سرنوشت تلخ سیب شیرین ارومیه
لیلا پاشایی گلمرز
گروه گزارش:خوب یادم هست ، وقتی برای دیدن مادربزرگ به خانه اش سرمی زدم ، در طاقچه اتاق کوچکش همیشه یک سبد پر از سیب بود، سیبهای زرد و قرمز که خالهای ریز قهوه ای آنها بخوبی خبر از شیرین و آبدار بودنشان می داد.
به گزارش آرازآذربایجان ، سیب میوه ای است که به دلیل فواید فراوان ، و سفارشاتی که در احادیث برای مصرف آن شده است و همچنین ماندگاری بالایش همیشه جزو محبوبترین میوه_ها به حساب می آید.
وقتی چرخی کوتاه در باغات اطراف شهرستان ارومیه می زنیم ، مشاهده می کنیم که بیش از نود درصد باغات را درختان سیب از ارقام مختلف تشکیل داده اند و سهم سایر درختان از این باغات بسیار کم و ناچیز است.
شهرستان ارومیه به دلیل دارا بودن آب و هوای معتدل سرد و همچنین شرایط خاکی و دمایی و رطوبتی متناسب با نیازهای درختان سیب بهترین منطقه در کشور برای پرورش این محصول محسوب می شود و از این رو قطب تولید سیب در ایران به حساب می آید.
هر محصولی برای به ثمر رسیدن نیاز به هزینه و سرمایه گذارهایی دارد که باغات سیب نیز از این هزینه ها مستثنی نیست ، بطوریکه علاوه بر هزینه های زمانی و انرژی ای که باغداران عزیز در سرما و گرما صرف پرورش درختان خود می کنند ، هزینه های آبیاری و کوددهی و هرس و آفت کشی و….نیز جزو هزینه های متداول این باغات است، بطوریکه درختان سیب برای محصول دهی خوب بطور متوسط هر ده روز یکبار نیاز به آبیاری دارند.
با توجه به وضعیت فعلی دریاچه ارومیه ، و مشکل کم آبی شدید در منطقه آبیاری باغات خود عامل مهمی برای تهدید ذخایر آبی استان و حیات دریاچه می باشند.حفر چاهها در باغات مشکلی است که بخش عظیمی از آب های زیر زمینی را خارج می کند و در شرایط فعلی دریاچه، این مسأله معضلی است که بطور جدی باید به آن پرداخته شود.
با وجود تمامی این هزینه ها میزان تولید سیب در استان از هفتصد و پنجاه هزار تن در سال گذشته به یک میلیون و سیصد هزار تن در امسال افزایش یافته است، متاسفانه در فصل برداشت این محصول شاهد صحنه هایی در کنار باغات ارومیه بودیم که هر انسانی را نگران و پریشان می کرد و بدتر از آن گله مندی و ناراحتی باغدارانی که تمام چشم امیدشان به درآمد ناچیز حاصل از فروش محصولاتشان بود قلب هر انسانی را به درد می_آورد.تلمبار شدن صدها تن سیب در کنار جاده ها، حکایت از این واقعیت تلخ داشت که بازارهای داخلی و خارجی کشش این محصولات را ندارند و قبلا برنامه هایی برای ورود این محصولات به بازار تدوین نشده است واینکه ثمره یکسال مردم در کنار جاده نابود بشود قلب مسئولی را به درد نمی آورد.
براستی چرا دولت تدبیر و امید در شرایطی که بارها در سخنرانیها شعار از حمایت داخلی می_دهد ولی بطور لجام گسیخته دروازه های ایران را برای ورود کالاهای خارجی باز کرده است؟ و در مقابل هیچ برنامه ی مدونی برای صادرات تولیدات داخلی ندارد،بطوریکه در مورد محصولات کشاورزی از جمله سیب همانطور که اشاره شد، میزان تولید در استان ما امسال به یک میلیون و سیصد هزار تن رسیده است که از این میزان تنها بیست هزار تن به کشورهایی چون آذربایجان و هندوستان و افغانستان صادر شده است،بازار روسیه جزو بازارهای بزرگ و بکری است که با بازاریابی ها و برنامه ریزی های صحیح و راه یابی موثر به این بازارها ایران می تواند حجم عظیمی از تولیدات داخلی خود را وارد مسکو بکند این در حالی ست که دولت هیچ برنامه ای برای بهره گیری از این فرصتها ندارد و تمام اهتمام خود را برای افزایش روز به روز میزان واردات بکار گرفته است.بطوریکه هم اکنون میزان واردات ایران فقط از کشور چین بطور میانگین به ده میلیارد دلار در سال رسیده است که اگر نیم نگاهی به اسناد موجود در گمرکهای کشور بیندازیم خواهیم دید اقلامی چون شیر، آب پنیر، گندم مربا، کمپوت، سربطری و هزاران مورد دیگر از کشورهای خارجی وارد ایران می شود.براستی دولت با این حجم از واردات چه سودی می_کند؟ تا جاییکه تولیدات داخلی خود را با رکود مواجه کرده است واردات سنگین چیزی جز ایجاد اشتغال برای کشورهای دیگر و افزایش بیکاری برای کشور خودمان ندارد بطوریکه ما شاهد تعطیلی بسیاری از کارخانجات و خط تولید های داخلی و بیکار شدن صدها کارگر در دوره تدبیر و امیدها بوده_ایم.مقام معظم رهبری بارها در سخنرانیهایشان اشاره کرده اند که حمایت از تولید داخلی امری واجب است و دولت نباید کالاهایی که مشابه داخلی دارند را وارد کند و ایشان صراحتا اعلام کردند که دولت باید مصرف کالاهای خارجی را بر خود حرام کند، متاسفانه برخلاف دستورات صریح رهبری برخی مسولین همچنان گوشهایشان سنگین است.
