شعار، مشکلات معلولان را حل نمیکند
گروه خبر: مسئولان سازمان بهزیستی به نیابت از دولت وعده دادند تا بخش زیادی از هزینههای نگهداری معلولان را که شامل هزینه دارو خدمات پرستاری و فیزیوتراپی میشود، تامین کنند؛ وعدهای که در عمل با واقعیت فاصله دارد بهطوری که در اغلب موارد هزینهای پرداخت نمیشود و در صورت تقبل هزینهها، مبلغ پرداختی سازمان بهزیستی کمتر از میزان هزینه معلولان است. از همینرو، بسیاری از خانوادهها راهی جز سپردن این معلولان به آسایشگاهها ندارند.محمود کاری، رئیس انجمن ندای معلولان نوشت: مشکلاتی که معلولان در زندگی روزمره با آن درگیر هستند، سالیان است که نادیده گرفته میشود.با وجود تصویب قوانین مختلف اقدامات صورت گرفته در راستای بهبود شرایط معلولان در این سالها تنها به شعارهای زیبا ختم شد. درحالی که معلولان بخشی از این جامعه هستند و همچون سایر گروهها حق زندگی کردن و لذت بردن از محیط اطرافشان را دارند. به همین ترتیب، بسیاری از معلولان در بخشهای مختلف مشکلات فراوانی دارند و اغلب در برنامهریزیها نادیده گرفته میشوند. بهطور مثال، در حال حاضر، بیش از ۵۰ درصد از معلولان مشکل اشتغال دارند. این امر درحالی است که طبق قانون جامع حمایت از حقوق معلولان که ۱۰ سال پیش به تصویب رسیده است، سهمیه سه درصدی استخدام برای معلولان در نظر گرفته شده است که متاسفانه تا به حال اجرا نشده است. شاهد این امر هم استخدام ۴۰۰ هزار نفر در سال ۹۱ است که طبق آمار موجود سهمیه اشتغال معلولان لحاظ نشده است.به مشکل بیکاری باید امکان رفتوآمد در شهر را اضافه کرد که موجب شکلگیری ناتوانی مضاعف در این قشر از جامعه شده است. به اعتقاد من، در شرایط فعلی زیرساختهای جامعه همچون معابر شهری و اماکن عمومی برای رفت و آمد معلولان آماده نشده است و معلولان در بسیاری از شهرها در هر ۵۰ یا ۱۰۰ متر با مشکل مواجه میشوند. این درحالی است که آن طور که در ماده ۲قانون جامع حمایت از حقوق معلولان آمده است کلیه دوایر دولتی موظفند تا مناسبسازی لازم نهادهای زیر نظر خود را با توجه به استانداردهای جهانی معلولان رعایت کنند. در این مورد، شهرداری موظف است تا از صدور پروانه پایان کار به کسانی که به استانداردها توجه نکردهاند، خودداری کند. متاسفانه نهتنها این اتفاق در این سالها نیفتاده است بلکه، معلولان مانند سایر شهروندان باید تمامی عوارض شهرداری و سایر نهادها را پرداخت کنند بدون آنکه از کمترین خدمات شهری بهره ببرند.با وجود تمام مشکلات و کمتوجهی مسئولان امر، بهتازگی سازمان بهزیستی برنامههایی را در قالب تشویق خانوادهها به نگهداری معلولان در خانواده به جای آسایشگاهها ارائه کردهاند. ایده این سازمان در تبلیغ این مساله توجه به مشکلات روحی معلولان و نیاز آنان به خانواده و حمایتهای آنان است. ضمن اینکه طبق گفته مسئولان بهزیستی هزینه نگهداری این افراد در خانه بسیار کمتر از آسایشگاههاست. بر همین اساس نیز مسئولان سازمان بهزیستی به نیابت از دولت وعده دادند تا بخش زیادی از هزینههای نگهداری معلولان را که شامل هزینه دارو، خدمات پرستاری و فیزیوتراپی میشود، تامین کنند؛ وعدهای که در عمل با واقعیت فاصله دارد بهطوری که در اغلب موارد هزینهای پرداخت نمیشود و در صورت تقبل هزینهها، مبلغ پرداختی سازمان بهزیستی کمتر از میزان هزینه معلولان است. از همینرو، بسیاری از خانوادهها راهی جز سپردن این معلولان به آسایشگاهها ندارند.به باور من، اینبار که مسئولان بهزیستی به یاد معلولان افتادهاند و به دنبال راه چارهای برای بازگرداندن این افراد به خانواده و اجرای قانون جامع حمایت از حقوق معلولان که ۱۰ سال پیش در ۱۶ ماده به تصویب رسیده است، هستند باید با دیدی درستتر و واقعیتر به دور از هرگونه شعار به این موضوع بپردازند.معلولان بخشی از جامعه هستند که نسبت به سایر افراد جامعه با مشکلات بیشتری دست و پنجه نرم میکنند. از این رو، نیاز به حمایت بیشتری دارند تا احساس ناکامی و افسردگی بر آنها مستولی نشود. بهطور حتم، در صورت کمتوجهی به این قشر از جامعه و ایجاد ناراحتیهای روحی در کنار ناراحتیهای جسمی جامعه با طیفی از مشکلات مربوط به معلولان روبهرو میشود که رفع آن کار سادهای نیست. علاوه بر این در برنامهریزیهای مربوط به معلولان از هر نوع نگاه سطحی باید اجتناب شود و برای هر نوع معلولیت برنامهریزی مشخص و ویژه صورت گیرد. مسلماً نیازها و مشکلات فرد نابینا با مشکلات فردی که از ناحیه نخاع آسیب دیده است، متفاوت است. به همین دلیل، ضمن در نظر گرفتن قانون جامع حمایت از حقوق معلولان، مسئولان امر باید تسهیلات و امکانات ویژهای را برای هر نوع از معلولیت در نظر گیرند تا این بخش از جامعه بهراحتی در جامعه حضور یابند و امکان مشارکت داشته باشند. مشارکت شهروندان در امور اجتماعی علاوه بر اینکه تاثیر مثبتی بر روحیه این افراد دارد و از ابتلا به بسیاری از بیماریهای روحی جلوگیری میکند، میتواند به شکلگیری همبستگی اجتماعی میان اعضای جامعه کمک کند و موجب پویایی هرچه بیشتر جامعه شود.
نوشته شده توسط admin در شنبه, ۰۷ تیر ۱۳۹۳ ساعت ۱۰:۰۱ ق.ظ