گروه فرهنگی: همه آنان که در سال‌های نخستین دعوت پیغمبر مسلمان شدند، مستمند نبودند و همه آنان که با اسلام‌ستیز کردند، ثروتمند به شمار نمی‌رفتند.
در هر دو دسته مسلمانان و نامسلمانان از هر دو طبقه وجود داشت. چنان که همه می‌دانیم، نخستین کسی که به اسلام گروید از مردان، امیرالمؤمنین علی و از زنان، خدیجه‌ زن پیغمبر (ص) بود. پذیرفتن این نظر از هر جهت طبیعی است و نیازی به بررسی روایت‌ها ندارد. پیغمبر مأمور است دعوت به یگانه‌پرستی را نخست به مردم مکه برساند و سپس به دیگر مردم عربستان و جهان. حالا ببینیم مکه با این دعوت چگونه روبه‌رو شد. ساکنان شهر را دو گروه مشخص تشکیل می‌دادند: اول ثروتمندان و خداوندان قدرت یعنی شیوخ و مهتران قبیله‌ها و یا به تعبیر امروز مستکبران بودند.
دوم: زیردستان و مزدوران و بردگان یا به عبارت دیگر مستضعفان که گمان دارم به کار بردن واژه مستکبر و مستضعف که امروز متداول شده برای آنچه می‌خواهم بگویم، رساتر از ثروتمند و مستمند باشد. چرا که همه آنان که در سال‌های نخستین دعوت پیغمبر مسلمان شدند، مستمند نبودند و همه آنان که با اسلام‌ستیز کردند، ثروتمند به شمار نمی‌رفتند.در هر دو دسته مسلمانان و نامسلمانان از هر دو طبقه ثروتمند و مستمند وجود داشت.
آنان که در سال‌های نخستین دعوت پیغمبر مسلمانی را پذیرفتند و نامشان در سندهای دست‌اول چون سیره ابن‌اسحاق به نقل از بکائی یا ابن‌بکیر و دیگر کتاب‌ها آمده است بیشتر مردان و زنانی میان نوزده و بیست و هشت ساله مردانی جوان که با حرارت و سرشار از ایمان که پی‌درپی آیه‌های آسمانی و موعظه‌های رسول و نویدهای پیروزی گرمی آنان را بیشتر می‌کرد.
مشخصات گروه پیشتاز گروندگان، ویژگی‌های قابل تأملی است. اول اینکه کسانی که در سلسله نظام قبیله‌ای در رده دوم یا سوم قرار داشتند. دوم اینکه تجارت پیشگانی که به خاطر بالا نبودن مبلغ دارایی نمی‌توانستند با ثروتمندان رقابت کنند. سوم کارگران، ‌مزدبگیران و بردگان و مردمی رنج‌دیده که از جور ستمکاران به ستوه آمده بودند. اینها روشن‌بینانی بودند که سطح اندیشه آنان از دیگران برتر بود و از فساد عقیدتی و اجتماعی مردم جامعه خود ناخرسند بودند. البته مشخصات دیگری هم وجود داشت که به همین‌ها بسنده می‌کنم.
از مخالفان پیامبر یا مستکبران اول: ثروتمندانی بودند که چرخ تجارت مکه را آنها می‌گرداندند. دوم: رباخوارانی که در گوشه‌ای نشسته و سرمایه خود را به این و آن می‌دادند و بی‌تحمل هیچ هزینه‌ای هر سال بر ثروت خود می‌افزودند. سوم آنانی که بر حسب نظام قبیله?ای مهتری خود را به دست آورده بودند و خود را برتر از دیگر مردم خویش می‌دانستند و گروه دیگر آنانی که تیره و طایفه خود را از دیگر تیره‌ها برتر می‌دانستند و مهتری دیگری را بر خود همواره نمی‌داشتند. بدیهی است که به علاوه این گروه‌ها کسانی را هم باید اضافه کرد که دست برداشتن از آیین نیاکان خود را برنمی‌تافتند و آن را اهانت به خود و پدران خود می‌دانستند.
