- آراز آذربایجان – روزنامه خبری آذربایجان غربی - http://www.araznews.ir -

مطالبه نسل جوان در دهه چهارم انقلاب اسلامی

Posted By admin On بهمن ۲۳, ۱۳۹۵ @ ۱۱:۱۱ ق.ظ In اجتماعی | No Comments

گروه اجتماعی:اکنون و پس از گذشت قریب به ۴ دهه از انقلاب اسلامی، یکی از اصلی ترین سؤالاتی که پیرامون موضوع انقلاب اسلامی ذهن آحاد مردم، خصوصاً جوانان را به خود مشغول کرده، آن است که ادامه ی مسیر انقلاب اسلامی چه آینده ی امیدوارانه ای را ترسیم می کند؟ پرسشی که از یکسو مطالبه منطقی و به حقّ نسل جوان محسوب می شود و از سوی دیگر نیازمند ارائه ی پاسخ کامل و کافی از سوی مسئولین کشوری در نهادهای سیاستگذار، قانونگذار، مجری و ناظر است.
اکنون و پس از گذشت قریب به ۴ دهه از انقلاب اسلامی، یکی از اصلی ترین سؤالاتی که پیرامون موضوع انقلاب اسلامی ذهن آحاد مردم، خصوصاً جوانان را به خود مشغول کرده، آن است که ادامه ی مسیر انقلاب اسلامی چه آینده ی امیدوارانه ای را ترسیم می کند؟ پرسشی که از یک سو مطالبه ی منطقی و به حقّ نسل جوان محسوب می شود و از سوی دیگر نیازمند ارائه ی پاسخ کامل و کافی از سوی مسئولین کشوری در نهادهای سیاستگذار، قانونگذار، مجری و ناظر است.
پیش نیازِ پاسخ به پرسش کلیدی فوق، مرورِ ریشه های شکل گیری نهضت و متعاقب آن سرنگونیِ رژیم پهلوی است. اگرچه حسب سلایق و زوایای دیدِ گوناگون می توان علّت یا علّت های متعدد و متنوعی را برای پیروزی انقلاب اسلامی ایران بَر شِمرد، لاکن استناد به آراء اندیشمندانِ بین المللی که با تمرکز بر انقلاب ایران به طور موشکافانه و به واسطه ی مشاهدات میدانی به بررسی آن پرداخته اند، از دو منظر قابلیت پذیرش دارد.
نخست آنکه پیش فرض ها و حُبّ و بغض های کمتری در آن دخیل است. دوم آنکه این آراء –فارغ از چیستیِ آن-، سطح وسیع تری از مخاطبین در داخل و خارج از مرزهای کشور را در بر می گیرد و اصطلاحاً جهان شمول تر است.
در این میان یکی از بارزترین اندیشمندانی که به واسطه علاقه به موضوع انقلاب ایران و ۲ مرتبه حضور در کشور حدفاصل اواخر تابستان تا اواسط پاییز سال ۵۷، در رابطه با علل شکل گیری انقلاب اسلامی و ریشه های آن نظریه پردازی کرده است، میشل فوکو اندیشمند شهیر فرانسوی است.
این فیلسوف بزرگ عالم غرب، که هیچ گونه پیوندی با مردم ایران نداشت، قبل از پیروزی انقلاب به حمایت از انقلاب و مردم ایران برمی خیزد، اما درست بعد از پیروزی انقلاب مطالبی از او منتشر می شود که ظاهراً نشان می دهد نظر او نسبت به این انقلاب تغییر کرده است.
فوکو در بررسی هایش تأکید می کند که این انقلاب نمی تواند با انگیزه های اقتصادی و مادی، صورت گرفته باشد. زیرا اگر قرار بود که با انگیزه های اقتصادی و مادی باشد، اقشار مرفّه نمی بایستی در آن شرکت می کردند.
فوکو از مصاحبه های خود با اعتصابیونی از اقشار مرفّه در مدّت حضورش در ایران خبر می_دهد. مانند کارکنان هواپیمایی ملّی ایران یا کارگران پالایشگاه آبادان. فوکو معتقد بود که در آن زمان مشکلات اقتصادی در ایران آن قدر جدی نبود که بتواند ملّتی را در گروه های صد هزار نفری و حتی میلیونی به خیابان ها بکشاند، به طوری که آن ها سینه های خود را سِپَر گلوله سازند.
از سوی دیگر این که پایین ترین اقشار این کشور -به لحاظ درآمد- با مرفّه ترین اقشار متّحد شده بودند، برای فوکو پدیده ای شگفت انگیز قلمداد می شده است. بنابراین فوکو در شناخت علل این انقلاب، علل متفاوت و به نوعی منحصر به فرد را ذکر می کند که به طور خلاصه عبارتند از شکست مدرنیسم، ویژگی های مذهب تشیّع، وارد کردن دین در سیاست، وجود رهبر منحصر به فرد و ارتباط بین آیین های مذهبی و اراده جمعی.
حسب دلایلی که فوکو برای انقلاب ایران بر شمرده است، وجود عنصر دین به طور عام و مذهب تشیّع به طور خاص به انضمام رهبری منحصر به فرد حضرت امام (ره) را می توان به عنوان ریشه ی اصلی پیروزی انقلاب اسلامی ایران قلمداد کرد. ریشه ای که از یکسو منبعث از انگیزه های معرفتی مردم و از سوی دیگر ناشی از وجود شکافِ دینی-عقیدتی میان حکومت و ملّت در حوزه اداره امور کشور بوده است.
