دغدغه های فرهنگیان را جدی بگیریم

عشرت کراری
گروه اجتماعی: ضرورت حفظ حقوق فرهنگیان به عنوان طلایه داران آموزش و پرورش کشور اهمیت بسزایی دارد.
اینک لایحه اصلاح و دایمی کردن قانون مدیریت خدمات کشوری، با کسر مدت زمان تحصیل فرهنگیان از طول دوران استخدامی آنها دغدغه هایی جدی را برای این قشر خدوم به وجود آورده است.
ضرورت حفظ حقوق فرهنگیان به عنوان طلایه داران آموزش و پرورش کشور اهمیت بسزایی دارد. اینک لایحه اصلاح و دایمی کردن قانون مدیریت خدمات کشوری، با کسر مدت زمان تحصیل فرهنگیان از طول دوران استخدامی آنها، دغدغه هایی جدی را برای این قشر خدوم به وجود آورده است.
قانون مدیریت خدمات کشوری که از ۱۳۶۸ خورشیدی به شکل آزمایشی در کشور اجرایی شد، به منظور برطرف کردن برخی کاستی ها و دایمی شدن در دستور کار دولت قرار گرفت. در یکی از ماده های این لایحه به مواردی اشاره شده است که در آن، میزان مدت تحصیل فرهنگیان در هنگام خدمت در دانشگاه هایی همچون تربیت معلم جزو سوابق کاری محسوب نخواهد شد. در صورتی که پیش از آن این وزارتخانه به معلمان و کارکنان خویش امکان تحصیل در دوره خدمت را داده بود و این زمان را جزو سوابق کاری آنها به شمار می آورد.
*اجرای قانون مدیریت خدمات کشوری و چگونگی اصلاح آن
قانون مدیریت خدمات کشوری در ۱۳۸۶ خورشیدی نوشته شد که در آن زمان قانون برای مدت پنج ساله بود. اینک ۱۱ سال از زمان تدوین آن قانون گذشته است، یعنی ۶ سال بیش از زمانی که باید قانون تدوین شده بازنگری می شد. در این مدت، این قانون به شکل سالیانه مورد تمدید قرار می گرفت که این اشکال محسوب می شود، چرا که لایحه دولت بدون اصلاح شدن، اجرای آن ادامه پیدا می کرد.
به همین جهت مجلس شورای اسلامی، سال گذشته به دولت اعلام کرد که این قانون دیگر تمدید نمی شود و دولت باید به دنبال اصلاح قانون خدمات کشوری باشد. اینک دولت در حال آماده کردن لایحه ای است که پس از اصلاح، آن را به مجلس تقدیم و این نهاد نیز با بررسی، آن را به صورت قانون دایمی ارایه کند.
یکی از موضوع هایی که در ماده ۴۹ قانون خدمات کشوری آمده بدین شرح است که افرادی که دوره های چهار ساله دانشسراهای مقدماتی یا دوره های ۲ ساله مراکز تربیت معلم را پشت سر گذاشته اند، این مدت جزو سابقه کاری آنها محسوب می شود و چنانچه ۳۰ سال کار کنند و سن آنها به ۵۰ سال رسیده باشد، بازنشسته خواهند شد. در همان قانون در تبصره ذیل ماده ۵۱ اعلام شد که افرادی که در مراکز تربیت معلم یا دانشسراها تحصیل می کنند، مدت زمان تحصیل آنها برای بازنشستگی، منظور و محاسبه می شود. البته این مساله به حق هم بود چون از همان زمان استخدام، هزینه بیمه و مالیات از حقوق معلمان کسر می شد.یکی از مواردی که در پیشنهاد اصلاحی دولت دیده شده برای افرادی است که ۳۰ سال سابقه خدمت در آموزش و پرورش را با احتساب دوران ۲ ساله تحصیل در مراکز تربیت معلم یا دوره چهار ساله تحصیل در دوره دانشسراها دارند.
در گذشته افراد با ۱۴ سال سن به دانشسرا راه پیدا می کردند؛ یعنی دوره ای که شخص به اول دبیرستان می رفت، از همان زمان به استخدام آموزش وپرورش در می آمد. با این حساب شخصی که هنوز به سن ۵۰ سالگی نرسیده بود موعد بازنشستگی او فرا می رسید، هرچند که ۳۰ سال کار را در کارنامه فعالیت خود داشت. از آنجا که این افراد خدمت را با سن کمتر از ۵۰ سال تمام می کردند و بازنشسته می شدند، این مغایرت با معیار قانونی سبب شد تا بازنگری به طرفی برود که این مورد را اصلاح کند.
بحث ها و اعتراض ها به این مورد به این دلیل است که دوره چهار ساله تحصیل در دانشسرا یا دوره ۲ ساله تحصیل در دانشگاه تربیت معلم، نباید جزو سوابق کاری معلمان منظور شود، چرا که زمان مناسبی برای بازنشستگی نیست و سال های بیشتری باید به تدریس معلمان در مدارس اختصاص داده شود. این مباحث سبب شد تا عده ای از معلمان که در گذشته با این قانون سر وکار داشته اند، معترض شوند که پس حق آنها چه می شود.
هر چند در کمیسیون آموزش و تحقیقات بحث رسمی در این مورد نشد اما در بحث های غیر رسمی که صورت گرفت، به این مساله پرداخته شد زیرا این اعتراض به حق است و در گذشته، کسورات در مورد این دسته از فرهنگیان اعمال شد، بنابراین نوشتن برنامه جدید باید برای افرادی اعمال شود که از این به بعد استخدام می شوند، به عبارتی نمی شود قانون را»عطف بما سبق« کرد.
