غلبه بر اوضاع نامطلوب اجتماعی ومحیطی باورزش
گروه تحلیل: یکی از آثار ابتدایی فعالیت ورزشی خارج شدن از حالت انزوا و اجتماعی شدن است. یعنی فعالیت ورزشی سبب ایجاد ارتباط قوی بین همسالان شده و به یادگیری نگرش ها، ارزش ها، مهارت ها و گرایش هایی کلی مانند جوانمردی و انضباط می پردازد. تصور بر آن است که درس هایی از شرکت کردن در ورزش می آموزد که در موفقیت وی در سایر امور زندگی تاثیر می گذارد.
روند اجتماعی شدن کودکان با فعالیت های اولیه ورزشی آنان آغاز می شود و موجبات رشد و تکامل حرکتی در دوره کودکی و مشارکت ورزشی آنان در سال های بعد را فراهم می کند و مهارت های ارتباط و تصمیم گیری را با شرکت در ورزش کسب می کنند.
تقریبا همه کسانی که ورزش می کنند، اظهار می دارند که بعد از انجام حرکات ورزشی شاداب شده و حس خوب و مطبوعی به آنان دست می دهد؛ روحیه آنها بهتر شده و اعتماد به نفس بیشتر پیدا می کنند و این حس موجب افزایش کارآیی و توانایی آنها می گردد.
بعلت آنکه برنامه های تربیت بدنی شرایطی دارد که شخصیت و ماهیت افراد بروز و آشکار می گردد لذا رفتار و اعمال ناشایسته شناخته شده و شخص این رفتار ناشایست را ترک خواهدکرد. بدین گونه هر فرد می تواند از احترام لازم در بین دسته و جامعه خود برخوردار گردد. این ارتباط مطلوب شکل گرفته و به صورت اخلاق درآمده و به قلمروهای خارج نیز انتقال یافته و مشاهده می شود کنترل احساسات، احترام به قوانین و رعایت منافع جمعی از جمله عاداتی هستند که در ورزش امکان آموزش آنها موجود است. قوانین ورزشی سبب می شود که ورزشکار ناخودآگاه به حقوق ورزشکار مقابل احترام بگذارد و همین امر را در زندگی روزمره پیاده سازی کند.
محققین ثابت کرده اند که، ورزش باعث شادی و نشاط و بالابردن اعتماد به نفس می گردد. ورزش احساس رضایت باطنی شخص را بالا برده و فرد حس می کند که به موقعی هایی دست یافته است. ورزش در درمان بسیاری از بیماری ها از جمله افسردگی تاثیر به سزایی دارد. ۳۰ دقیقه ورزش در روز می تواند آثار افسردگی را به اندازه برخی روش های روانی- درمانی و داروهای ضدافسردگی کاهش دهد. ورزش کردن باعث خواهدشد فرد در مواجه با شرایط اضطراب زا خونسردی و آرامش بیشتری داشته باشد. تحقیقات کارشناسان نشان می دهد که ورزش تاثیرات فیزیولوژیکی بر بدن دارد که این تاثیرات فیزیولوژیک فراهم کننده آرامش در افراد هستند. تمرین و ورزش یکی از ساده ترین ابزارهایی است که استرس را کنترل می کند به ما کمک می کند که از عهده فشار روحی برآییم و از تبدیل آن به یک مساله مزمن جلوگیری کنیم.
اوقات فراغت شامل فعالیت هایی جدا از اجبارهای شغلی، خانوادگی و اجتماعی است که در آن فرد فقط به میل خود عمل می کند. فراغت، کار یا بی کاری نیست، بلکه یک تجربه باارزش زندگی است و به قول ارسطو، فراغت جدیترین مشغله انسان است. در فراغت اجرای برنامه های مناسب تفریحی ورزشی برای تلطیف زندگی، کاستن از فشارهای زندگی ماشینی، ارضای غرایز و تمایلات ذاتی، تامین سلامت جسمانی و روانی ضرورت دارد. ورزش و تفریحات سالم یکی از روش هایی است که می تواند اوقات فراغت افراد جامعه را زیر پوشش قرار دهد و بسیاری از ضعف ها و کمبودهای جسمانی و روانی را رفع و درمان کند. فراغت همیشگی انسان را گرفتار بی حوصلگی و دلتنگی می سازد. انسان بیکار فرصت پیدا می کند که خاطرات گذشته را تجدید کند و در غم و اندوه گرفتار شود یا به آینده فکر کند و دچار دلهره و اضطراب شود. تربیت بدنی در رفع این عوارض سهیم است و عامل موثری برای مبارزه با بی حوصلگی و پرکردن اوقات فراغت فرد می باشد. از دیدگاه جامعه شناسی، گذران اوقات فراغت با ورزش از غیرپویاشدن و به انحراف رفتن توانایی های افراد جامعه به ویژه جوانان جلوگیری می کند و در ماقبل، قابلیت تولید و بهره وری آنها در قالب های مختلف اجتماعی و اقتصادی را هرچه بیشتر تقویت می نماید.
به طور کلی ورزش در تمام دوران زندگی انسان ها حائز اهمیت است ولی چون مبنای تربیت جسمی و روحی در سنین جوانی گذاشته می شود باید اهمیت بیشتری در این دوران برای ورزش قائل بود. ورزش علاوه بر آن که موجب می شود جوانان سرگرمی مناسبی برای گذران اوقات فراغت خود داشته باشند در تامین سلامت جسمی و روحی آنان تاثیر بسزایی دارد.بسیاری از آثار نامطلوب محیط اجتماعی، اقتصادی وضع خانوادگی، وراثت و نظایر آن با استفاده از ورزش می تواند کاهش یابد یا حتی به طور کلی از میان برود. تربیت بدنی و ورزش اگر به طور اصولی و براساس یک برنامه منظم و صحیح استفاده شود در تحقق بسیاری از نیازهای هم دوران جوانی، شناخت زندگی سالم اجتماعی و اصلاح یا جلوگیری از رفتارهای انحرافی نقش موثری می تواند داشته باشد.
