سایه سنگین دخالت والدین برزندگی مشترک
گروه خانواده وسلامت: بهتراست درزمینه برخورد با خانواده همسرتان کمی محتاط باشید و از روی سیاست جلو بروید و اجازه ندهید به روابطتان با آن ها لطمه ای وارد شود مراقب حرکات و رفتارهایتان باشید و با این راهنمایی ها برخوردی عادلانه و مناسب با آنان داشته باشید
چه بسیاری ازهمسران جوان بخصوص در دوران آشنایی و نامزدی عمدا یا سهوا فراموش می کنندکه شریک آینده خود را با واقعیاتها و بالا و پایینهای زندگی خود و خانوادهشان آشنا کنند. دلیل دیگر شاید قوانین نانوشته بسیاری است که در همه خانوادهها وجود داشته و از خانهای به خانهای دیگر متفاوت است و همین باعث اختلاف سلیقه میشود. خیلی از ما وقتی ازدواج می کنیم فراموش میکنیم که با یک خانواده دیگر وصلت کردهایم.
یک روانشناس خانواده درخصوص عمدهترین مشکلات تشکیل زندگی زناشویی میگوید: شروع زندگی متاهلی همیشه درمعرض دخالت افراد دیگر بخصوص خانواده ها بوده است و جوانها باید بدانند که تمام این ورودها و دخالتها یک واقعیت است و وجود دارد.
بنا به تجربه ما درهمه خانوادهها هم این دخالتها وجود دارد فقط میزان آن متفاوت است و باید جوانها در نظر بگیرند که تمام افرادی که در این رابطه ورود میکنند لزوما شرور نیستند از نظر روانشناسی ما این ورودها و دخالت ها را به چند گروه تقسیم میکنیم:یک گروه فکر می کنند که کار خیر خواهانه انجام میدهند مثل پدر و مادر.گروه دوم خنثی هستند، طبق یک عادت این رفتار را انجام میدهند چون مهارتی برای بیان خود ندارند،سوالاتی میپرسند و باعث ایجاد ناراحتی میشوند. در واقع روش را بلد نیستند و از طرفی زوجین نیز مهارت برخورد درست را ندارند.گروه آخر که تعدادشان بسیار اندک است و افکار شرورانه دارند.
دکتر سلامتی اضافه کرد: خانواده ها نیز باید بپذیرند که فرزندشان مسئول شده است و صاحب یک زندگی مشترک می باشد و این به معنای فراموش شدن آنها از سمت فرزندانشان نیست. برخی از مهارتها شخصی میباشند و معمولا در مشاورههای پیش از ازدواج به زوجین آموزش داده می شود. مثلا نحوه چگونگی مدیریت روابط و دخالت اطرافیان را به کمترین حد برسانند. نکتهای که در این میان هست این است که دخالت از طرف عزیزان به مراتب سختتر از دخالت سایرین میباشد چون براحتی نمیشود به آن “نه” گفت.
زوجین باید یاد بگیرند رفتار قاطعانه توام با احترام راه رفتاری که سبب دلخوری خانواده طرفین نباشد. و اگر این قاطعیت توام با احترام را رعایت کنند بصورت پیوسته هم میتوانند زندگی مستقلی داشته باشند و هم نگرانی بابت دخالت خانوادهها و سایرین را نداشته باشند.زوجین باید بدانند که زندگی متاهلی به معنی کنار گذاشتن دیگران بخصوص خانوادهها و حذف آنها نیست. چون ما درکنار خانوادههاست که زندگی سالم اجتماعی را داریم.متاسفانه برخوردهایی از سوی زوجین صورت میپذیرد که گاهی مشکلات را دو چندان می کند که عبارتند از: گروهی به شدت منفعل می شوند و به اصطلاح عامیانه وا می دهند. که منجر به سردی روابط بین همسرشان می شوند و زمینه برای طلاق عاطفی را ایجاد می کنند.
گروه دوم نیز قاطعیت را در قبال خانواده ها دارند اما این قاطعیت متاسفانه با احترام همراه نیست در نتیجه از خانوادهها دور شده و سردی روابط در رابطه زوجین نیز اثر میگذارد.
عبور از خط قرمز ممنوع: تشکیل زندگی یک تغییر اساسی است که متفاوت است . پس نیاز به شناخت داریم. در تشکیل و پس از تشکیل زندگی خیلیها میخواهند ورود کنند و این طبیعی است و این تنها مختص به شما نمی باشد. خیلی از انسانهای اطراف نیت بد و شرورانه ندارند و تنها خیرخواه شما می باشند و باید با اینگونه افراد تغییر رویه بدهید. اصل رازداری را یاد بگیریم از روابط بین خود و همسرمان بدون اطلاع یکدیگر با خانوادههایمان صحبت نکنیم.قاطعیت توام با احترام را یاد بگیریم. به خانواده های همدیگر احترام بگذاریم.احساس خانواده همسرتان را نسبت به او بپذیرید . قرار نیست که او خانوادهاش را از دست بدهد.
