راه تنبیه صحیح نوجوانان با روشی اصولی

گروه خانواده وسلامت: تنبیه کردن نوجوانان به هر نحوی به هیچ وجه قابل قبول نمی باشد، والدین باید از روش های صحیح و اصولی برای تنبیه نوجوانان استفاده کنند. روش های موثر برخورد و تنبیه درمقابل اشتباهات نوجوانان
برای بسیاری از پدر و مادرها به شدت سخت است که ببینند فرزندشان بدیهی ترین قوانین زندگی را رعایت نمی کند و از طرفی هم نگران هستند که این رفتار ها روی آینده نوجوانشان تاثیرگذار باشند. بنابراین می خواهند با استفاده از یک روش موثر، به آن ها یاد بدهند که چگونه رفتار کنند. اگر شما هم احساس می کنید که در بعضی از مواقع تنبیه نیاز است.
محدودیت در نظر بگیرید
بسیار مهم است که قوانینی را در منزل ایجاد کنید و به دنبال تعادل بین روابط انجام کارهای خانه باشید و همه با کمک یکدیگر به سلامت خانواده کمک کنید. وقتی که نوجوان شما خطایی می کند، او را از بعضی از شرایط محروم کنید و این کار را برای مدت زمان بسیار کوتاهی ادامه دهید.
با مثال راهنمایی کنید
بعد از اینکه محدودیت ها را تعیین کردید و از لحاظ ذهنی او را متوجه ساختید که چه مسئولیت هایی دارد، بهتر است به او نشان دهید که چه رفتاری پسندیده است. اگر خودتان در دوران نوجوانی مرتکب چنین خطایی شدید، به او آموزش دهید و برایش مثال بزنید که چه اتفاقاتی افتاد و فرآیند تغییر طرز فکر را برایش توضیح دهید. تجربه عاطفی خود را برایش شرح دهید تا بتواند چیزهای بیشتری یاد بگیرد.
طبیعی بودن رفتارش را تشخیص دهید
اگر نوجوان شما رفتار هایی مثل بی احترامی دارد، اول از همه بدانید که این اتفاق طبیعی است. آن ها با بی احترامی می خواهند استقلال خودشان را نشان دهند و معمولاً چنین رفتاری در اکثر نوجوان ها دیده می شود. در چنین حالتی باید با آرامش با آن ها صحبت کنید و ارزش و اهمیت احترام را به آن ها یادآور شوید و از آن ها بخواهید که دیگر این رفتارشان را تکرار نکنند ؛ اما اگر گفت و گو موثر نبود، می توانید محدودیت هایی مثل گرفتن گوشی موبایل یا ندادن حق استفاده از تلویزیون را برای او در نظر بگیرید.
محدودیت زمانی را برایش تعریف کنید
اگر مشکل نوجوان شما این است که قوانین رفت و آمد در منزل را نمی شناسد و هر ساعتی که بخواهد بیرون می رود، بسیار مهم است که دلیل آن را جویا شده و آن را بفهمید.
به او کمک کنید که یاد بگیرد هر چیزی؛ چه ساعت و چه زمانی دارد. از طرفی کاملاً تحقیق کنید تا بفهمید که چرا چنین انتخابی برای ساعت های رفت و آمد در نظر می گیرد. به او یادآور شوید که نداشتن ساعات منظم برای رفت و آمد، اعتماد بین فرزند و والدین را از بین می برد. همچنین می توانید در این ساعات وظایفی را در داخل خانه به او محول کنید که از آن لذت می برد. به عنوان مثال از او بخواهید در کارهای خانه به شما کمک کند. به خواهر یا برادر کوچکتر از خود رسیدگی کنید تا با انجام این کار ها در خانه مفید واقع شود و احساس خوبی پیدا کند.
با آرامش در مورد پرخاشگری هایش صحبت کنید
اگر نوجوان شما مدام با هم سن و سالان خود درگیر می شود و به آنها آسیب وارد می کند، اول باید علت این رفتار را شناسایی کنید. ببینید که با رفتار های خودتان چه پیامی را انتقال داده اید که باعث ایجاد چنین رفتاری شده است. سعی کنید با او در کمال آرامش صحبت کنید و مهربانی را به او یاد بدهید و به او یادآور شوید که ممکن است رفتارهایش چه تبعاتی داشته باشد. به او گوشزد کنید که این زد و خورد ها هرگز نتایج خوبی به همراه نخواهد داشت و سعی کنید احساسات و عواطف او را بیدار کنید.