ماجرای سیبهای تلمبار شده در کنار جاده ها نیز به عدم مدیریت دولتمردان و مسئولین ذیربط بر می گردد که متاسفانه مثل همیشه دودش به چشم مردم می رود. در این ماجرا مسولین اذعان داشته اند که سیبهای تل شده جزو میوه های درجه چند بوده اند که باغداران منتظر بودند محصولات خود را تحویل کارخانجات بدهند این در حالیست که خود باغداران شاکی بودند از اینکه کارخانجات آبمیوه و کنسانتره سیب را از آنها به قیمت کمتر از سیصد تومن در کیلو خریداری میکنند در حالیکه به گفته خود کشاورزان هر کیلو سیب برای آنها هزار و دویست تومن هزینه بوده است، اگر این واقعیتها را در کنار هم قرار بدهیم و فرض کنیم گفته مسئولین مبنی بر اینکه آن سیبها منتظر ورود به کارخانجات بوده اند ادعایی درست بوده است جای این سوال خالیست که این باغداران چرا حاضرند شبانه روز در کنار جاده ها صف بکشند تا بلکه محصولات خود را به قیمت یک چهارم هزینه ای که کرده اند تحویل کارخانجات بدهند؟ آیا این واقعیت تلخ بی عرضگی مسئولان را به رخ همگان نمیکشد؟ این مردم زحکتکش قطعا اگر می توانستند محصولات خود را به قیمتی معقول وارد بازار داخلی بکنند و یا به کشور های مجاور صادر کنند هرگز حاضر نمی_شدند آنها در کنار جاده ها زیر آفتاب تلمبار بکنند.از راهکارهایی که برای حل چند درصدی این مشکل در سالهای آینده می توان بکار گرفت، بازاریابی در کشورهای مجاور و حل موانع برای صادرات این محصولات می باشد که در این راستا دولت می تواند با راه اندازی و توسعه صنعت بسته بندی مدرن،این محصولات را از بسته بندی سنتی خارج کرده و میزان بازارپسندی آنها را در کشورهای همسایه بالا ببرد، و راهکاری دیگر برا فروش بهتر محصولات آموزشهایی ست که وزارت جهاد کشاورزی میتواند با عنوان دوره های رایگان آموزش صحیح برداشت محصولآت به کشاورزان ارائه بدهد و از تلفات هشتاد درصدی حین برداشت جلوگیری بکند، و همچنین دولت می تواند با افزایش قیمت سیب صنعتی حمایت خوبی از باغداران بعمل آورد، و یا با برنامه های صحیحی بطور جدی مصمم به تغییر سیستم آبیاری باغات بشود که در این صورت از هزینه های مصرف شده برای عمل آوری محصولات بشدت کاسته خواهد شد ، تمامی این موارد و راهکارهای عملی فراوان دیگر میتواند بیش از پنجاه درصد از بروز چنین مشکلاتی برای باغداران عزیز در سالهای آینده پیشگیری بکند.
به امید روزی که مسئولین ما وجدان کاری داشته باشند و در جهت حل مشکلات قشر مستضعف جامعه گام برداند و پیشرفت کشور را چه از بعد اقتصادی و تولیدات داخلی و چه به لحاظ سیاسی و فرهنگی در اولویت برنامه های خود قرار بدهند .
EMAIL.agazadeh1@gmail.com
نوشته شده توسط admin در چهارشنبه, ۲۴ آبان ۱۳۹۶ ساعت ۸:۳۵ ق.ظ
