فرهنگ اسلامی ایرانی راهبردی ترین پادزهر نفوذ

گروه فرهنگی: تبیین و تدوین “الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت” به عنوان یکی از مهمترین دغدغه_های دلسوزان انقلاب اسلامی در طی سالهای اخیر مطرح بوده است. مسئله ای که برای اولین بار با تولید ادبیات بدیع و گفتمان ساز رهبر فرزانه انقلاب اسلامی در تاریخ ۲۵ اردیبهشت ۱۳۸۶ به دایره واژگان محافل علمی-رسانه ای جامعه ایران اضافه شد.
لب مطلب رهبر انقلاب اسلامی در این زمینه وجود تفاوت های ماهوی الگوی پیشرفت مورد نیاز یک جامعه اسلامی با الگوهای توسعه اقتصادی وارداتی، غیربومی و غربی بود. رهبر انقلاب اسلامی با نفی دنباله روی محض از کشورهای شرقی و غربی در مقوله پیشرفت معتقدند مسائل مربوط به جوامع انسانی همچون قوانین علوم پایه و محض نیستند که در هر کشور و جامعه ای جواب واحد و مشخصی را در پی داشته باشند.
ایشان معتقدند: “پیشرفت برای همه‏ی کشورها و همه‏ی جوامع عالم، یک الگوی واحد ندارد. پیشرفت یک معنای مطلق ندارد؛ شرایط گوناگون -شرایط تاریخی، شرائط جغرافیائی، شرایط جغرافیای سیاسی، شرایط طبیعی، شرایط انسانی و شرایط زمانی و مکانی- در ایجاد مدل¬های پیشرفت، اثر میگذارد. ممکن است یک مدل پیشرفت برای فلان کشور یک مدل مطلوب باشد عیناً همان مدل برای یک کشور دیگر نامطلوب باشد.
بنابراین یک مدل واحدی برای پیشرفت وجود ندارد که ما آن را پیدا کنیم، سراغ آن برویم و همه‏ی اجزاء آن الگو را در خودمان ایجاد کنیم و در کشورمان پیاده کنیم؛ چنین چیزی نیست.”
این دیدگاه؛ درواقع نقطه مقابل دیدگاهی است که با نگاه تک بعدی و پوزیتویستی به مسائل انسانی معتقد است برطبق اصول توسعه که امروز به صورت قانونی خدشه¬ناپذیر درآمده است، نیل به توسعه¬یافتگی تنها و تنها از رهگذر پیوستن به منظومة اقتصاد و سیاست جهانی محقق خواهد شد!
نتیجه ی طبیعی حاکمیت این نوع نگاه تقلیدی چیزی جز هضم و از بین رفتن استقلال فرهنگی و سیاسی کشور نخواهد بود. نگاهی انحرافی که معتقد است ائتلاف با هیچ مجموعة جایگزینی مانند کشورهای شرقی یا جهان اسلام هم نمی¬تواند جایگزین رابطه با غرب شود. لذا عادی¬سازی رابطه با غرب تنها گزینة پیش-روی کشور برای نیل به توسعه است! محمود سریع القلم از مهمترین طرفداران این نوع نگاه توسعه_ای وابسته و استعماری به حساب می آید.
نگاهی که البته ترجمه ای مدرن و امروزی از نظام مستشاری دوران قاجار و پهلوی است.با این وجود؛ یکی از مهمترین وظایف تعریف شده در مرحله تشکیل دولت اسلامی، تبیین و تعیین الگوی صحیح برای پیشرفت کشور در ابعاد مختلف خواهد بود. رهبر فرزانه انقلاب از آن روی که معتقدند “کارهای بزرگ از ایده‌پردازی آغاز می شود.”
کلید ایده پردازی در زمینه الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت را شخصاً در سال ۱۳۸۶ در جمع دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد زدند. ایشان در تبیین لزوم تدوین الگوی بومی برای پیشرفت کشور می فرمایند: “ما باید پیشرفت را با الگوی اسلامی – ایرانی پیدا کنیم.
این برای ما حیاتی است. چرا میگوئیم اسلامی و چرا می گوییم ایرانی؟ اسلامی به خاطر اینکه بر مبانی نظری و فلسفی اسلام و مبانی انسان‌شناختی اسلام استوار است. چرا می گوییم ایرانی؟ چون فکر و ابتکار ایرانی، این را به دست آورده؛ اسلام در اختیار ملت¬های دیگر هم بود. این ملت ما بوده است که توانسته است یا می¬تواند این الگو را تهیه و فراهم کند.
پس الگوی اسلامی ایرانی است. البته کشورهای دیگر هم از آن، بدون تردید استفاده خواهند کرد؛ همچنانی که تا امروز هم ملت ما و کشور ما برای بسیاری از کشورها در بسیاری از چیزها الگو قرار گرفته، اینجا هم یقیناً این الگو مورد تقلید و متابعت بسیاری از ملتها واقع خواهد شد.”
