نکاتي به بهانه شبهه بر سر هزينه پيامک نوروزي رئيس جمهور
من می گم اَنِف، تو نگو اَنِف!
مهرداد خدیر
گروه اجتماعی: »نوروزی سرشار از شادی و امید را برای‌تان آرزومندم. حسن روحانی رئیس جمهور«؛ این پیامک کوتاه در تعطیلات نوروزی برای بسیاری از شهروندان ارسال شد و چون برای اولین بار رخ می‌داد و امضای رئیس جمهوری ذیل آن بود غافل گیر کننده به حساب می‌آمد. مشاهدات و شنیده‌ها نیز از رضایت و احساس خوشایند مردم از این ابتکار حکایت می‌کند.
به رغم غلبه احساس مثبت دریافت این پیامک بر جوانب دیگر به مرور برخی زبان به انتقاد گشوده‌اند و به صورت مشخص به هزینه آن اشاره می‌کنند. حال آن که پاسخ روشن است: اپراتورها به رایگان پیامک تبریک رئیس جمهور را ارسال کرده‌اند و هیچ هزینه‌ای بابت آن پرداخت و به بودجه عمومی تحمیل نشده است.
بدین ترتیب بحث‌هایی چون هزینه ۱۰۰ ریالی ارسال هر پیامک و هزینه ۸۰۰ تا ۱۰۰۰ ریالی ارسال پیامک با عنوان تجاری و محاسبات میلیاردی علی القاعده باید بلاموضوع شده باشد اما ادامه بحث نشان می‌دهد که منتقدین قانع نشده‌اند.
این نوع مقایسه‌ها مثل این است که گفته شود تلویزیون بابت هر دقیقه و گاه هر ثانیه آگهی چنین تعرفه‌ای دارد و رئیس جمهور یا دیگری که ۶۰ دقیقه از این امکان استفاده می‌کند این قدر هزینه روی دست بیت‌المال می‌گذارد!
همان گونه که تلویزیون بابت آگهی‌ها پول‌های کلان می‌گیرد و زمان‌هایی به مراتب بیشتر را در راستای سیاست‌های خود به افراد مختلف اختصاص می‌دهد بی آن که ریالی گرفته باشد و چه بسا مبالغی نیز بپردازد اپراتورها نیز در مواردی به رایگان اقدام به ارسال پیامک می‌کنند و پیام تبریک نوروزی رئیس جمهور را نیز می‌توان از این دست موارد دانست.
در روزنامه‌ها و سایت‌ها نیز بابت یک کادر کوچک آگهی مبالغی دریافت می‌شود اما ده‌ها و صدها مطلب چند برابر آن بدون دریافت وجه درج می‌شود.ضمن این که در مورد پیامک نوروزی رئیس جمهور این حدس دشوار نیست که نه تنها به اپراتورها تحمیل نشده باشد که خودشان استقبال و با هم رقابت کرده باشند. چرا که برای آنان ایجاد اعتبار می‌کند و به فهرست تازه‌ای از سیم کارت‌های فعال می‌توانند دست یابند. چه، در هیچ حالت دیگری نمی‌توانستند پیامک واحدی را برای همه مشترکان بفرستند.
بنابراین انتقاد اول که نهاد ریاست جمهوری این بودجه را تامین کرده یا شخص رئیس جمهور از جیب خود پرداخته پاسخ خود را می‌یابد: هیچ یک! چون اساسا بودجه‌ای اختصاص نیافته و رایگان بوده است. با این توضیح دیگر نیازی به ضرب کردن ۱۰۰ میلیون سیم کارت فعال در قیمت ارسال هر پیامک نیست.
پرسش دوم اما قدری قابل تامل است. مگر رئیس جمهور از طریق تلویزیون تبریک نگفته بود؟ چه نیاز به شادباش مجدد؟ در این باره نیز می‌توان یادآور شد: تبریک تلویزیونی، عام است. حال آن که با دریافت پیامک در گوشی تلفن همراه این احساس به شخص دست می‌دهد که خود او به عنوان یک شهروند و مستقل از دیگران مخاطب رئیس جمهور قرار گرفته است.
یکی از بارزترین تفاوت‌های جوامع مدرن و توسعه یافته با سنتی و در حال توسعه در بها دادن به فردیت اشخاص است. در جامعه سنتی یا در حال توسعه افراد، توده‌وار مخاطب قرار می‌گیرند.
اهمیت و ابتکار ارسال این پیامک و تفاوت بارز آن با پیام تبریک عمومی نوروزی از تلویزیون بها دادن به شخصیت فردی و فردیت اشخاص است و همین است که تا کنون سابقه نداشته است. از ویژگی‌های جوامع مدرن و مدنی »اندیویدوآلیسم« یا همان فردگرایی است.
با این نگاه می‌توان به انتقاد منتقدین رنگ فلسفی داد و گفت تفکراتی که جامعه را توده‌وار و فاقد هویت مستقل شهروندی می‌پسندد نمی‌توانند از این کار راضی باشند.
این را هم از یاد نبریم که پاره‌ای نهادهای دیگر مانند ستاد نماز جمعه نیز همه هفته پیامک می‌فرستند که در طول سال سر به ۵۲ بار می‌زند. در حالی که زمان و مکان مشخص است و نه نمازگزار منتظر دریافت آن است چرا که از سال‌ها قبل از اختراع موبایل و رواج پیامک در این آیین حضور می‌یافته و نه کسی که قصد شرکت ندارد پس از دریافت انگیزه حضور پیدا می‌کند. در این مورد خاص بعید است که اپراتور مربوطه پیامک را به رایگان بفرستد.
توجیه دیگری که درباره ارسال پیامک نوروزی رییس جمهور می‌توان ارایه داد این است که چنانچه هزینه‌ای در برمی داشت نیز با منافع پیامک های احتمالی بعدی مثلا در توصیه به انصراف از دریافت یارانه نقدی یا احتمالا پیام‌های تشکر که برای انصراف دهندگان می‌فرستد جبران خواهد شد.
این ماجرا یک وجه طعنه آمیز هم دارد: برخی از رسانه‌های مجازی که مدعی شده و از ارسال پیامک تبریک رییس جمهوری به شهروندان انتقاد می‌کنند، خودشان با بودجه‌های عمومی و همه روزه این گونه اخبار را منتشر می‌کنند و به صورت انبوه و به رایگان پیامک می‌فرستند و صحنه رقابت در عرصه مجازی را نابرابر ساخته‌اند و بعید نیست خبر انتقاد از ارسال پیامک رایگان تبریک نوروزی رئیس جمهوری را نیز به صورت پیامک و البته رایگان برای مردم فرستاده باشند!
خودشان با بودجه عمومی هر خبری را پیامک کنند اشکالی ندارد ولی رئیس جمهوری که از جانب مردم وکالت دارد چنین حقی ندارد! [این داستان را غالبا شنیده‌ایم که آموزگاری که از عهده تلفظ درست حرف »الف« بر نمی‌آمد و آن را به صورت »اَنف« تلفظ می‌کرد از نوآموزان می‌خواست گفتار او را تکرار کنند و طبعا آن بچه‌ها می‌گفتند: اَنف! معلم اما با خشم فریاد بر می‌آورد: من می گم اَنِف، تو نگو اَنف، تو بگو اَنِف!]
نوشته شده توسط admin در سه شنبه, ۱۹ فروردین ۱۳۹۳ ساعت ۳:۵۹ ق.ظ