با بهبود روند کارهای فکری و تقویت حافظه پیشرفت تحصیلی نیز افزایش می یابد. پژوهش های ویست و بوچر حاکی از آن است که ورزش در افزایش پیشرفت تحصیلی و نمرات دانش آموزان تاثیر فراوانی دارد. ایدسمور در پژوهش خود دریافته است که دختران و پسران بسکتبالیست در امتحانات مدرسه ای خود به معدل بالایی دست یافته اند ضمن کنترل متغیرهای هوش و برنامه درسی، پژوهشی را در مورد پیشرفت تحصیلی دو گروه از دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار انجام دادند. در این مقایسه روشن شد که سطح پیشرفت تحصیلی دانشجویان ورزشکار بالاتر از دانشجویان غیرورزشکار است.
براساس یافته های تحقیقاتی پروفسور استیوبلر، حتی امید به زندگی افراد چاقی که دارای تحرک هستند، از امید به زندگی افراد لاغری که اکثر اوقات در جلوی تلویزیون لمیده اند، بیشتر است. پژوهش های انجام گرفته در مورد چهل هزار زن حاکی است، که حتی تحرکات بدنی ملایم نظیر باغبانی یا پیاده روی، در صورتی که چند بار در هفته صورت گیرد، به افزایش طول عمر کمک می کند.
تمام تلاش و کوشش انسان برای دست یابی به زندگی بهتر، هدفمند و با کیفیت عالی همراه با کامیابی و رسیدن به لذت واقعی است؛ که ورزش بهترین زمینه ساز رسیدن به این هدف ها می باشد. ورزش کیفیت زندگی را بهتر می کند.
مدت هاست که فواید ورزش برای قلب و عروق شناخته شده است، اما امروزه مشخص شده است که ورزش برای همه بدن حتی مغز سودمند است. ورزش جریان خون را در کل بدن افزایش می دهد و بالطبع جریان خون در مغز نیز افزایش می یابد. به نظر می رسد افزایش جریان خون در مغز فرایند از دست رفتن بافت سلولی مغز را که در حدود ۴۰ سالگی شروع می شود کند می کند.
محققان هنوز مطمئن نیستند که میزان مورد نیاز ورزش برای بهتر شدن حافظه چقدر است، اما چیزی که می دانیم این است که حتی مقدار بسیار کمی ورزش و فعالیت فیزیکی می تواند به بهترشدن حافظه شما کمک کند و این تاثیر وقتی بیشتر می شود مرتبا و حداقل سه بار در هفته ورزش کنید. به هنگام ورزش، خون و اکسیژن مورد نیاز به مغز بهتر و بیشتر سیده و سرعت تفکر افزایش می یابد. و نیز سیستم عصبی تقویت یافته و عمل دماغ منظم می شود و در نتیجه کارهای فکری آسانتر انجام می گیرد. ورزش منظم با افزایش احساس عزت نفس رابطه دارد. ورزش زمینه ای برای بروز استعدادها و درک بهتر توانایی ها است و شاخص هایی مثل اعتماد به نفس، عزت نفس، جامعه پذیری و سازگاری اجتماعی را بهبود می بخشد. این شاخص ها نیز به نوبه خود، خودپنداره فرد را تقویت می کنند. تحقیقات انجام گرفته در بین دانش آموزان، بیانگر این مطلب است که بین خودپنداری دانش آموزان و ورزشکار و غیرورزشکار تفاوت معنی داری وجود دارد. به این معنی که دانش آموزان ورزشکار نسبت به دانش آموزان غیرورزشکار از خودپنداری بیشتری برخوردارند. پس ورزش از عواملی است که می تواند در شکل گیری خودپنداری مثبت، موثر باشد. ورزشکاران معتقدند که نیرومندتر، خوش تیپ تر و لایق ترند، و بیشتر مورد قبول دیگرانند. این اعتقادات به نوبه خود در شکل گیری خودپنداره مثبت نقش موثری دارد.
تحقیقات انجام شده در مورد بزرگسالان نیز نشان می دهد، آنهایی که از بیماری قلبی رنج می برند، پس از گذشت بحران، اگر به ورزش منظم و مداوم بپردازند، باعث می شود تا احساس سلامتی در آنها بیشتر شود و همچنین موجب تقویت خودپنداری، پذیرش واقع بینانه بیماری و تقویت خودکفایی و خودیاری می شود.
یکی از نتایج افکار و اعصاب متشنج و درهم ریخته، بی خوابی و کم خوابی است. ورزش با تقویت و تسکین و آرامش اعصاب و با از بین بردن افکار و اوهام مشوش، موجب می شود تا فرد خواب بیشتر، عمیق و راحتتری داشته باشد. محققان می گویند: ورزش بلافاصله قبل از خواب مدت زمان لازم برای خواب رفتن را تا ۵۰ درصد کاهش می دهد، کابوس های شبانه را به مقدار قابل توجهی کاهش می دهد و سبب می شود افراد از خواب خود لذت ببرند، با رضایت بیشتری از رختخواب جدا شوند و با انگیزه و شادابی بیشتری کار و تحصیل روزانه خود را آغاز نمایند.
نوشته شده توسط admin در دوشنبه, ۱۹ مرداد ۱۳۹۴ ساعت ۵:۲۶ ق.ظ