درست است که آنچه آن روز پیغمبر از آنان می‌خواست اقرار به یگانه‌پرستی بود اما به دنبال آن پیامدهای دیگری هم فرود آمد و او مردم را به گردن نهادن بر آنچه آن آیه‌ها در برداشت، خواند. آنچه مستکبران را به هراس می‌انداخت و بر آینده خود بیمناک می‌کرد، آن آیه‌ها بود. حتی اگر تعداد مسلمانان را بردگان و کارگران و مزدبگیران تشکیل می‌داد، چندان بر گروه نخستین گران نمی‌آمد. بلکه مسلمانی به درون خانواده‌های استکبار راه یافته بود و روز به روز پیش می‌رفت. به این ترتیب گروه مستکبر مقابل دو تهدید قرار گرفته بود از دست رفتن سرمایه و درگیری با خویشاوندان و همسایه‌ها.
دقیقاً دو گروه اجتماعی از همان آغاز بعثت در مکه دیده می‌شد. یکی اقلیتی که می‌کوشید اندوخته خود را بیشتر کند و جز به افزودن ثروت و قدرت خود به چیزی نمی‌اندیشیدند و به دنبال عیش و نوش و تفریح و زندگی خوش آن هم فقط برای خود بودند و دوم اکثریتی که حتی برای زنده‌ماندن باید هر سختی و ستم را که گروه نخستین بر عهده آنان می‌گذاشتند، بپذیرند و به هر نحوی قدرت آنها را قبول کنند و زیردست آنان باشند.
اسلام این دو گروه را رویاروی هم قرار داد و معادلات زمان را علیه گروه اول به هم زد. پیام بعثت پیام خداپرستی بود و منطق این خداپرستی اساساً با مستکبران اقلیت قدرت‌طلب و ثروت‌اندوز کنار نمی‌آمد. یعنی اسلام رویاروی استکبار. این برای ما امروز چیز تازه‌ای نیست. از اول بعثت بود تا حالا. قصه طولانی و بلندی است که در تمام تاریخ دنبال شده و نشان داده که حق پیروز است.تعلیم و تربیت پیامبر اکرم از کودکی در فضایی معنوی؛ لازمه رویداد سرنوشت ساز بعثت در هدایت بشر محسوب می شود.ایشان پیش از برگزیده شدن به پیامبری از پاکی و معنویت خاصی برخوردار بودند و روزهایی از سال را برای تفکر و عبادت به غار حرا می رفتند. این خلوت گزینی ها حیات روحانی پیامبر را تقویت می کرد و مقدمه ای برای بعثت و نزول وحی به آن حضرت، به شمار می رفت.حضرت محمد به راستگویی و امانت داری شهرت داشتند و به همین دلیل قبیله قریش ایشان را امین لقب دادند.آن بزرگوار در ۲۵ سالگی با حضرت خدیجه ازدواج کردند، بانوی پرهیزگار و ثروتمندی که تمام اموال خود را در راه رضای پروردگار به نیازمندان بخشید. این بانوی گرانقدر پس از بعثت، یار همیشگی خاتم پیامبران در راه گسترش اسلام حقیقی بود.
سرانجام لحظه موعود فرا رسید و در سال چهلم عام الفیل درست در هنگامه ای که بت پرستی رواج یافته و جهل و نادانی همه جا را فرا گرفته بود و بشر به پیامبری فرهیخته نیاز داشت، درهای آسمان گشوده شد و جبرییل در غار حرا بر پیامبرنازل آمد، فرشته وحی او را به نام محمد صدا زد و در زمانی که خواندن و نوشتن رواج چندانی نداشت و تنها هشت تن از مردم مدینه و ۱۷ تن در مکه از نعمت سواد برخوردار بودند، از او خواست که بخواند، اما پیامبر گفت: نمی توانم.
جبرییل پاسخ داد: یا حضرت محمد بخوان و در این هنگام پیامبر به اذن پروردگار شروع به خواندن کردند.روایت های اسلامی و مطالعه های تاریخی حکایت از آن دارد که پیش از برگزیده شدن آخرین فرستاده خدا، در دین های مختلف الهی آمدن پیامبر خاتم بشارت داده شده بود و به بیان قرآن، کتاب های آسمانی تورات و انجیل؛ آمدن ایشان را نوید داده بودند و به برخی از ویژگی های رسول اکرمو یارانشان اشاره داشته اند.
پروردگار در قرآن کریم برخی از هدف های بعثت پیامبر را ذکر کرده است که از آن جمله می توان هدایت عامه، تکمیل ایمان و تقوی، تعلیم و تربیت جامعه، تزکیه نفس ها، بیداری فکرت و عقل بشر، تکمیل اخلاق بشر، انذار و تبشیر عالم، اشراف و شهادت بر مردم و دعوت عامه به پیروی از رسالت را نام برد.