آنادیلیمیز:روان‌شناس دوهتوروم دئدی: »هر شئی تلقیندی. اوزون اوزووه تلقیین ائلییه‌جاخسان«
دئدیم: »تلقیح یا تلقین؟«
قاشلارینی یوخاری چکیب دئدی: »مگر روح- روان واکسندی تلقیح ائلییه‌سن؟ ت َ ل ق ی ن… تلقین!«
– »اولمایان بیر شئیی نئجه تلقین ائله‌ییم آخی؟!«
– »تلقین، تیکرارینان اولار. نه قدر چوخ تیکرار ائله‌سن بیر او قدر ذهنین تئز قبول ائلر.«
دئدیم: »خانیم دوهتور، بعضی واختلار وار کی نرود میخ آهنین بر سنگ… ، أییلَر آمما داخیل اولماز.«دئدی : »اَه ه ههههه، من دئیرم ألیف، سن دئیرسن ب، سن ده مادّی عنصرلری آت قیراغا گوراخ« سونرا ألینی قویدو گیژگاهینا، دئدی: »بورانی گوروسن، بورا فقط تلقین ایش وئرر.« دئدیم: »خانیم دوهتور،بیر فیلسوف وار، دئییب الیف یانی ائله همان ب دی«خانیم دوهتور حیرصیندن پورتوشدو. عصبانیت ایله دئدی: »او فیلسوف دا غلط ائلییر من‌نن.«خانیم دوهتورون عکس‌العملینه توموخدوم. او ایسه اوزونو أله آلیب، دئدی: »دئییرم یانی الیف‌نن ب‌یین یئردن گویه فرقی وار. فیلسوف دی دا دئییب، دئمه‌میش.«دئدیم : »اولوب، ۱۷-جی قرنده اولوب«ساعاتینا باخیب، دئدی:» ۴۵ دقیقه‌ ویزیت واختین قورتولدی. آمما منه دئمه‌میشدین‌ها بو جور مزخرفاتدا اوخویورسان. اونا گوره دا ائله بئینین داش کیمدی دا!«
قول ساعاتیما باخدیم. هله ۴۵ دقیقه تامام اولمامیشدی. حیس ائله‌دیم خانیم دوهتور آز قالیر داشسین. آیاغا قالخدیم. او دا یئریندن قالخیب ألینی منه ساری اوزالدیب، گوله- گوله دئدی: »منیم سوزومه باخ. لاپ ائله ایندی مطبدن چیخدین، گئت بیر دنه »من چه قد خوشبختم« آل، گونده ۲۰- ۳۰ دفه قولاق وئر، اوخو اونون‌هاواسیینان اوینا، گوروه‌جکسن، نه قدر امید به زندگی سنده آرتاجاق!«
گوزلریم آز قالدی تپه‌مه چیخسین. دئدیم: »مگر ساتیرلار؟«.دئدی: »ائشیتمه‌میسن؟«
مات مات اوزونه باخدیم. خانیم دوهتور بیردن بیره أل- قولونو اوینادا- اوینادا باشلادی اوخوماغا: »همه‌ چی آرومه، من چه‌قد خوشبختم…همه‌چی آرومه… من چه قد خوشبختم…«
خانیم دوهتورون احوالینا دوداغیم قاچدی. دئدی: »گوردون، ایندیدن سنه تاثیر ائله دی باااا…« سونرا ادب- ارکانلی دوهتورلر کیمی‌ألیمی‌سیخیب، اتاغینین قاپیسینا جان منی قارشیلادی.مطب قاپیسیندان چیخاندا اوزومدن یاشلی بیر خانیم، اینتظار اتاغیندا ناقّیشلی گئدیردی. یاشلی بیر کیشی اونون قولوندان توتوب دالبادال تیکرار ائلیردی: »نازیم، گوزلیم، بوردا یوخ کی، ساخلا اوز حیطیمیزه، بورا دوهتور مطّبیدی آخی…«اوز- اوزومه دئدیم: »شوکورلر اولسون کی نه نازام نه ده گوزلم. لاپ ائله بو دقیقه‌دن‌، تلقینی باشلییاجاغام«.
سی‌دی ساتانلارین بیر به بیریندن »من چه قد خوشبختم«ی سوروشا- سوورشا آبرساندان ساعات مئیدانینا ساری یولا دوشدوم.
– »آغا، من چه‌قد خوشبختم واریزدی؟«
– »تازا قئیم دی؟«-»آغا، من چه‌قد خوشبختم واریزدی؟«– »هله سینمالاردا، سی‌دی‌سی ده بویون صاباح چیخار…«-»آغا، من چه‌قد خوشبختم واریزدی؟«– »بویون آخشام یئتیشر. صاباح گل وئریم.«ساعات مئیدانیندا بیر سی‌دی‌ساتان توکانا گئچدیم. یاشا دولموش بیر کیشی عصبانیت ایله تئلفوندا ‌دانیشیردی :»کیم دئییر دولمییاجام، بابا سن کی یئددی آییلیخ دَییلدین! سن اول ایکی گون سورا حسابیندادی. سن اول دئدیم… «منی گورجک سوزونو کسیب دئدی: »هن نمنه ایستیسن؟«
دئدیم: »من چه‌قد خوشبختم واریزدی؟«
دئدی: »قادام خوشبخت لییه‌ده، خوشبخت‌لیین جد آبادینا دا…« مجال وئرمه‌دی من سوزونون جوابینی وئریم. اوجا سس‌ایله دئدی: »خئیر، یوخوموزدی، بویور خوش‌گلدین!«کور- پئشمان توکاندان چیخدیم. سسی خیابانا جان گلیردی: »بابا سنه دئمیرم کی، مشتری‌‌یه جاواب وئریرم.«یورقون آرقین، باغ قاباغیندا بیر پاساژا گئچیب، باشیمی‌اوزالتدیم بیرینجی توکانا. توکانچی، جوان بیر مشتری‌‌له دانیشیردی: »آغا، من چه‌قد خوشبختم واریزدی؟«یاشلی توکانچی عینکینی بورنونون اوجونا چکیب، آشاغیدان یوخاری، یوخاریدان آشاغی منی آنالیز ائله‌ییب، دئدی: »حاج‌خانیم، پیس ایشدی! سنین یاشینداکی خانیملارین یئری ختم‌أنامدی، قرائت جلسه‌لریدی، پیس ایشدی حاج‌خانیم، پیس ایشدی!«جوان اوغلان گوله- گوله دئدی: »خانیم یوتیوبدا وار. یازجاقسان من چقدر خوشبختم…«آبرساندان باغ قاباغینا پیادا گلدیییمین یورقونلوغو قالسین بیر یانا، توکانچی‌نین »پیس ایش« دئمه‌یی صبریمی‌داشیتدی. دئدیم: »قادام تلقینه ده، خوشبخت‌لییه ده، یو تیوبا داااا«توکانچی، جوان اوغلاندان سوروشدو: »بَه بو نییه بئله ائلیر؟ شانسیما باخ‌هاااا«