اعتقاد کمیسیون آموزش و تحقیقات بر این است که آنها که در گذشته درست یا اشتباه استخدام رسمی حساب شدند(آزمایشی رسمی) و هزینه های مالیات و بیمه هم را پرداخت کردند بنابراین نمی شود الان برای آنها قانونی درست کرد که آنها را بیشتر به خدمت ملزوم کرد.
از طرفی اینک دانشسرای مقدماتی و مراکز تربیت معلم وجود ندارد و به جای آن دانشگاه فرهنگیان جایگزین شده است که باید دوره ۴ ساله طی شود. بنابراین بهتر است قانون برای افرادی اعمال شود که از این به بعد در دانشگاه فرهنگیان تحصیل خواهند کرد که دوره چهار ساله تحصیل جزو سابقه آنها حساب نخواهد شد. این پیشنهاد باید در کمیسیون ها بحث و سپس در صحن علنی رای گرفته شود تا آن زمان هم نمی_توان اظهار نظر قطعی در این زمینه داشت.
*کاستی های لایحه اصلاحی قانون مدیریت خدمات کشوری
اصلاح قانون مدیریت خدمات کشوری برای قشر فرهنگی فواید و کاستی هایی به همراه دارد. اگر به کارگیری نیروهای تحصیلکرده و جوان در نظام آموزش و پرورش مد نظر باشد، دنبال کردن این طرح با مساله اشتغال در مغایرت خواهد بود. چنانچه زمان تحصیل دانش آموختگان دانشسراها ومراکز تربیت معلم از سال های خدمت آنها کم شود و فرد بیشتر در نظام آموزش و پرورش خدمت کند، نتیجه این می شود که نیروهای جوان با ۲ یا چهار سال تاخیر وارد چرخه اشتغال می_شوند که با مساله اشتغالزایی برای جوانان در تضاد است.
در این شرایط بانوان به دلایلی شاید به دنبال بازنشستگی زودتر هستند و این قانون چنانچه به اجرا درآید زمان خدمت آنها افزایش می یابد که مساله مطلوبی برای این قشر به شمار نمی آید و به ضرر بانوان علاقه مند به بازنشستگی خواهد بود.
اگر زمان ۲ یا چهار ساله تحصیل افراد که در برابر آن حق بیمه و دیگر کسورات را پرداخت کرده اند، در این برهه از زمان حقوق و مزایای آنها را تحت تاثیر قرار دهد، به نوعی به لحاظ قانونی هم ایرادهایی به این لایحه وارد است؛ چرا که افراد در گذشته مبالغی را پرداخت کردند و با یک نوع آگاهی وارد آموزش و پرورش شده اند که اینک قرار است شرایط به طور ناگهانی تغییر کند و این مقوله، امر پسندیده ای نیست، مغایرت با قانون محسوب می شود و البته قانون هم »عطف بماسبق« نمی شود.
*فواید لایحه اصلاحی
البته نتایج این اتفاق برای افراد در موقعیت های مختلف می تواند متفاوت باشد. شخصی که در سال ۳۵ مسوولیت خود در آموزش و پرورش به سر می برد، در آستانه بازنشستگی قرار دارد و علاقه مند به ماندن و انتقال تجربه ها خود است، به همین دلیل برای این گروه از افراد، اصلاح این قانون یک موقعیت طلایی و ارزشمند محسوب می شود زیرا فرصت ماندن در موقعیت خود را به مدت چند سال بیشتر پیدا خواهند کرد و بدیهی است که این لایحه با استقبال این گروه همراه خواهد شد.
از نظر شاخص رشد، افراد در دهه های پایانی کار خود مثل دهه سوم و چهارم خدمت، سرشار از تجربه هستند، وقتی افراد با این تجربه بخواهند از سیستم خارج شوند و نیروهای جوان تصدی امور را در دست بگیرند، تجربه افراد در این رهگذر دستخوش زوال قرار می گیرد. به عبارتی تایید این طرح برای افراد کارکشته در سال های بالای خدمت، یک فرصت به شمار می رود. به نظر می رسد که اگر مزایای این گروه تغییر نکند و با کم شدن سوابق خدمتی حقوق، مزایا و مستمری آنها بدون تغییر بماند، به این طرح روی خوش نشان دهند.
*لزوم بررسی های بیشتر و همه جانبه در مورد لایحه اصلاحی دولت
یکی دیگر از مواردی که در این راستا مطرح است، نقش سازمان تامین اجتماعی به عنوان یک نهاد رسمی و مستقل محسوب می شود که باید تکلیف خود را با این طرح مشخص کند و این مساله نیز از اهمیت زیادی برخوردار است.
درباره تعهد خدمت افراد در دوره های دانشسرا و تربیت معلم نیز شاید برای افراد در دهه_های سوم و چهارم مشکلی پیش نیاید اما در ارتباط با افرادی که در دهه نخست خدمت هستند، چنانچه قصد جابه جایی مکانی یا ادامه تحصیل و شغل به خارج از کشور داشته باشند، مشکلاتی به وجود خواهد آمد.
به گزارش آرازآذربایجان به نقل از ایرنا ، بنابر موارد ذکر شده و از آنجا که در هر طرح و برنامه_ای باید همه افراد دیده شوند، این لایحه باید با بررسی های بیشتر و همه جانبه مورد واکاوی مجلس قرار گیرد.
شاید اگر خروج افراد از نظام آموزش و پرورش با توجه به قوانین موجود و لایحه اصلاحی دولت به شکل اختیاری صورت گیرد و این امتیاز برای این قشر خدوم در نظر گرفته شود، حقی از فرهنگیان ضایع نشود و رضایت تمامی طیف ها را تامین کند.