بعد دیگر منظومه فکری رهبر انقلاب در زمینه الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت اما به تجربیات تاریخی پیروی کشورهای دیگر جهان از الگوهای توسعه غربی بازمی گردد. تجربیات تاریخی در این زمینه نشان می دهد که پیروی کشورهای دیگر از نسخه های توسعه غربی باعث تزلزل اقتصادی آنها در اثر به وجود آمدن کمترین بحران اقتصادی در غرب، هضم فرهنگ بومی و ملی آنها در فرهنگ غربی و تغییرات وسیع در سبک زندگی مردم آن کشورها گردیده است.
به صورتی که کشورهای حوزه جنوب شرق آسیا که با پیروی از نسخه های بانک جهانی و صندوق بین المللی پول، مدل توسعه اقتصادی غربی را در پیش گرفته اند، به علت رشد بادکنکی اقتصادی و ناپایداری اقتصاد آنها به ببرهای کاغذی معروف شده اند.
افزایش حجم سرمایه خارجی در کشورهایی که از مدل توسعه غربی پیروی می کنند؛ به عنوان یکی از مهمترین شاخص های ناپایداری اقتصادی آنان شناخته می شود. ماهاتیر محمد نخست وزیر وقت کشور مالزی و معمار الگوی توسعه اقتصادی و سیاسی این کشور جمله ی معروفی در این زمینه دارد.
وی در جریان بحران اقتصادی ایجاد شده در اقتصادهای حوزه جنوب شرق آسیا ضمن حمله و اعتراض شدید به کشورهای غربی (که تا قبل از این واقعه متحد وی بوده و با کمک آنها الگوی توسعه مالزی انتخاب و اجرا گردید) اعلام کرد که “چگونه ممکن است یک ملت شب ثروتمند بخوابد و صبح فقیر از خواب برخیزد!؟ “آنچه ماهاتیر محمد سعی داشت به آن اشاره کند خطرات مهیب وابستگی اقتصادی مالزی به شرکای غربی اش بود. رهبر انقلاب اسلامی اما نوع تعامل آمریکا و غرب با همین کشورها را نیز غیرصادقانه و فارغ از اهداف انسان دوستانه می_داند. آیت الله خامنه ای معتقد است:” غربی‌ها این تبلیغات را کرده‌اند و ملاک و معیار توسعه‌یافتگی را الگوهای خودشان قرار داده‌اند اما حقیقتاً در مقام عمل، به آن کشورهائی که میخواستند غربی بشوند، کمک درستی هم نکرده‌اند؛ یعنی همین‌جا هم صداقت بخرج ندادند. من به شما عرض بکنم: غربی‌ها هیچ مایل نبودند و نیستند که غیر غربی وارد باشگاه علمی غرب شود.
این کشورهای آسیائی که الان پیشرفت کرده‌اند – مثل ژاپن، مثل چین، مثل تا حدودی هند – غرب به هیچ کدام از اینها کمکی نکرد. چین در کشمکش‌های شدید شرق و غرب کمونیسم و دنیای سرمایه‌داری – از طرف شورویِ آن روز سخاوتمندانه مورد حمایت قرار گرفت؛ حتّی انرژی هسته‌ای‌اش را روس‌ها دادند.
چین هیچ چیز نداشت؛ شوروی‌ها چون می‌خواستند یک جبهه‌ی آسیائی بزرگی در مقابل امریکا و اروپا تشکیل بدهند، چین را تجهیز کردند؛ چون چین کمونیستی بود، تجهیزش کردند. هند هم در درجه‌ی بعد همین‌طور؛ یعنی در جبهه‌بندی‌های شرق و غرب، هند گرایش به چپ داشت، شوروی‌ها – چپ‌ها – کمکش کردند. ژاپن، پیشرفت علمی خودش را به کمک امریکا و غرب به دست نیاورد؛ ژاپنی‌ها توانستند نفوذ علمی کنند – شاید تعبیر سرقت، تعبیر خوبی نباشد – و توانستند علم را به شکلی که طرف راضی نیست، از او بقاپند؛ منتها ملت سختکوشی بودند و خودشان را پیش بردند؛ غرب به آنها کمکی نکرد.
تدوین و اجرایی شدن الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت را می توان به عنوان مهمترین و راهبردی ترین پاذزهر نفوذ دشمن در کشور به حساب آورد. چه اینکه دنیای غرب در مقطع پس از جنگ جهانی دوم با تغییر رویکرد استعماری خود؛ نفوذ فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی از راه ارائه الگوهای توسعه مدنظر خود به کشورهای ثالث را به عنوان مهمترین راهبرد استعماری خود برگزیده است.
الگوهای توسعه غربی درواقع بستر و زمینه لازم برای هضم فرهنگ های بومی کشورهای مختلف در فرهنگ غربی را فراهم کرده؛ زمینه وابستگی اقتصادی و سیاسی کامل آنها به آمریکا را مهیا می کنند.