از این رو و در بازگشت به آن پرسش اصلی که پس از گذشت قریب به ۴ دهه، مسیر پیش روی انقلاب اسلامی ایران چه آینده ی امیدوارانه ای را برای مردم و کشور ترسیم می کند، باید گفت که نوعِ اثر نظام اسلامیِ جایگزینِ پهلوی، بر تحقق انگیزه ها و مطالبات معرفتی مردم از جمله استقلال، آزادی، عدالت، کرامت و امنیت است که نقش تعیین کننده خواهد داشت. اثری که مطلوبیتِ آن نیاز به تبیینِ بیشتر و دقیق تر از سوی مسئولین در سطوح و حوزه های عملکردیِ گوناگون، با تأکید بر ارائه راه حل های کارآمد جهت حلّ مسائل جدید دارد.
شواهد و قراین سال های اخیر حاکی از آن است که جامعه ی امروز ایران، کمتر از گذشته درگیر ماهیتِ مدیریت امور مملکتی است و نگاهی محصول محور یا به تعبیر بهتر، خروجی محور پیدا کرده است. وجود این نوع نگاه، به طور بالقوه فرصت و تهدید توأمانی محسوب می شود که حسب کیفیتِ واکنشِ نظام حاکم به آن، می تواند به فرصت و یا تهدید عملی بدل شود. فرصت و تهدیدی که تحقّق هر یک از آن ها در گروِ عناصری چون کیفیتِ پاسخگوییِ مسئولین و شفافیت عملکرد آنهاست.
در تاریخ ملت‌ ها روزهای بی‌ نظیر و فراموش‌ نشدنی وجود دارد که به‌ عنوان روزهای ملی از آن یاد می‌شود و نقطه عطفی در تاریخ آن کشورها است. این روزها همان روزهایی هستند که ایجاد آن با وحدت همه اقشار و طوایف و سلیقه‌ های یک ملت صورت گرفته است و همین باعث می‌ شود تا فراموش‌ نشدنی باشند و از آنها همیشه به عنوان یک حادثه شیرین و یک تصمیم تاریخی یاد شود؛ روزهایی که بی‌شک یادآوری آن لحظه‌ ها برای ملت‌ ها غرورآفرین بوده است.
در تاریخ کشور ما هم رویدادهای خیلی خوبی وجود دارد. مانند به ثمر رسیدن انقلاب مشروطیت یا به ثمر رسیدن تلاش همه ملت در مبارزات ضد استبدادی با رژیم مستبد شاهنشاهی و ضد استعماری در مقابل سلطه اجانب خارجی و ایجاد یک حکومت مبتنی بر خواست همه مردم و جمهوریت و اسلامیت. بنابراین، این اتفاق، اتفاقی فراموش نشدنی است که همه در آن دخیل بوده‌اند.
همه گروه‌ های اسلامی، ملی، حتی گروه‌ های مارکسیستی و اقلیت‌ های دینی و مذهبی، روستاییان، شهری‌ ها، کارگران، کارمندان، مدیران، علما، مراجع، روشنفکران، دانشجویان، اساتید، نویسندگان و هنرمندان و همه و همه در آن دخیل بودند. لذا این روز هم متعلق به یک فرد، حزب یا دولت و جریان سیاسی خاصی نیست که اگر کسی دلخور شد بگوید من در بزرگداشت این روز حاضر نمی‌شوم. این یک حادثه‌ای است که تصویرش حضور همگانی و حماسه‌اش متعلق به همه است.
امکان دارد ما انتقاداتی هم به دولت قبل یا دولت وقت یا مجموعه حاکمیت داشته باشیم اما دلیل نمی‌شود که حادثه ویژه‌ ای که در زندگی‌ مان اتفاق افتاده را فراموش کنیم. مگر فرد می‌تواند تاریخ تولد خودش را فراموش کند؟! این اتفاق برای ملت یک حرکت ویژه است که نشان‌ دهنده اقتدار، تحرک و سرزنده بودن در شکل یک انقلاب جدی همگانی بود.
لذا ۲۲ بهمن یادآور چنین خاطره زیبایی است. بنده در طول ۳۸ سال گذشته در همه راهپیمایی‌های ۲۲ بهمن شرکت کرده‌ ام و قطعا روز جمعه هم خودم را به راهپیمایی این روز می‌رسانم و خاطرات حضور خودم را در انقلاب اسلامی ۵۷ مرور می‌کنم.
به خاطر دارم از ماه‌های منتهی به پیروزی انقلاب شب و روز خواب نداشتیم. شعار تنظیم می‌کردیم، اعلامیه پخش می‌ کردیم، نوارهای سخنرانی امام را پیاده و تکثیر می‌ کردیم و… همه اینها برای من خاطرات زیبایی است؛ خاطراتی که اراده قوی و مصمم بودن یک ملت برای یک تغییر اساسی را یادآوری می‌ کند.هم خودم در این راهپیمایی شرکت می‌کنم و هم از همه آحاد ملت دعوت می‌کنم در این راهپیمایی شرکت کنند. این راهپیمایی یک مراسم فوق‌ العاده زیبای تجدید خاطره و رفع کدورت‌ ها خواهد بود که ان‌ شاء الله نتیجه آن آشتی ملی، انسجام ملی و وحدت ملی خواهد بود.


Article printed from آراز آذربایجان – روزنامه خبری آذربایجان غربی: http://www.araznews.ir

URL to article: http://www.araznews.ir/%d9%85%d8%b7%d8%a7%d9%84%d8%a8%d9%87-%d9%86%d8%b3%d9%84-%d8%ac%d9%88%d8%a7%d9%86-%d8%af%d8%b1-%d8%af%d9%87%d9%87-%da%86%d9%87%d8%a7%d8%b1%d9%85-%d8%a7%d9%86%d9%82%d9%84%d8%a7%d8%a8-%d8%a7%d8%b3%d9%84/

Copyright © 2013 آراز آذربایجان - روزنامه خبری آذربایجان غربی. All rights reserved.