عزاداری های سیاست زده ظلم دوباره به امام حسین
اعظم حمیدپور
گروه اجتماعی: ظلم ستیزی، روشنگری عدالتخواهی و احیاگریِ ارزش های ناب و اصیل اسلامی از ویژگی های امام حسین (ع) و قیام او در سال ۶۱ هجری بود که با مظلومیت تاریخی وی گره خورده است؛ مظلومیتی که این روزها به شکلی دیگر و قالبی نو جلوه کرده است.
سال ها است آمدن محرم هنگامه یی برای سیاه پوش شدن کوی و برزن، پیراهن تن و دل های ایرانیان به ویژه شیعیان و دوستداران اهل بیت (علیهم السلام) است. صدها سال است که محرم و روزهای نخستین دهه ی آن، کشور ما شاهد آیین هایی است که برای عزاداری و گرامیداشت شهادت سومین امام شیعیان برگزار می شود.
همانند شریعت که به باور عالمان دین پوسته ی حقیقت و حافظ معرفت دینی است، مناسک و آیین های عزاداری امام حسین (ع) دارای کار ویژه‌هایی است که انتقال پیام و تبیین فلسفه ی قیام عاشورا مهمترین آن به شمار می رود. در این زمینه امام حسین (ع) آشکارا بیان داشته که هدف از قیامش بر حکومت ظلم و جور اصلاح و احیای دین رسول خدا (ص) بوده است.
امام سوم شیعیان جهان در فضای تیره یی که می‌رفت تا دین اسلام دچار انحراف های عمیق و بازیچه ی دست حاکمان فریبکار و ستمگر اموی شود، جان خود، خانواده و یارانش را نثار احیای دین خدا و آگاهی امت اسلام ساخت و به اسوه‌یی بی مانند در آزادیخواهی، شجاعت روشنگری عدالتخواهی و ستم ستیزی تبدیل شد که تمام این عنصرها و ویژگی ها با مظلومیت او و همراهانش در کربلا درآمیخته است.
مظلومیت امام حسین (ع) اما مظلومیتی تاریخی است. از زمانی که یاران و کسان امام حتی فرزند شیرخواره ی او به شهادت رسیدند، سر از تن بی‌جان او جدا شد، بر پیکرش جسورانه و کینه توزانه اسب تاختند و بازماندگانش را به اسارت بردند نزدیک به ۱۴ قرن می گذرد و اینک که به نام او و به بهانه ی مظلومیتش میلیون ها تن عزاداری می کنند هنوز ستم پیشگانی هستند که آگاهانه یا ناآگاه فلسفه ی قیام او را زیر سم ستوران خود قرار داده اند و با رفتارها و گفتارهای نابهنجار و ناشایست بر امام خود ستم روا می دارند.در این زمینه باید به چند نکته اشاره کرد:قیام عاشورا در فرهنگ ایرانی- اسلامی یکی از مهمترین منابع انگیزش عمومی و تعیین کننده سمت و سوی حرکت های سیاسی و اجتماعی بوده است. مهمترین نمود این واقعیت را در سال های پیش از انقلاب اسلامی و در حرکت ملت مسلمان ایران علیه حکومت ستمشاهی شاهد بودیم که قیام امام حسین (ع) مهمترین چراغ راهنمای مبارزان و عنصری هویت بخش به خیزش ملت ایران در برابر طاغوت زمان بود. در هشت سال دفاع مقدس نیز فرهنگ عاشورایی و شهادت طلبی بود که زنان و مردان، پیران و جوانان را برای رویارویی با تجاوزگری و ستم پیشگی برمی‌انگیخت.
قیام عاشورا به رغم قدرت بی نظیر الهام بخشی و برانگیزانندگی و به عنوان منبعی سرشار از معرفت دینی، اخلاق اجتماعی و بینش سیاسی خود با آفت ها و آسیب های بسیاری رو به رو بوده است. یکی از این آفت ها تلاش آگاهانه یا ناآگاهانه ی برخی برای آلودن ساحت این واقعه‌ی عظیم با خرافه و گزافه گویی بوده است.
