شادی حق مسلم جامعه ماست
گروه اجتماعی: دورهمی¬های خانوادگی شب های جمعه، نذری پزان های بزرگترهای فامیل در مناسبت های مختلف، مسافرت های دسته جمعی با مینی بوس های کرایه ای، تلفن های گاه و بیگاه مادر و خاله و عمه و مادربزرگ که هر کدام ساعت ها به طول انجامید و مادر که هر بار گوشی را قطع می کرد هزار خبر جدید داشت از به دنیا آمدن فرزند دختر عمه و عروسی نوه خاله بزرگ، خاطرات مشترک نسلی است که امروز خود پدر و مادر خانواده هایی شده اند بی خبر از احوال هم و گم در پیچ و خم مشکلات زندگی و اپلیکیشن های اجتماعی.
شادی این روزهای خانواده ها هم مشمول گذر زمان شده است. خنده هایمان هم این روزها به اینترنتمان متصل است.
سید حسن موسوی روانشناس ومددکار اجتماعی حرف¬هایش را با یک سوال شروع می کند: یادت می آید کی از ته دل خندیدی؟این سوال تلنگری است شاید به پدر و مادری که از سر جبر روزگار تنها چند ساعت پایانی روز را آن هم پر از دغدغه و خستگی برای فرزندانشان وقت دارند. پدر و مادری که دیگر منبع تولید شادی در خانه نیستند با اخم های ناشی از خستگی هایشان.
موسوی شادی را یکی از نیازها و حق هر انسان توصیف می کند می گوید: وقتی بپذیریم شادی حق ماست پس حق همه است و این همه طیفی از کودک خردسال تا سالمندان را در بر می گیرد. اما مشکل فعلی ما این است که برای شادی و نشاط برنامه نداریم.
وی با بیان اینکه برنامه ریزی برای شادی نباید لزوما از جانب دولت باشد بلکه خود خانواده های می توانند نقشی پر رنگ در این زمینه داشته باشند.موسوی دستکاری در حوزه های شادی و نشاط جامعه را یکی از دلایل کم شدن شادی در جامعه ذکر می کند و می افزاید: تا زمانی که پدران و اجداد ما به صورت خودجوش و بدون دخالت دولتی جشنی مانند چهارشنبه سوری برگزار می کردند هیچ مشکلی نداشت. اما زمانی که آن را دستکاری کردیم تبدیل به یک وضعیت وحشتناک و مخاطره آمیز برای همه خانواده ها شد.وی با بیان اینکه ظرفیت های زیادی برای شادی در فرهنگ ملی، مذهبی و قومیتی ایرانیان وجود دارد، می گوید: اقوام مختلف ایرانی فرصت های زیادی برای شادی در فرهنگ خود دارند اما ما تنها ممیزی کردیم و نبایدها را گفتیم.
موسوی با بیان اینکه کودکان ما در کجا یاد گیرند که شاد باشند، اظهار می کند: در خانه که پدر و مادر نقاب زده اند و کودک شادی را نمی آموزد. در محله ها و شهرها هم که مدیریت اجتماعی به گونه ای بوده که غمگینی را ترویج کرده است. در چنین شرایطی چگونه می توان شاد بودن وشاد زندگی کردن را به کودکان آموزش داد.
وی به برگزاری پر شکوه مراسم عزاداری در ماه محرم اشاره می کند و می افزاید: برای ماه محرم از یک ماه قبل ستاد تشکیل می دهیم اما از کنار عید مبعث که یکی از اعیاد بزرگ مسلمانان است بی توجه می گذریم و حتی برخی از ما متوجه گذشتن این عید نمی شویم. ولادت امام رضا را که تعطیل بود روز کاری اعلام کردیم و در عوض شهادت ایشان را تعطیل کردیم. همه اینها نشان دهنده مدیریت اجتماعی است که غم را ترویج می دهد.
موسوی چلک با بیان اینکه نشاط تنها محدود به خندیدن نمی شود، ادامه می دهد: در مکانی مانند مکه شاید بیشتر زمان را در حال گریستن باشیم اما نشاط درونی را که از حضور در این مکان مقدس به ما دست می دهد به هیچ وجه نمی توان نادیده گرفت. در شب های احیا و سایر مناسبت های اینچنین مذهبی نیز بارها این تجربه را داشتیم.
وی شادی و نشاط را دو مقوله مجزا ذکر و اظهار می کند: نشاط به معنای پویایی است. در یک اداره هم اگر یک فرد لایق به سمت مدیریتی برسد همه افراد اداره خوشحال می شوند و یا برخورد درست و قاطع با مفاسد اقتصادی عاملی موثر در ایجاد نشاط در جامعه است. اما آنچه را ما هر روز شاهد هستیم از آلودگی هوا و آلودگی صوتی گرفته تا افزایش خشونت و خودکشی و اعتیاد و سایر آسیب های اجتماعی نشان دهنده رتبه پایین ایران در بین کشورهای با نشاط دنیا و کمبود نشاط اجتماعی در جامعه ماست.
این کارشناس آسیب های اجتماعی با بیان اینکه سفره ها در خانواده های ایرانی با حضور تلویزیون سه ضلعی شده و با ورود واتس آپ و وایبر و سایر شبکه های اجتماعی افراد از هم دور شده اند، می گوید: در شهرهای ما کمتر نمادهایی از شادی دیده می شود.
پوشش بیشتر مردم شهر تیره و سیاه است. اگر کسی با لباس سفید به مسجد برود مردم چگونه به او نگاه می کنند؟ جامعه ما به شادی های گروهی نیاز دارد. بسیاری از مناسبت ها می توانند بهانه ای برای شادی های گروهی و بیرون کردن خستگی مردم باشند. اما متاسفانه در برخی استان ها حتی برای برگزاری یک مراسم آیینی هم مجوز صادر نمی شود.
وی با تاکید بر اینکه وقتی راه بر شادی های مشروع جامعه بسته شود افراد به فرافکنی و دور شدن از واقعیت روی می آورند، اضافه می کند: افراد خانواده و جامعه ما دیگر کمتر با یکدیگر حرف می زنند و برای شاد بودن برنامه ریزی ندارند. در حالی که می توان با کنار گذاشتن تجملات در خانواده ها و فکر نکردن به مشکلاتی که همه افراد به نوعی با آن درگیرند بار دیگر از حضور در کنار یکدیگر لذت بود و نشاط کسب کرد.
موسوی چلک به خانواده ها توصیه می کند که برای شادی برنامه ریزی داشته باشند و تاکید می کند: هر عضو خانواده خود می تواند عاملی برای افزایش نشاط و انگیزه در بین سایر اعضای خانواده باشد. باید با هم بودن را تجربه کنیم و این خانوده ها هستند که می توانند با باور کردن اینکه شادی حق همه ماست، کاری کنند که نشاط و شادابی به همه اعضای خانواده منتقل شود.
نوشته شده توسط admin در چهارشنبه, ۲۴ تیر ۱۳۹۴ ساعت ۴:۴۵ ق.ظ