تنبلی را از او دور کنید
اگر مشکل نوجوان شما این است که در مدرسه ضعیف عمل می کند و نمرات خوبی نمی گیرد، باید با او صحبت کنید و علت را جویا شوید. اگر نیاز به معلم خصوصی دارد، حتماً این کار را برایش انجام دهید و به او کمک کنید که درس را بهتر بفهمد اما اگر نیاز به کمک این چنینی ندارد و تنبلی می کند، باید برای او زمانی در نظر بگیرید تا کارهایش را به انجام برساند. مثلاً در طول روز ۲ ساعت به او زمان بدهید تا بتواند تکالیفش را انجام دهد و این عادت تنبلی را از سر خودش بیاندازد.
آزادی کاملش را نگیرید
هیچ گاه برای تنبیه نوجوان، آزادی کامل را از او نگیرید. درست است که عصبانی هستید و دوست دارید این کار را انجام دهید اما سعی کنید مقداری آزادی هم، حتی در حین تمرین برایش در نظر داشته باشید تا او را سر خورده نکنید.
عزت نفس او را اشاره نگیرید
با حرف ها و عملکردهای تان، اعتماد به نفس و عزت نفس او را پایین نیاورید و اجازه ندهید او در مورد خودش خود کم بینی داشته باشد. انجام این کار به شدت مخرب خواهد بود. نه تنها رفتار بد را اصلاح نمی کند، بلکه آن را تشدید هم خواهد کرد.
ارتباطات اجتماعی اش را قطع نکنید
حتی هنگام تنبیه هم نباید تمام ارتباطات اجتماعی او را با دوستانش قطع کنید. فقط باید مدت زمان کوتاهی آزادی او را کاهش دهید، نه این که باعث شوید که او تا مدت ها از بیرون، اجتماع و دوستانش بی خبر باشد.
همه تنبیه ها را در کوتاه مدت به انجام برسانید
تنبیه فقط باید چند روز باشد، نه این که چند هفته تا چند ماه طول بکشد، زیرا هر چقدر طولانی تر شود، تعاملات اجتماعی نوجوان کاهش پیدا می کند و در معرض خطر کاهش اعتماد به نفس قرار می گیرد و ممکن است بعداً رفتار شدید تری از خودش نشان دهد.
او را متوجه نتایج کنید
اجازه دهید با نتایج طبیعی کارش مواجه شود و جلوی آن را نگیرید. نتایج طبیعیِ اتفاقات مختلف، بهترین معلم برای نوجوانان هستند و به آن ها درس زندگی می دهند.
تنبیه های منطقی برایش در نظر بگیرید
به عنوان مثال اگر نوجوان شما مدام اجسام را می شکند، از او بخواهید که دفعه بعدی خودش هزینه خسارت را بپردازد یا اگر هنگام رانندگی مسئولیت قبول نمی کند و با ماشین بد رفتاری دارد، از او بخواهید که دیگر رانندگی نکند. یعنی تنبیهی که برای آن در نظر می گیرید، باید مطابق با خطایی باشد که انجام داده است.
مدارا کردن با نوجوانان
اگر بتوانیم کاری کنیم که فرزندمان احساسات، دلبستگی ها و ناراحتی های خود را آشکار سازد، فرصت مناسبی برای مدارا با او و پرهیز از بکاربردن زور و فشارخواهیم داشت. مثلاً اگر درخواست ما از او این باشد که در تمیزکردن پنجره ها من ما کمک کند و درخواست او از ما این باشد که آخر هفته او را من تماشای فیلمی ببریم. هر دو از توسل من زور برای رسیدن من خواسته خویش خودداری کرده و برای رسیدن من هدف معامله کنیم. در مدارا و معامله طرف بازنده و برنده مطرح نیست، بلکه هر دو طرف برنده هستند. نیازهای فرزند خود را بشناسید و سعی کنید درازای هر درخواستی که از او دارید، شما نیز پاسخگوی یکی از نیازهای او باشید. با استفاده از این روش می توانید من فرزندخود بگویید؛ من از نیازهای تو اطلاع دارم و تو نیز از نیازهای من. اگر تو با من همکاری کنی من هم با تو همکاری می کنم، ولی اگر همکاری نکنی نمی توانی از من انتظار همکاری داشته باشی.
پرهیزازایجادعصبانیت
همه نوجوانان گاهی عصبانی و سرکش می شوند و این احساسات را من شکلهای گوناگون نشان می دهند. والدین باید من فرزندان خود کمک کنند تا احساسات و خشم آنها من صورتی منتاسب ظاهرشود و از انباشته شدن عصبانیت در آنها جلوگیری من عمل آید.
مسئولیت های او را افزایش دهید
به گزارش آراز آذربایجان به نقل از نمناک،هنگامی که خطایی مرتکب شد، برایش چند کار در منزل یا بیرون از منزل در نظر بگیرید و تا زمانی که آن ها را انجام نداده، اجازه ندهید که به روال طبیعی زندگی برگردد. البته نباید بیش از حد مسئولیت های سنگین و سخت به او بدهید و به طور کامل او را سرخورده کنید.