری اتفاق بیفتد، نمی‌توانیم بگوییم مربوط به بخش غیردولتی بوده است و از خودمان سلب مسئولیت کنیم«. معاون اجتماعی سازمان بهزیستی درباره حل کردن مشکل بازیافت زباله گفت:»زباله‌گردها به دنبال مواد بازیافتی هستند، اگر مانند بسیاری از کشورهای دیگر، بازیافت از مبدأ را انجام دهیم و این کار جا بیفتد، زباله‌گردی را از وضعیت رانت خارج و به حفظ سرمایه‌های کشور کمک می‌کنیم. هم شهرداری، هم وزارت کشور و حتی مجلس باید وارد شوند تا موضوع بازیافت زباله در کشور برطرف شود«.
مسعودی فرید در مورد میزان آزار دیدگی کودکان خیابانی نیز گفت: »کودکان خیابانی خطر آزاردیدگی بالایی دارند؛ چرا که این کودکان در خیابان هستند و نظارتی روی آن‌ها وجود ندارد. میزان بازماندگی از تحصیل آن‌ها نیز بالاست. ما با مدیریت مورد به مورد کودکان کار و خیابان و با همکاری سازمان‌های مردم نهاد و مراکز غیردولتی وارد موضوع تحصیل این کودکان شدیم. این سازمان‌های مردم نهاد وضعیت خانواده این کودکان را بررسی می‌کنند و بر اساس نیازهای خانواده، گزارش مددکاری تهیه می‌کنند. برای مثال اگر پدر معتاد است، می توانیم با همکاری با بخش پیشگیری، پدر را رایگان درمان کنیم یا اگر زن سرپرست خانوار است، این خانواده را تحت پوشش قرار دهیم«. معاون اجتماعی سازمان بهزیستی با تاکید بر اینکه باید به معیشت خانواده کمک کنیم که کودک یا در خیابان نباشد یا دست‌کم میزان حضورش را در خیابان کمتر کنیم، تصریح کرد: در واقع نگاه به آسیب‌ها نباید »صفر و یک« باشد. نباید توقع داشته باشیم کسی که معتاد بوده به‌یک‌باره درمان شود.
برای مثال اگر کودکی هشت ساعت در خیابان است، حالت آرمانی و ایده‌آل این است که این کودک اصلا در خیابان نباشد اما اگر بتوانیم این زمان را به ۶ ساعت برسانیم و این کودک دست کم در خیابان گرسنه نباشد، یک گام به جلو رفته‌ایم. البته چندی پیش مدیرکل دفتر امور آسیب‌های اجتماعی وزارت رفاه در گفته بود: »گروه سنی کودک کار بین ۵ تا ۱۴ سال ۱۴۴میلیون نفر در دنیا و بین ۵ تا ۱۴ سال ۱۲۰ میلیون نفر و بین ۱۵ تا ۱۷ سال ۴۷میلیون نفر است. تعداد کودکان شاغل در سنین ۵ تا ۱۴ سال بیشترین تعداد را به خود اختصاص می‌دهد؛ چراکه در سنین کودکی بیشتر امکان بردگی کشیدن وجود دارد. این آمار نشان می‌دهد که هدف اول برای مبارزه با کار کودک سنین ۵ تا ۱۴ سال است. طبق آخرین سرشماری سال ۹۰، شاغلان ۱۰ تا ۱۴ ساله در ایران ۶۸ هزار و ۵۵۵ نفر بودهاند«.
او در ادامه با بیان اینکه شاغلان ۱۵ تا ۱۹ساله ایرانی ۶۹۰ هزار نفر بودهاند، گفت:» نزدیک به ۷۶۵ هزار نفر کودک شاغل در سنین بین۱۰ تا ۱۹ ساله در شهرها و روستا‌های ایران وجود دارند. گاهی آمار هفت میلیون نفری کودک کار در ایران اعلام شده است. براساس آماری که آی ال او (سازمان بین المللی کار) ارائه کرده است، در کل خاورمیانه و شمال آفریقا ۶ میلیون کودک کار داریم. بحث کار کودک بسیار مهم است اما باید دو موضوع را مورد توجه قرار دهیم؛ نه آمار آن را انکار و نه بزرگنمایی و سیاه‌نمایی کنیم.
معمولا در بحث کار کودک روی شهرها تمرکز و تاکید می‌کنند که این تاکید به معنی این نیست که در روستاها کار کودک وجود ندارد اما کار کودک در شهرها آسیب زننده‌تر است. احمدرضاپرنده در ادامه با بیان اینکه ۲۳هزار نفر کودک در اشتغال در سنین ۱۰ تا ۱۴ سال و ۳۲۰ هزار نفر در سنین ۱۵ تا ۱۹ سال در نقاط شهری ایران وجود دارند، گفت: براساس آمار تحقیقی سازمان بهزیستی و دانشگاه علوم بهزیستی در سال ۹۲ در تهران ۶۲ درصد از کودک در اشتغال ایرانی و ۳۸ درصد غیر ایرانی بودهاند.به گزارش آرازآذربایجان به نقل از ایرنا،طرح دستگیری کودکان کار چند سالی است که در کشور اجرا می شود و این در حالی است که در این مدت هیچ راهکاری برای از بین رفتن آن‌ها داده نشده است. مشکل اساسی اینجاست که شهرداری مسئولیت این کودکان را به گردن بهزیستی می‌اندازد و می گوید که بهزیستی در این میان باید مسئولیت این بچه ها را قبول کند. این طور است که هیچ اقدامی برای این کودکان انجام نمی شود که موثر باشد.
Arazazarbaijan.ejtemai@gmail.com
نوشته شده توسط admin در شنبه, ۱۹ آبان ۱۳۹۷ ساعت ۱۱:۲۹ ق.ظ
