دغدغه های کارگران آذربایجان غربی و ضرورت اصلاح قانون کار
مهدی قلی پور
گروه اقتصادی : مهمترین دغدغه کارگران عدم امنیت شغلی و قراردادهای موقت کار است. بطوریکه مطابق با قوانین با وجود اینکه شغل مستمر باید قرارداد دائم داشته باشد، بسیاری از کارگران آذربایجان غربی با قراردادهای موقت به کار گرفته می شوند.
عدم وجود فرهنگ کار گروهی و وجدان کاری موجب شده است که تعاونیها تنها سه درصد از سهم اقتصاد کشور را به خود اختصاص دهند و در طول ۳۶ سال گذشته تجارب ارزشمندی در حوزه کار و تولید به دست آمده است و پدیده پنجره جمعیتی نیروی کار فعال ۱۵ تا ۶۴ سال را شامل می‌شود.
پس از شوک جمعیتی که به کشور وارد شد میزان تقاضای کار افزایش یافت و این امر فرصتی مناسب برای استفاده از نیروی جمعیت جوان در کشور است.
از دیدگاه جامعه‌شناسان در سه دهه آینده بهترین فرصت برای کشور برای استفاده از نیروی جوان و کارآمد محسوب می‌شود و ضروری است مسئولان توجه ویژهای به این مسئله داشته باشند.
این در حالی است که ضرورت موضوع مدیریت جمعیت کشور در شرایط کنونی اقتصادی مورد تاکید همگان است و در صورت عدم مدیریت این موضوع به یک تهدید برای کشور تبدیل می‌شود.
برای اشتغال جدید نیازمند افزایش تولید در کشور هستیم، که در این زمینه باید به کارآفرینان بها داده شود و همچنین عدم انعطاف‌پذیری قانون کار تهدیدی جدی برای تولید و کار است و درک متقابل دو قشر کارگر و کارفرما از طریق اصلاح قانون کار فراهم می‌شود.
متاسفانه قوانین دست و پا گیر فرصت ایجاد اشتغال را رفته است عدم حمایت از تولید داخلی از دیگر مشکلات در این زمینه محسوب می‌شود.
اقتصاد و توسعه آذربایجان غربی در همه ابعاد و ظرفیت ها زمانی محقق می شود و خودکفایی و پیشرفت را در زمینه های مختلف به ارمغان می آورد که سه ضلع مثلث کارگری، کارفرمایی و دولتمردان و مدیران اجرایی استان در راستای هم حرکت کرده و با هماهنگی، همدلی و همگرایی، در صدد رفع مشکلات و برطرف کردن موانع قانونی آن برآیند.اضلاع سه گانه این مثلث یعنی کارگران، کارفرمایان و دولتمردان و مدیران اجرایی استان اگر با نگاهی عمیق به مولفه توسعه و اقتصاد و ظرفیت های بالقوه استان بنگرند ، خواهند دید که بدون همراهی کارگران پر تلاش و دلسوز هرگز قله های افتخار فتح نشده و رسیدن به توسعه و شکوفایی اقتصادی میسر نخواهد بود. استان آذربایجان‌غربی نیز به دلیل اینکه یکی از مناطق محروم کشور قلمداد می‌شود و کمتر مورد توجه دولت ها بوده است، جمعیت قابل توجهی از کارگران در بخش های مختلف آن از جمله در ساختمان در کشاورزی و باغداری و زراعت و همچنین معدن و غیره مشغول فعالیت هستند.جامعه کارگری به عنوان امین ترین، دلسوزترین و پیگیرترین قشر جامعه همواره در زمره پیشتازان و افتخارآفرینان عرصه کار و تولید و از مهمترین ارکان توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی استان در تمامی عرصه هاست.این در حالی است که با وجود عضویت چند هزار نفری کارگران زحمتکش استان در خانه کارگر استان آذربایجان غربی، حمایتهای حداقلی اقتصادی، قانونی، فرهنگی و رفاهی موجب شده است در گروه آسیب پذیرترین اقشار جامعه قرار گیرند. اگر چه اخیرا حرکت هایی آغاز شده ولی پاسخگوی نیازهای این قشر بی ادعا نیست.
