شیردهی برای مادران مبتلا به صرع ممنوع نیست
گروه خانواده وسلامت : در گذشته مبتلایان به صرع از بسیاری حقوق اجتماعی خود از جمله ازدواج کردن محروم بودند. اما با گذشت زمان و شناخت هر چه بیشتر این بیماری، نگرش جامعه نسبت به بیماری صرع تغییر یافت و در نهایت ازدواج و تشکیل خانواده در این افراد، امری عادی شد.اغلب افراد مصروع می توانند ازدواج کنند و فرزندان سالمی داشته باشند و از زندگی فعال و پر ثمری لذت ببرند . با مصرف منظم دارو و خودداری از اشتغال در بعضی کارها، بدون آنکه برای سلامتی شما مشکلی پیش آید، می توانید تمام ایام را به کار ادامه دهید و از خانواده خود مراقبت کنید. اگر قصد ازدواج دارید و مدتی طولانی است که دچار صرع هستید و صرع شما خوب کنترل نشده است، با پزشک خود مشورت نموده و علت کنترل نشدن حملات صرعی را بیابید. معمولا درمان نادرست یا مصرف نامرتب داروها عامل ادامه حملات صرع است. پس از اطمینان از کنترل بیماری اقدام به ازدواج نمائید.پیش از آنکه تصمیم نهایی را در مورد ازدواج بگیرید، بهتر است مشکل صرع خود را با شخص مورد نظر در میان بگذارید. اگر چه هستند افرادی که مبتلا به صرع بوده و آن را مخفی می کنند. شما نه تنها آن را مخفی نکنید، بلکه صادقانه مشکل خود را با طرف مقابل در میان بگذارید و او را با مشاوره با پزشک معالج خویش، قانع کنید که با کنترل صرع می توان یک زندگی سالم داشت.توجه داشته باشید که مواردی دیده شده است که همسری به بهانه بی اطلاعی از بیماری صرع همسر خود تقاضای طلاق کرده است.با توجه به این که ۵۰% بیماران مصروع را خانمهای در سنین باروری تشکیل می دهند، با این حال هنوز به طور دقیق تاثیر صرع، حملات تشنجی و داروهای ضد صرع بر بارداری شناخته نشده است.اکثر خانمهای مبتلا به صرع ، دوران بارداری طبیعی را طی کرده و زایمان بی خطری خواهند داشت.در بیش از نیمی از مبتلایان به صرع در دوران بارداری، هیچگونه تغییری در حملات تشنجی پیدا نمی کنند و حتی گروهی، از تعداد حملاتشان کاسته می گردد. اما در عده ای دیگر تشدید حملات مشاهده می شود. در عین حال بر طبق مطالعات انجام شده، گزارش شده است که بارداری تاثیر بسیار ناچیزی بر صرع دارد. در ضمن لازم است زنان مبتلا به صرع مانند تمام زنان باردار در این دوران مراقبتهای جسمی و روانی لازم نظیر استراحت کافی، توجه دقیق به امر تغذیه، دوری از هیجان ، عصبانیت و پرهیز از کم خوابی را رعایت نمایند.بدیهی است یک خانم مبتلا به صرع هنگام بارداری ممکن است با مشکلاتی مواجه شود. لذا باید مرتبا با پزشک خود در تماس باشد، زیرا به دنیا آوردن یک نوزاد سالم ارزش این مراقبت را دارد.خوشبختانه بیش از ۹۰% خانم های مبتلا به صرع بارداری موفقی خواهند داشت و فرزندان سالمی به دنیا خواهند آورد.یکی از خطرات دوران بارداری، عوارض مصرف داروهای ضد صرع است، زیرا برخی از این داروها اثرات منفی بر روی جنین دارند. خوشبختانه داروهای کم ضرری برای مادران باردار وجود دارد که جهت اطلاع بیشتر باید با پزشک معالج خود مشورت کنند. هرگونه کاهش یا قطع خود سرانه دارو در طول بارداری نه تنها خطرات را کم نمی کند، بلکه موجب افزایش خطر تشنج نیز می شود.اظهار نظر در مورد این سوال که آیا مادران مصرف کننده داروهای ضد صرع، می توانند به نوزادان خود شیر بدهند، تا اندازه زیادی بستگی به منافع جسمی و روانی شیردهی، آرزوهای مادر، وضعیت سلامت نوزاد و مقدار استفاده مادر از این داروها دارد. طبق منابع موجود، تمامی انواع داروهای ضد صرع وارد شیر مادر شده و از این طریق به نوزادان انتقال می یابد ولی خوشبختانه مقدار دارویی که از طریق شیر مادر به نوزاد می رسد زیاد نبوده و قابل چشم پوشی است. لذا شیردهی را نباید برای مادران مبتلا به صرع ممنوع کرد.