در کنار کسانی که به گمان خود با اغراق داستان سرایی و جعل و نسبت دروغین برخی گفتارها و رفتارها به بزرگان دین کمر به خدمت دین بسته اند، برخی نیز به دلیل های شخصی یا حتی با هدف تخریب قیام کربلا، ادبیات، گفتمان و فلسفه ی آن را آماج هجوم خود قرار داده اند.در این ارتباط، برخی در سخنرانی ها و مداحی های خود چهره یی فراانسانی از امام و یارانش در کربلا می سازند که به دلیل غیرقابل باور بودن، عزاداران به ویژه جوانان حاضر در مراسم ماه محرم را از فرهنگ واقعی عاشورا دور و حتی آنان را فراری می سازد. در این میان برخی نیز با اقدام هایی نظیر لخت شدن، رقص، قمه زنی و … در مراسم محرم زمینه های وحشت و سلب آرامش روانی را فراهم می آورند و آیین های اصیل مذهبی را خدشه دار می سازند.
متاسفانه شاهد هستیم که در برخی مداحی ها و همخوانی ها به ویژه در محافلی خاص توهین‌های آشکار به ایمه و اهل بیت (ع)، اقدام های خلاف شان انسانی، احکام اسلامی و اصول اخلاقی صورت می گیرد و چه بسیار نواهایی که به جای شرح مظلومیت اهل بیت و سوگواری به سمت غمگساری و تقلید از موسیقی های پاپ و راک و حرکات موزون سوق می یابد.در کنار آلایش عزاداری سرور و سالار شهیدان به خرافه و رفتارهای ناشایست، برخی به مکان های مذهبی و عاشورایی نظیر تکیه ها و حسینه ها به چشم عرصه هایی برای پیگری منافع و اهداف خود می نگرند. متاسفانه برخی افراد خاص سعی دارند مکان ها و نهادهای مذهبی را به دکانی برای نان آوری خود تبدیل کنند. به عنوان مثال هستند کسانی که با به راه انداختن تشکیلاتی برای خود متشکل از مجلس گرم کن، ملودی پرداز و … از بازار محرم و عزاداری اهل بیت کاسبی پر رونقی به راه انداخته اند؛ بازاری که کالای آن اعتقاد پاک مردمانی است که با صفای باطن و نیت هایی پاک در مراسم گرامیداشت امام آزادگان شرکت می‌جویند.
تاسف برانگیزتر از رفتار کاسبان محرم و خرافه پراکنان، اقدام کسانی است که به دنبال سیاسی کردن مکان ها و نهادهای مذهبی و مراسم عزاداری امام حسین (ع) هستند. امسال باز هم شاهد بودیم که از نخستین روزهای ماه محرم برخی از فرصت تجمع های عزاداری برای حمله به مخالفان و رقیبان سیاسی خود سود جستند و شماری از مسوولان را هدف حمله هایی غیرمنصفانه قرار دادند. این دسته با این استدلال که ماهیت رخداد عاشورا سیاسی است، سیاست زده کردن مراسم عزاداری امام حسین (ع) را در دستورکار قرار دادند غافل از این که مهمترین پیام سیاسی قیام او حق طلبی، امر به درستکاری و بازداشتن از زشت کاری هایی چون تهمت، دروغ و … بود.به رغم این آسیب ها و آفت ها، محرم و فرهنگ عاشورایی همچون دریایی است که از بزرگی و عظمت قیام امام حسین (ع) سرشار شده است و از پسِ سال ها و قرن ها، مجلس عزاداری اهل بیت دور از گزند کاسبان و خرافه پراکنان و سیاست بازان به حیات خود در دل تاریخ ادامه داده است. در این میان هر چند این شمار بر مظلومیت ابدی امام حسین (ع) دلالت می کنند اما همچون کف روی آب گذرا هستند و تاریخ همچون عاملان حادثه ی کربلا در مورد آنان قضاوت خواهد کرد.
نوشته شده توسط admin در پنجشنبه, ۳۰ مهر ۱۳۹۴ ساعت ۶:۰۵ ق.ظ