از سویی نمایندگان تنها انجمن صنفی کارگران در استان معتقدند به دلیل نبود اهرم اجرایی و تعاملات اندک دستگاههای برنامه ریز با این انجمن در سالهای اخیر سیاست حمایت از حقوق کارگر در آذربایجان غربی به سیاست دفاع از حقوق از دست رفته تبدیل شده است.
در حال حاضر مهمترین دغدغه کارگران عدم امنیت شغلی و قراردادهای موقت کار است. بطوریکه مطابق با قوانین با وجود اینکه شغل مستمر باید قرارداد دائم داشته باشد، بسیاری از کارگران آذربایجان غربی با قراردادهای موقت به کار گرفته می شوند.علاوه بر این سطح پایین دستمزد و نرخ قابل توجه بیکاری موجب شده کارفرمایان از فضای موجود به نفع خود سودجویی کرده و به طور مثال کارگر با دستمزد ماهانه دو میلیون ریال بدون بیمه و تسهیلات به کار گیرند. همچنین نبود کارخانه های مولد باعث شده از سویی آذربایجان غربی به عنوان یک استان کارگری محسوب نشود و از سویی نرخ بیکاری تشدید شود.
کارشناسان اقتصادی بر این باورند که کارخانه های فعلی استان آذربایجان غربی بی شک کفایت نمی کند و با این هجم فارغ التحصیل دانشگاهی و کارگران فصلی و ساختمانی؛ آذربایجان غربی نمی تواند با تولید آب میوه و کنسانتره و نوشابه به جایی برسد. نبود کارخانه های مولد و مادر دلیلی بوده بر اینکه آذربایجان غربی نتواند به یک استان صنعتی تبدیل شود و این در حالی است که با مکانیزه کردن کشاورزی و توسعه کارخانه های فن آوری مواد غذایی، توجه به صنعت گردشگری و راه اندازی کارخانه پتروشیمی می توان تغییراتی در وضعیت صنعت استان به وجود آورد.
از سوی دیگر عدم حمایت از واحدهای تولیدی استان موجب شده شهرکهای صنعتی در حد یک فروشگاه و انبار تنزل پیدا کند. بطوریکه با وجود احداث سوله های متعدد فعالیت تولیدی قابل توجهی در فاز های یک و دو ارومیه انجام نمی شود و تعداد واحدهای راکد رو به افزایش است.
این در شرایطی است که علت رکود واحدهای صنعتی استان در سیاستگذاری های نادرست است. مسئولان استانی در برخی موارد غافل از پتانسیل های منطقه، سرمایه ها را به سمت و سوی نادرستی هدایت می کنند. باید برنامه ریزی ها به سمت اهدافی حرکت کند تا موضوعاتی از قبیل بهبود فضای کسب و کار، تلاش برای کاهش آسیبهای کار، مبارزه با فساد و رانت و تبعیض، کارآفرینی، توسعه فرهنگ ایمنی و تلاش برای کاهش آسیبهای کار طراحی و اجرایی شود.
کارشناسان معتقدند سیاست گذاری های جدید با هدف توسعه بازار کار آذربایجان غربی باید به مواردی از جمله جلوگیری از واردات بی رویه، پرداخت سهم صنایع از محل هدفمند سازی یارانه ها، راه اندازی و تکمیل کارخانه های مولد و مادر، راه اندازی راه آهن و اتصال به مسیر ترانزیت بین المللی ، ایجاد منطقه های آزاد تجاری بیشتر در استان، سرمایه گذاری در بخش کشاورزی و توجه ویژه در بخش توریسم دقت نظر داشته باشد.
نوشته شده توسط admin در سه شنبه, ۱۹ اسفند ۱۳۹۳ ساعت ۶:۳۸ ق.ظ