زوجین باید یاد بگیرند رفتار قاطعانه توام با احترام را در قبال خانواده همسرشان پیاده کنند رفتاری که اگر به صورت مداوم به آن عمل کنند می توانند روابط زندگی خود را بهبود بخشند و به رشد و بقای دائمی آن کمک کنند و از نگرانی و دخالت بی جا دیگران جلوگیری کنند.همه ما بخوبی می دانیم که عزیزترین موجودات روی زمین پدر و مادر هستند. وقتی می شنویم سر یکی از آنها درد می کند، ما هم با آنها سردرد می گیریم. حاضریم خودمان مریض شویم، ولی آنها سالم باشند و سلامت. وقتی صدای آنها را در آن سوی تلفن، غمگین و ناراحت می شنویم، انگار دنیایی از غم و اندوه بر شانه های ما سنگینی می کند. وقتی آنها را شاد می بینیم، احساس می کنیم دیگر غمی دراین دنیا نداریم. همین اندازه که آنها برای ما عزیزند و دوست داشتنی، همسر و زندگی زناشویی ما هم عزیز است و قابل احترام. فراموش نکنیم که نباید همسر و زندگی شخصی خود را فدای پدر ومادر کنیم. همین طور که شایسته نیست پدرومادر را فدای همسر و زندگی خود کنیم. هر کدام از اینها منزلت و ارزش خود را دارند. والدین در جای خود همسر در جای خود. همان گونه که باید به خواست های پدر ومادر اهمیت داد، خواست ها و نیازهای همسر را نیز نباید فراموش کرد. وقتی والدین مشاهده می کنند فرزندانشان رعایت تعادل را برگزیده اند، مسلما خوشحال تر و راضی ترند.
خانم جوان باید به گونه ای عمل کند که خانوده اش احساس کنند او به تنهایی تونایی ادارهی زندگی مشترکشان را دارد و نیازی نیست در تمام امور بر کار او نظارت داشته باشند .در ضمن خانم ها باید مراقب نوع رابطه همسرشان با خانواده ی خود بوده تا حریم ها شکسته نشود.
مردان جوان باید بدانند جایگاه پدر و مادر و همسرشان را به گونه ای حفظ کنند که هیچکدام دلخور نشوند.والدین باید بدانند که خانواده مجموعه ای است شامل زن، شوهر و فرزندان. این خانواده زمانی موفق خواهد بود که در آن هماهنگی وجود داشته و همه اعضا در زیر یک سقف با صمیمیت و شادی زندگی کنند. بنابراین والدین بر این نکته دقت داشته باشند، چنانچه نصیحت ها و اظهارنظرهای آنها جنبه دخالت و در نتیجه موجب به وجود آمدن جنگ و جدال در خانه فرزندانشان شود ، باید از آن دوری کنند و در عوض در جهت رفع بحران های زندی مشترک فرزندان خود به مانند یار و یاور عمل کنند و از ابراز محبت نسبت به عروس و داماد خود دریغ نورزند. ابراز محبت آنان، علاقه و نشاط و طراوت را در زندگی فرزندانشان به وجود می آورد.برخی از والدین همچنان معتقدند از آنجایی که خود یک عمر سردی و گرمی روزگار را چشیده و صاحب تجربه هستند، فرزندانشان نیز باید از هر طریق ممکن و به هر نحوی که شده، از تجارب آنها بهرهمند شوند. لذا این حق را برای خود کاملاً قائلند که در زندگی فرزندان خود دخالت کنند.البته ما منکر نیاز همیشگی فرزند به تجربه و راهنکایی والدین خود نیستیم اما این رفتار اگر از حد تعادل خارج شود دیگر مناسب و راهگشا نیست. در حالی که این دخالت ها مانع رشد و شکوفایی آنها می شود ، والدین نمی دانند که زوج های جوان گاهی باید اشتباه کنند تا بر تجاربشان افزوده شود.
در مقابل نیز زوج های جوان چه پسر و چه دختر باید بدانند که وقتی زندگی جدید را انتخاب می کنند، دیگر تنها نیستند و فرد دومی نیز در این میان وجود دارد که او را برای یک عمر زندگی انتخاب کرده اند. لذا گوش دادن و توجه کردن صرف به حرف ها و نظرلت والدین دیگر جایز نیست. البته این بدان معنا نیست که والدین کنار گذاشته شوند بلکه توجه به آنها و مشورت با آنها و انتخاب کردن نصایح و پندهایی که راهگشاست، ضروری است. ولی نه بدان حد که موجب دخالت در زندگی زناشویی فرزندان و به هم ریختن کانون گرم خانواده و از بین رفتن آرامش آنها شود.والدین نیز باید بدانند که انعطاف پذیری، یکی از ویژگی های مهم برای ایجاد سازگاری بیشتر در جهت حفظ و پیشبرد سلامت روانی است. بنابراین با چشم پوشی و نرمش نسبت به برخی رفتارهای فرزندان نه تنها می توان از تنش های بیدلیل پیشگیری کرد؛ بلکه گامی محکم و اساسی در راستای تحکیم بنیان های خانوادگی فرزندان خود بردارند.
این موضوع راجع به خانم ها هم صدق می کند و آن ها باید بدانند که بعد از ازدواج دیگر وظایف و نقش های جدیدی در زندگی شان وجود دارد و باید وابستگی خود را به خانواده کم تر کنند و با دیدن کوچک ترین مشکل در رفتار همسر یا خانواده اش ،آن را برای مادر خود باز گو نکنند بلکه مانند یک انسان بالغ خود در رفع مشکل بکوشند. همانطور که در آموزههای دینی مان هم آمده ،حفظ احترام والدین در هر شرایطی واجب است غیر از مواقعی که بر خلاف حکم خدا باشد اما گاهی خواسته ی آن ها به گونه ای است که با تصمیم مان در زندگی زناشویی در تضاد است ،آنوقت باید با سیاست و محبت ضمن دلجویی از آنان ، به گونه ای ای رفتار کنیم که هم استقلال زندگی مشترکمان حفظ شود و هم آن بزرگواران رنجیده نشوند.
نوشته شده توسط admin در پنجشنبه, ۲۳ مهر ۱۳۹۴ ساعت ۶:۲۷ ق.ظ