متذکر می شویم که شیر مادر مبتلا به صرع با وجود مصرف داروهای ضد صرع برای نوزاد، کاملا سالم و بی خطر بوده و توصیه می شود که طبق روال عادی شیردهی ادامه داشته باشد.توصیه می شود اگر بیداری در شب برای مادر مبتلا به صرع مناسب نیست و باعث تشدید حملات می گردد، می تواند شیر را دوشیده و پدر آنرا به کودک بدهد. در ۷۰ درصد موارد، حملات صرع با یک دارو و به طور کامل کنترل می گردند. در ۱۰ درصد موارد شدت و فرکانس حملات کاهش یافته و در ۲۰ درصد باقیمانده نیز، علی رغم درمانهای مناسب داروئی، حملات غیر قابل کنترل و مقاوم باقی می مانند.اگر پزشک داروهای ضد صرع را تجویز می کند، بیمار باید بداند که طول دوره درمان طولانی مدت خواهد بود. در اغلب موارد در صورتی که بیمار به مدت چند سال هیچ حمله تشنجی نداشته باشد، پزشک تصمیم به کاهش تدریجی و نهایتا قطع دارو خواهد گرفت.هدف از درمان داروئی، قطع یا به حداقل رسانیدن تعداد حملات تشنج، بدون ایجاد عوارض جانبی جدی و خطرناک می باشد. در درمان دارویی صرع بایستی بین “کنترل صرع” و “عوارض داروئی ” بالانس مناسب برقرار گردد.مصرف منظم داروها از اصول بنیادی در درمان صرع می باشد انتخاب دارو بستگی به عوامل مختلفی از جمله سن بیمار، نوع تشنج، تداخل داروئی، سهولت مصرف دارو و عوارض داروئی دارد. بعضی از داروهای ضد صرع، در دوره های سنی مختلف، عوارض متفاوت و خاصی را نشان می دهند. مثلا داروی “سدیم والپروات” در نوزادی و شیرخوارگی احتمال عارضه کبدی بیشتری نسبت به سنین جوانی و میانسالی دارد. هر کدام از داروهای ضد صرع بر روی نوع خاصی از صرع، موثرتر هستند. مثلا داروی اتوسوکسیماید، بر روی حملات ابسانس یا صرع کوچک، تاثیر بهتری نسبت به حملات صرع بزرگ، خواهد گذاشت. گاه پزشک برای کنترل صرع مجبور به تجویز دو یا چند داروی ضد صرع به صورت همزمان می باشد. در این موارد انواع خاصی از داروها می توانند اثرات جانبی همدیگر را تشدید کنند که در این صورت، جهت کاهش این مشکل، بهتر است داروهائی انتخاب شوند که تداخل کمتری با هم دارند. در درمان فرد مصروع، وقتی دو دارو به یک نسبت در کنترل حملات موثرند، داروئی انتخاب می شود که نحوه مصرف آن آسانتر باشد. مثلا پزشک به جای مصرف سه وعده دارو در روز، یک وعده از آن را برای بیمار تجویز می نماید. بعضی داروها می توانند عوارض گوارشی، پوست و مو، اختلالات کبدی،کلیوی ، خونی، عوارض مربوط به دستگاه سیستم عصبی مرکزی (گیجی، خواب آلودگی، اختلال تعادل، اختلالات شناختی) اختلال جنسی، اختلال متابولیسمی (متابولیسم کلسیم)، اختلال در رشد لثه و تغییر اشتها را ایجاد کنند. لازم به توضیح است، عوارض کلی ذکر شده مربوط به تمام داروهای ضد صرع نیست. یک داروی خاص تمام عوارض فوق را ایجاد نمی نماید، بلکه عارضه هر دارو محدود می باشد. از طرفی اگر برای داروئی عارضه بخصوصی ذکر شده است، به این مفهوم نیست که مصرف داروی فوق در هر فرد حتما منجر به ایجاد عارضه مذکور خواهد شد. مثلا ممکن است فردی اختلال گوارشی یا حساسیت پوستی نسبت به دارویی پیدا کند، ولی فرد دیگر با همان دارو عارضه ای نداشته باشد. اینکه بیمار کدام یک از عوارض فوق را پیدا میکند، بستگی به نوع دارو، تعداد داروها و پاسخ فردی دارد. در بعضی موارد شروع مصرف دارو به میزان کم و افزایش تدریجی آن (تا رسیدن به مقدار مناسب) سبب کاهش بروز عوارض دارویی می شود. در نهایت با وجود همه عوارضی که برای مصرف دارو ذکر گردید، توجه به این نکته الزامی است که مصرف صحیح دارو، با در نظر گرفتن تمام عوارض آن ضروری و اساسی است و قطع خودسرانه آن می تواند عواقب جبران ناپذیری داشته باشد.
نوشته شده توسط admin در سه شنبه, ۲۵ آذر ۱۳۹۳ ساعت ۶:۱۰ ق.ظ
